Om dankie te kan sê – Psalm 147.

Preek gelewer op 16 April 2009 te Bospoort.

Om DANKIE te kan sê.

Daar word vertel van 'n man en sy vrou wat eendag na 'n pragtige antieke teekoppie in 'n winkel gekyk het. Terwyl hulle na die teekoppie kyk en dit bewonder, begin die teekoppie te praat... "Weet julle, ek was nie altyd so nie, sê die teekoppie." Ek was eers 'n ruwe bol klei. Toe neem iemand my en begin my brei, en druk, en platslaan op die tafel... Ek het geskree: "Stop, ek kry seer!", maar toe gaan dit nog erger. Ek is in die rondte gedraai tot my kop heeltemal dronk was. Weereens het ek gesê: "Stop, ek is dronk, maar toe word dit nog erger." Ek word in 'n warm oond gedruk, en ek sweet so dat ek amper dood is van die hitte. Toe word ek uitgehaal en geverf met verf wat baie sleg geruik het. Ek het sommer verstik aan die walms!

Maar dit was nog nie klaar nie! Ek word toe weer in die warm oond gedruk, en kry toe weer verskriklik warm. En uiteindelik word ek weer uitgehaal en afgekoel. Ek het eers gewonder hoekom die man my so gemartel het, maar vandag is ek hom baie dankbaar. Want omdat hy my gebrei het, het ek nie gebars nie, en omdat Hy my so warm gebak het, het ek sterk gebly, en my verf het nie afgedop nie. Dit is vir die man wie se naam onder aan die koppie geteken staan wat julle moet hande klap.

Weet, julle liewe vriende, as 'n mens oor die volk Israel dink, dan dink 'n mens dikwels net aan hulle swaarkry in die Ou Testament. Hoe hulle deur die woestyn is, baie oorloë moes deurmaak, baie droogtes moes deurstaan, en selfs dikwels in ballingskap weggevoer is.

Maar as 'n mens bietjie deur die boek Psalms blaai, dan sien 'n mens nie net klaagpsalms nie. Nee, inteendeel... Die meeste Psalms was lofpsalms teenoor God. As 'n mens na die groepie gehawende ballinge wat uit die vreemde teruggekeer het na Jerusalem en die afgebreekte tempel op die berg Sion, dan wonder 'n mens partykeer wat hulle nog het om voor dankie te sê. 'n Mens vra jouself in 'n sekere sin af... Wat is nog van hierdie mense oor na alles wat hulle deurgegaan het?

Israel was sonder wapens, sonder 'n leermag om hulle te beskerm. Hulle moes weer van voor af begin om hulle huise op te bou. Hulle het baie mense gehad wat nog letsels en wonde oorgehou het van die ballingskap, en familielede wat dood is in die oorloë. Hulle het geen politieke mag meer gehad nie. Hulle is as volkie vertrap tussen die Perse, die Babiloniërs, en die wrede Romeine. En tog, teen alle verwagting in, kry ons hier in Psalm 147 'n jubelende loflied tot eer van die Here. Wat op aarde het gemaak dat hierdie volk nog ten spyte van alles gehelp om die Here te kon prys?

Weet julle, vriende, soos die teekoppie in ons storie het Israel ook tot 'n besef gekom dat alles wat met hulle gebeur het deur die tye 'n besondere doel gehad het... Want deur dit alles het hulle begin besef dat die Here met hulle 'n besondere doel gehad het, en dat Hy besig was om van hulle 'n pronkstuk in sy Koninkryk te maak. Dat hulle nie net in die negatiewe moes vaskyk nie, maar werklik die positiewe in hulle lewe moes sien...

En so sien ons dat die digter van hierdie Psalm onophoudelik die Here se lof besing. Dat die dankbaarheid en lof vir God net onophoudelik uit sy mond uit vloei. Hy begin deur te sê dat dit hy nie soos 'n klein kindjie net dankie sê omdat sy ma gesê het dat dit goeie maniere is nie. Hy begin deur te sê dat dit goed is, en nodig is vir 'n mens om dankie te kan sê. Hy begin deur dit duidelik te stel dat 'n mens self daarby baat wanneer jy dankie sê. Dat dit lekker is om die Here net spontaan te kan loof! Dat dit 'n vreugde en genot is om sy Naam groot te maak.

Die digter kom gee 'n ellelange lys van dinge waarvoor Israel vir God kan dankie sê: Hy kom sê dankie vir die krag van die Here om die stad Jerusalem weer te herbou, en die feit dat die Here die Israeliete weer bymekaar bring. Hy kom sê dankie aan die Here dat hy mense met stukkende harte genees, en dat Hy ongeneesbare wonde in mense se lewens kom verbind, en heelmaak.

Hy kom sê ook dankie dat God in die besonder die onderdruktes ondersteun, en die goddeloses vertrap... dat God nie beïndruk word deur groot en magtige wapentuig en sterk soldate nie, maar dat Hy hom verheug in hulle wat Hom dien, en op Hom hoop. Dat God die een is wat ook die nuut geboude stad se poorte sal versterk, en die Een is wat ware vrede oor die land gee.

Hy kom sê dankie vir die wete dat 'n mens se lewe nie in die hand is van die voorspel van sterre nie, maar dat die Here die sterre elkeen gemaak het, en hulle naam ken. Hy kom sê dankie vir die wete dat die Here alles weet, en Almagtig is om enige probleem wat ons het, uit die weg te kan ruim.

Dat God ook die God is wat die natuur in sy Hand hou... Wat die hemel oordek met wolke, en reën vir die aarde verskaf. Wat die gras op die kaal berghellings laat groei, en die wilde diere en jong kraaie kos gee. Wat vir sy kinders die beste graan gee, en wat die seisoene beheer en bestuur.

En dit is oor hierdie wonderlike God waaroor ons ook vanoggend hier saam is. Ons weet dat ons in baie opsigte ervaar dat ons magteloos is. Dat ons soos die Israeliete ook maar staan en kyk wat om ons in die wêreldpolitiek, en die wêreldekonomie besig is om te gebeur. Dat ons ook voel dat onsself nie meer veel kan doen aan ons eie lot in hierdie land nie...

Maar ons staan ook vanoggend voor die Here as die een wat ook in die afgelope twee seisoene vir ons geseën het met wonderlike reëns en wonderlike oeste. As die Een wat vir ons deur swaar tye heen altyd vertroos het en gedra het. As die een wat ook vir ons vrede verskaf, en die geleentheid om Hom werklik te kan dien. As die Een wat Sy bevele aan ons bekend maak, en Sy Woord aan ons gegee het. En daarom is dit noodsaaklik dat ons die Here werklik loof, en Sy Naam kom grootmaak. Dat ons hom met lofliedere en snaarinstrumente prys, en Hom eer.

Dit is wonderlik om vanoggend hier saam te wees om vir Hom dankie te sê: Maar dit is ook nodig dat ons op die pad vorentoe ook dankbaar sal leef. Dat ons lewe 'n loflied tot Sy eer sal wees, en dat ons ons sal verdiep in sy Woord, en die riglyne wat Hy vir ons in die lewe gegee het.

Ek sluit af. Daar word vertel van die wêreldberoemde snydokter wat 'n groot ateis was. Hy het glad nie in God geglo nie. Dit gebeur toe dat hy eendag 'n man moes opereer wat in 'n fabriek in 'n groot ongeluk was. Die man se hele lyf was in twee gesny, en net sy rugwerwel het die twee stukke van sy liggaam aanmekaar gehou. Die dokter het geen hoop gehad nie, en maar vasgewerk wat hy kon.

Die persoon het wonderbaarlik reggekom, en toe die familie na die dokter toe kom om vir hom dankie te sê, was sy antwoord aan hulle: "Moenie vir my dankie sê nie, sê maar net dankie!.

Kom ons bring ook in hierdie tye die lof aan die een wie dit werklik toekom. Ons Drie-Enige God en Vader, wat ons elke dag dra en lei!

AMEN!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Johannes 12:24 Om soos ‘n koringkorrel te sterf…

Skriflesing en liedere vir Paasdiens op 10 April 2009.

 

Skriflesing:

Johannes 12:23-33

Liedere:

Voorsang:

Lied 489:1-3 Waak Christen staan in die geloof.

Lied 528:1-3 Leer My U wil, Heer.

Lofsang:

Lied 391:1-6 Vervul o Heer my hart met stille wyding.

Voorbereiding van die tafel

Lied 253:1,2 U het die brood gebreek.

Slotsang:

Lied 505:1-4 Jesus, U gaan voor…

 

Iemand het eenkeer gesê dat ons lewe voor God soos 'n tappisserie lyk. Aan God se kant vertoon dit 'n pragtige beeld, maar aan die ander kant lyk dit erg deurmekaar en sonder sin. James Boice sê dat 'n kerk se preekstoel dikwels van voor af mooi lyk, maar aan die agterkant dikwels vol deurmekaar boeke, mikrofoondrade, en los oortollige goedjies is wat weggesteek word.

Maar James Boice vertel ook van 'n besondere teksvers wat hy eendag aan die agterkant van 'n preekstoel vasgeplak gesien het... Dit is 'n deel van Johannes 12:21 in die 1953 vertaling, waar die Grieke kom en aan Fillipus die dissipel van Jesus vra: "Meneer, ons wil Jesus graag sien." Hierdie teksvers het my in 'n sin ook tot stilstand gebring met die vraag – watter Jesus wys ek vir die mense? Watter deel van Jesus verkondig ek van die kansel af?

Net soos die Grieke wat destyds baie belanggestel het in wysheid (1 Kor. 1:22), is die versoeking seker groot om vandag aan mense wat al van kleins af die evangelie gehoor het, 'n geleerde Jesus te verkondig. Om mense te beïndruk met 'n klomp hoë woorde en wyse kwinkslae, maar uiteindelik niks van waarde te sê nie... Om 'n rabbi, of leermeester aan die mense voor te hou wat 'n klomp slim spreuke aan ons gegee het. 'n Rabbi wat 'n klomp ingewikkelde dinge vir ons mense kom leer het. 'n Jesus net vir baie slim mense.

Maar dan is die gevaar dat dit met ons sal gaan soos sekere ouens op universiteit... 'n Mens leer al hoe meer van al hoe minder, en dan weet jy later alles van niks... En in elk geval... Is dit wat die Grieke regtig kom soek het? Was hulle nie al keelvol vir die filosowe van hulle tyd wat hulleself die heeltyd met allerhande slimmighede en breingimnastiek besig gehou het, sonder om daadwerklik 'n verskil te maak aan die wêreld nie.

Daar word vertel van 'n kind in Nederland (daar dra die dominees nog so 'n wit beffie) vir sy ma gevra het – "Ma, hoekom dra die dominee dan 'n borstlap?" Dis omdat hy so met woorde mors, my kind, was haar antwoord. Wanneer Filippus en Andreas dan hierdie versoek aan Jesus oordra, mors Hy nie met woorde nie. Hy kom reguit tot die punt. Kom ons luister daarna in Johannes 12:23-33:

 

Skriflesing: Johannes 12:23-33

Daar word vertel van die slaaf daar in die Ou dae van die Kaapse kompanjie by 'n hotel of 'n herberg gewerk het. Hierdie slaaf kon geen Engels verstaan nie. Eendag kom daar 'n Engelse Lord slaap, wat die volgende oggend vroeg weer moes vertrek. Hy het aan die eienaar van die hotel gevra om hom baie vroeg wakker te maak. Die eienaar reel toe met die slaaf om dit te doen, en hy leer hom die volgende woorde soos 'n pappegaai... "My Lord, it is your servant, I have come to wake you up."

Die slaaf het die woorde oor en oor geleer, en het gedink dat hy dit goed genoeg ken. Maar toe hy die oggend aan die deur klop om die belangrike man wakker te maak, raak hy deurmekaar, en sê: "My servant, it is the Lord, I have come to wake you up."

Ons kan lekker lag vir hierdie slaaf, maar ek glo dat iets van wat met hierdie slaaf gebeur het, ook met die kerk van vandag begin gebeur het. Ons verstaan nog steeds nie die dienskneg-boodskap van Jesus Christus nie, en ons maak geweldig baie van gesag en van baas-wees in die kerk. Ons wil graag die verheerlikte Jesus, die Koning aan Gods regterhand ontmoet, sonder om werklik te besef wat Jesus aan die kruis vir ons kom doen het.

Ons het van kleins af grootgeword met die begrip – eers die pap en dan die poeding, maar nooit regtig besef dat dit ook die pad is wat elke gelowige in sy lewe moet stap nie... Want dit is die antwoord wat die Here Jesus aan die Grieke gee... en ook vandag aan elkeen van ons op Goeie Vrydag kom gee...

Ja, liewe vriende, hier in Johannes 12 kom wys Jesus aan die Grieke van sy tyd, en ook aan ons, dat die Koninkryk van die Hemel gaan oor self-opoffering. Dit gaan nie oor gulsigheid en gierigheid nie, maar oor selfdissipline. Dit gaan nie oor 'n kortpad om vinnig ryk te word nie, maar oor die werklike waardevolle dinge in die lewe wat ons alleen kan kry wanneer ons bereid is om onsself te gee.

Jesus kom gebruik die beeld van 'n koringkorrel, en ek glo elkeen van julle ken die vergelyking baie goed. As 'n koringkorrel nie in die grond val en sterwe nie, sal dit net een bly, maar as dit geplant word en ontkiem, sal daar 'n koringaar opkom wat baie koringkorrels sal dra. Alleen as 'n koringkorrel, of 'n mieliepit, of 'n sonneblomsaadjie in die grond val en sterf, kan dit homself vermenigvuldig en 'n groot oes inbring.

Liewe vriende, Christus het gekom om 'n kruis te dra, nie 'n kroon nie. Hy het nie gekom om 'n lewe van eer, gemak, en uitnemendheid te lewe nie, maar om 'n veragtelike en 'n oneerbare dood te sterf. God se koninkryk begin met 'n kruisiging, nie met 'n kroning nie. Die wonder van God se Koninkryk lê nie daarin dat Jesus oorwinnings deur die swaard behaal het nie, dat Hy rykdomme van goud en silwer vergader het nie, maar in die dood van sy Koning, van Jesus Christus aan die kruis.

Jesus het soos 'n koringkorrel in die grond kom val, en gesterf, en miljoene Christene oor die wêreld is vandag die teken van die vrug wat sy sterwe gedra het. Maar êrens het iets verkeerd begin gaan... Want ons ervaar net nie meer dat die kerk groei nie. In Europa staan daar baie pragtige kerke leeg. In ons eie land word baie kerke in die middestad en op die platteland toegemaak.

Ek glo dat een van die redes daarvoor is, dat ons net die lekker deel van Godsdiens wil hê. Ons wil as't ware die lekker rosyntjies tussen die grondboontjies uitsoek. Ons wil konings wees, en mag in die kerk hê, eerder as om te ervaar wat dit beteken om werklik te sterf, en waarlik dienskneg te wees. Ons moet besef dat dit uiteindelik selfopoffering is wat die lewe die moeite werd maak. As daar nie dinge is waarvoor jy bereid is om te sterf nie, is daar niks wat die moeite werd is om voor te lewe nie.

Iewers het daar in die Teologiese Fakulteite en in ons kerk die gedagte ingesluip dat bekering vandag nie meer nodig is nie. Mense glo dat as jy in 'n Christelike huis gebore is, en God maar van kleins af dien, dat jy uiteindelik ook 'n Christen sal wees. Dit is amper soos om te glo dat as jy in 'n motorhuis gebore is, jy 'n motor word. Ek glo dat dit deel is van die rede hoekom ons so 'n groot onverskilligheid en gebrek aan kerkbywoning by mense het. Ek glo dat dit is hoekom Christene so maklik net heeltemal kerklos raak. Want ons besef nie meer dat Christenskap van ons 'n prys vra nie. Dat Jesus uitdruklik in vers 25 en 26 vir ons kom sê:

25 Wie sy lewe bo My liefhet, verloor dit; en wie sy lewe in hierdie wêreld nie bo My liefhet nie, sal dit vir die ewige lewe behou. 26 As iemand My wil dien, moet hy My volg; en waar Ek is, daar sal my dienaar ook wees. As iemand My dien, sal die Vader hom eer."

Liewe Vriende, om kind van die Here Jesus te word vra 'n keuse. Dat vra dat ons nie net een met Hom sal word in Sy heerskappy op die troon nie, maar dat ons eers saam met Hom sal sterf... Dat ons eers soos koringkorrels van onsself en ons eie wêreldse belange sal afstand doen, en werklik met Hom een sal word in Sy dood.

Ons word net Christene deur Jesus se dood aan die kruis. Ons word nie Christene deur Jesus na te volg, of deur te doen wat Hy as Leermeester vir ons sê nie. Niemand kan tog nadoen wat Jesus in Matt. 5:48 vir ons leer nie: "Wees julle dan volmaak, soos my Vader in die Hemel volmaak is nie. Om die kruis te ontken, is om Christus te ontken. Om "sterk te wees", en te weier om jou sondes te bely, is om die enigste weg tot verlossing te ontken.

Jesus kom gee vir ons vanoggend weer die weg tot saligheid, tot verlossing, tot 'n ewige lewe saam met Hom in die Hemel. Daar in vers 26 kom spel Hy dit duidelik in drie stappe vir ons uit:

1. As iemand my wil dien, moet hy my volg;

2. Daar waar ek is, sal my dienaar ook wees;

3. As iemand my dien, sal die Vader hom eer.

In die eerste plek kom beklemtoon Jesus dat ons bereid moet wees om Hom te volg. Dat ons Hom nie op 'n afstand kan dien nie, maar 'n pad in gehoorsaamheid agter Hom aan sal stap. Dat ons soos 'n soldaat wat sy generaal, of 'n slaaf sy baas, of 'n leerling sy gunsteling onderwyser, of 'n skaap sy herder volg, ook vir Jesus blindelings sal volg, waar Hy ons ookal sal lei.

In die tweede plek weet ons dat ware dienaars van die Here Jesus ook graag gaan waar die Here Jesus gaan. Dat hulle graag wil wees waar Jesus is, en aan die werk wil wees waar Hy aan die werk is. Want om by Hom te wees, en te dien waar Hy dien, is die enigste plek waar enige ware kind van die Here graag sal wil wees...

Laastens weet ons dat die Ewige Lewe verseker wag vir hulle wat vir Jesus dien, en hulle lewe aan Sy voete lê. Alhoewel die weg soms swaar en steil is, lê is die Ewige Lewe in bewaring vir die wat volhou op hierdie pad... Daar word vertel van 'n klomp predikante in China, wat geweldige vervolging verduur, wat op 'n verrykingsessie of 'n "retreat" in een van die Westerse lande geneem is. Daar is aan hierdie predikante vertel hoe om die lyding wat hulle ervaar ligter te maak, en as't ware te "cope". Een van hulle het toe opgestaan en gesê: "Please do not tell us how to cope, and make it lighter. Please just tell us to stay faithfull!"

Of ons dit wil weet of nie, ons het Christenskap in 2009 goedkoop gemaak. Die kerk en sy vergaderings gaan dikwels oor soveel klein en nietige dingetjies waaroor mense seer tone het, terwyl die saailand daar buite staan en wag. Terwyl die lande ryp is vir die oes... Wanneer gaan ons besef wat dit beteken om werklik diensknegte te wees, en die Here Jesus te volg waar Hy ons ookal lei.

Ek wil afsluit... Ek het gister oor die nuus gehoor dat biskop Paul Verreyne van die Metodoste kerk 'n losprys van R 30 000 op sy hoof het, omdat hy aan 2500 Zimbabwêers skuiling in die middestad van Johannesburg verskaf. In hierdie Paastyd het die ooreenstemming met die 30 silwerstukke wat op Jesus se kop was, nogals tot die werklikheid teruggeruk. Weet ons regtig wat dit beteken om Jesus blindelings te volg – om Hom waarlik gehoorsaam te wees?

Ek glo dat ons ook vanoggend met Nagmaal weer op ons knieë voor die kruis moet kniel, en bely dat ons die boodskap van Jesus totaal misverstaan het. Dat ons niks meer as 'n klomp "base" geword het, wat nie werklikd verstaan het dat ons eintlik geroep is om diensknegte, en selfs meer, om "slawe" vir Jesus te word nie!

AMEN.

 

 

 

 

 

 

 

 

Grieke – Sir, we wish to see Jesus... Dominee, ons wil Jesus graag ontmoet.

1953 – My Heer, ons wil Jesus graag sien...

 

Die weg tot lewe is nie gulsigheid nie, maar dissipline.

Die manier om waardevolle dinge te bereik lê in self-opoffering.

 

J. C. Ryle writes:

This sentence was primarily meant to teach the wondering Greeks the true nature of Messiah's kingdom… Our Lord would have them know that He came to carry a cross, and not to wear a crown. He came not to live a life of honour, ease, and magnificence, but to die a shameful and dishonoured death. The kingdom He came to set up was to begin with a crucifixion, and not with a coronation. Its glory was to take its rise not from victories won by the sword, and from accumulated treasures of gold and silver, but from the death of its King.8

 

 

 

Die Grieke moes weet dat ware verlossing deur die dood alleen kom. Dat die dood van Jesus die vrug sou bring in so baie mense se lewens.

 

Waar die boodskap van Jesus se versoeningsdood gaan, bring dit vrugte in oorvloed. Dit is die hart van die Christelike boodskap.

 

Verskil tussen PSYGHE EN ZOE. Aardse siel en hemelse lewe.

 

Is dit nodig om 'n verandering in jou lewe te ondergaan om gered te word? Kan ons nie maar net deur "die motions" gaan nie? Ons moet ook ons aardse lewe haat... 'n Nuwe oriëntering tot Jesus vind.

 

2 Belangrike beginsels: Sterf aan jouself. – Sterf vir die sonde.

 

Vers 26: Om te volg, om te wees waar Christus is, word deur die Vader geëer

VOLG: Soldaat 'n generaal, dienskneg of slaaf sy meester, leerling sy gunsteling onderwyser, skaap 'n herder, ens.

 

WEES WAAR JESUS IS...

 

ONTVANG GOD SE EER...

 

Mik jy hoog genoeg in die lewe? Ek sou kon doen met 'n miljoen – who wants to be a millionaire?

 

Sir, we wish to see Jesus...

 

Grieke.

 

 

 

The Hour of Glory

John 12:20-26

Rev. Richard D. Phillips

First Presbyterian Church, Coral Springs/Margate, FL, April 15, 2007

 

 

Hou vas aan Jesus as die gekruisigde! 1 Kor 2:1-5

Preek gelewer te Bospoort op 5 April 2009

SKRIFLESING: 1 Kor 2:1-5

Daar word 'n verhaaltjie vertel van van der Merwe (Jammer vir almal van julle wat van der Merwes is, maar hierdie is darem 'n positiewe grap!) wat by sy vriend gespog het dat hy almal in die wêreld ken. Regtig het sy vriend gevra. Ja, toets my gerus, het van der Merwe geantwoord.

Van der Merwe se vriend neem hom toe na die Withuis in Amerika toe, waar president Obama woon. Van der Merwe het die Withuis binnegegaan, en toe saam met President Obama op die balkon verskyn. Sy vriend was verstom, maar neem hom toe na die President in Rusland, President Putin toe. Daar gebeur dieselfde.

Maar Van der Merwe se vriend het vir hom 'n laaste toets gehad… Hy neem hom toe na die Vatikaanstad in Rome toe, daar waar die Pous woon. Van der Merwe se vriend kon weens die sekuriteit nie naderstaan nie, maar sien toe hoe Van der Merwe met 'n man met sulke wit klere op die balkon van die Vatikaan gaan staan. Hy wil toe seker maak dat dit die pous is, en vra toe aan iemand in die skare langs hom – wie is daardie ou in die wit klere? Ek weet nie, sê die ou, maar die ou langs hom is Van der Merwe!

Weet julle liewe broers en suster, ons kan lekker lag vir hierdie grappie, maar dit verduidelik eintlik vir ons dat dit nie eenvoudig is om iemand in die lewe werklik te ken nie. Net soos mense eerder Van der Merwe as die pous ken, so is dit dikwels so dat ons die Jan Alleman, die mense naaste aan ons die beste ken, en dat ons nie werklik die groot en belangrike mense wat elke dag op die televisie verskyn, werklik ken nie.

Maar selfs die mense naaste aan ons, selfs ons eie kinders of ouers, of huweliksmaats, openbaar soms aan ons eienskappe wat ons maklik kan sê: Maar ek ken my man of my vrou nie so nie. Selfs iemand soos Steve Hofmeyer se eie ma het nou die dag in die Sarie geskryf: "Ek ken my vrou nie so nie."

Maar weet julle, liewe vriende, as dit waar is van hoe goed of hoe sleg ons lewende, sigbare en tasbare mense rondom ons ken, is die brandende vraag vanoggend: "Hoe goed ken jy vir Jesus?" Weet jy wie Hy regtig is? Ja, ja, ons weet almal Hy is die Seun van God, en hy wil in ons harte woon, maar wie is hy regtig? Kom ons hoor 'n bietjie vanoggend – Wie is Jesus regtig? Wie wil vir ons sê?

As jy vanoggend huiwerig is om 'n antwoord te gee, is jy nie alleen nie. Want selfs die slim dominees en professors worstel vandag met die vraag. Andries Cilliers het 'n boek geskryf met die naam: "Sal die regte Jesus asseblief opstaan?" 'n Boek van Francois Wessels hier in my hand se naam is: "Wie was Jesus regtig?" As 'n mens hierdie boeke lees, dan sien 'n mens dat mense dikwels verskillende sienings het oor wie Jesus is, en wie Hy op aarde was.

Party mense sien Jesus as 'n groot rabbi, 'n wyse man wat 'n klomp slim dinge op aarde kom vertel het. Jesus is vir hulle die Groot onderwyser, wat vir ons 'n klomp dinge in die Bybel wil leer, en wil hê dat ons sommer 'n klomp teksverse uit ons koppe uit moet ken. Ander sien Jesus as 'n rebel. Hulle sê dat Jesus altyd in opstand was teen alles wat die kerk gedoen het, en graag mense uitgedaag het tot twisgesprekke.

Ander sien Jesus as 'n groot filosoof, iemand wat probeer het om 'n klomp slimmighede kwyt te raak, en aan almal om hom te wys hoe slim hy is. Ander sê dat Jesus die Koning is wat wonderwerke doen en absolute mag oor die skepping gehad het. Ander sê dat Jesus maar net 'n goeie mens was, wat nie werklik deur die Heilige Gees in die maagd Maria geskep is nie, en nie werklik opgestaan het uit die dood nie... En so kan ons aangaan.

As 'n mens al hierdie dinge hoor, raak 'n mens 'n bietjie deurmekaar oor wat om werklik oor Jesus te glo. En as 'n mens 'n bietjie deurmekaar is, dan is 'n mens in goeie geselskap. Want ons lees daar in Mattheus 11:3 dat selfs Johannes die Doper daar uit die tronk uit 'n Boodskap aan Jesus gestuur met die vraag: "Is U die een wat sou kom, of moet ons 'n ander een verwag?" Selfs Johannes het nadat hy Jesus gedoop het, en gesien het hoe die Heilige Gees soos 'n duif op Jesus neerdaal, Hoe God uitdruklik uit die hemel sê "Dit is my geliefde Seun", nog steeds getwyfel oor wie Jesus werklik is.

Maar liewe vriende, dit bring ons by ons teksgedeelte vanoggend, waar die Here ook die Apostel Paulus wil gebruik om vir ons te verduidelik wie Jesus werklik is. Daar in 1 Kor 2:2 kom sê Paulus duidelik: "Ek het my voorgeneem om met julle oor niks anders te praat nie as oor Jesus as die Christus, en wel oor Hom as die gekruisigde." Paulus skryf aan die Korinthiërs in 'n tyd waar hulle baie verskille onder mekaar gehad het. Hy skryf aan 'n gemeente wat klieks gevorm het, en elkeen gedink het dat hulle geestelik sterker of slimmer as die ander om hulle was.

Hy kom bevestig aan hulle dat die belangrikste deel van Christus se lewe sy kruisiging en opstanding uit die dood was. Hy kom bevestig dat enige preek waardeloos sou wees, as Jesus nie vir ons gesterf het, en uit die dood opgestaan het nie. Ja, liewe vriende, tussen al die ander wonderlike dinge wat Jesus gedoen het, en nog steeds doen, tussen al die eienskappe wat Jesus het, moet die kruis op Golgota vir ons in die middel staan. Want daar het hy die Satan werklik en finaal oorwin.

1 Petrus 2:24 sê dit vir ons so duidelik: "Hy het self ons sondes in sy liggaam aan die kruis gedra. Daardeur is ons vir die sondes dood en kan ons lewe in gehoorsaamheid aan die wil van God. Deur sy wonde is julle genees." Ja, ons kan vandag werklik weet dat ons genees is van die sonde, dat ons kan lewe in gehoorsaamheid aan God as Vader, omdat Jesus ons sondes in sy liggaam aan die kruis gedra het. So het hy volkome vir ons sondes betaal.

Maar ons kan ook weet dat Jesus se kruisdood 'n effek in ons lewens moet hê: Paulus kom sê in Galasiêrs 6:14: Maar wat my betref, mag God verhoed dat ek ooit oor iets anders roem as oor die kruis van ons Here Jesus Christus, want deur die kruis is die wêreld vir my dood en ek vir die wêreld. Ja, deur die kruis van Jesus, is daar ook 'n stuk van die liefde vir die wêreld om ons wat moet afsterf, en daarom sal moet soos die sanggroep Prophet ook in Die
Houtkruis roem.

Maar is hierdie beeld van Jesus as die Gekruisigde nie maar net nog 'n manier om na Christus te kyk nie? Is dit nie maar nog een van die vele fassette van Jesus Christus se menswees nie? Paulus kom verseker ons in 1 Korinthiërs 2:3-5 dat dit nie maar iets is wat hy self uitgedink het nie.

Paulus bring 'n boodskap wat nie gaan oor menslike wysheid of geleerdheid nie, maar 'n eenvoudige boodskap wat weer kom bevestig dat Jesus se kruisiging die belangrikste gebeurtenis in sy lewe was. Hy kom bevestig dat hyself nie by magte is om 'n goeie kragtige boodskap aan die mense te bring nie. Hy as dominee, het in angs en huiwering, in vrees en onsekerheid na die mense toe gekom. Maar hy kon die wonderlike boodskap van Jesus se verlossing aan die kruis bring, omdat, soos vers 4 en 5 vir ons sê, die krag van die Heilige Gees, en God die Vader se krag die boodskap in ons harte vasbind en bevestig. En daarom moet ons dit ook in hierdie lydenstyd met ons hele hart glo en daaraan vashou.

Ek sluit af. 'n Persoon wat my van kleins af gefassineer het, is dr. Albert Schweizer, die dokter van Lambarene. Albert Schweizer was 'n besonder begaafde persoon. Hy was nie allen 'n baie begaafde predikant en diep geleerd in die teologie nie, maar hy was ook 'n baie goeie musikant, 'n kernfisikus, 'n mediese dokter, en 'n filosoof.

Tussen alles wat hy kon doen en bereik, het dr. Albert Sweitzer gekies om 'n dokter te word in 'n sendinghospitaal diep in 'n oerwoud in Afrika, in Lambarene. Hy het onder andere ook baie boeke geskryf, en in sy boek oor wie Jesus werklik was, sluit hy soos volg af:

"Hy kom na ons as die onbekende, sonder 'n naam, soos in die ou tyd langs die meer – soos Hy verskyn het aan hulle wat Hom nie geken het nie. Hy praat met ons in dieselfde woorde: "Volg my!" Hy roep, en aan hulle wat aan Hom gehoor gee, sal Hy Hom openbaar – ongeag daarvan of hulle dwaas of wys is. Hy openbaar Hom in die swaarkry, die konflikte en die lyding wat hulle moet deurmaak – in gemeenskap met Hom. Deur hulle eie ervaring leer hulle wie Hy werklik is.

AMEN.