Preek vir Sondag 8 Julie:
Gebed voor diens:
“Here, my beker is leeg
en ek verlang dat U my weer sal vul.
Ja, Here, kom vul my!
My liefde is maar lou –
kom, Here, en maak my weer warm, vurig . . .
dat my liefde sal uitstraal na hulle naby my.
My geloof is nie sterk nie en dit wankel tog so maklik –
ek twyfel soms en ander kere sukkel ek om te vertrou.
O Here, help my. Sterk my geloof en vertroue.
Ek is arm en U is ryk –
en U het juis gekom om vir armes u genade uit te deel.
Ek is ’n sondaar, U is regverdig
en daarom bly ek aan u sy.
Ek het niks om U aan te bied nie.
Ek kan alleen maar van U ontvang.”
Daar word vertel van die koning wie se seun baie ongelukkig was... Hulle het alles geprobeer om hom gelukkig te maak, maar niks wou regtig werk nie... Op ’n dag kom daar toe ’n wyse man wat die volgende raad aan die koning gee... Die prins moes deur die land gaan en iemand soek wat waarlik gelukkig is. Dan moes hy die persoon se hemp aantrek, en dit sou hom waarlik gelukkig maak!
Die prins het toe op reis deur die land gegaan, maar niemand gevind wat werklik gelukkig is nie. Hy het toe maar op sy reis teruggedraai huis toe... Oppad huistoe op sy perd hoor hy eendag hoe iemand lustig agter ’n kraalmuur sing... Onmiddelik het hy geweet! Hierdie persoon se hemp moet hy kry!
Hallo daar! Het die prins geroep... Skielik sien hy ’n kop wat oor die muur na hom loer... “Hallo, hoe gaan dit?”, vra die vriendelike man vir die prins. “Nee goed, maar waarom sing jy so?” wou die prins weet. “Omdat ek lief is daarvoor om te sing. Eintlik is ek lief vir die lewe! Ek is so gelukkig. Die lewe is een groot lied! Antwoord die man met ’n breë glimlag.
Opgewonde vra die prins hom toe: “Ek sal graag wil hê dat by my in die paleis moet kom woon...”. Die prins het geweet... sy soektog was verby! “Dankie vir die aanbod,” het die man vriendelik geantwoord, “maar hier wil ek bly. Ek sal niks in die wêreld, selfs nie eers die paleis... ruil vir die wonderlike lewe wat ek nou het nie...”
Dit was net weer ’n bevestiging vir die prins... Hierdie man se hemp moet ek kry. Hy spring toe oor die kraalmuur, net om te sien dat die man nie ’n hemp aanhet nie! En toe hy hom daaroor vra, en toe hy hom daaroor vra, sê die man toe aan hom dat hy nie eers ’n hemp besit nie (Van Rensburg, 2000:68-69)!
Ek weet dat elkeen wat vanoggend hier sit, graag gelukkig wil wees... Op die ou end wil elkeen kan sorgeloos kan sing... want die lewe moet ’n lied wees! Maar geluk is nie daar waar ons dikwels daarvoor soek nie...
Neem nou maar die sanger en harpspeler Dawid. Hy het die reus Goliat verslaan, en die mag van die Filistyne vir eens en vir altyd geknak... Dawid is die koning wat sy tienduisende verslaan het. Hy het die ryk van Israel vir eens en vir altyd in Jerusalem gevestig.
Maar al was Dawid’n groot koning, al het hy graag gesing en musiek gemaak, en baie Psalms geskryf, was sy lewe niks maklik nie... Saul het hom selfs onder beheer van ’n bose gees met ’n spies gegooi terwyl hy besig was om op die harp te speel... Sy eie vrou Migal het hom verag. Hy is deur Saul vervolg, moes ’n kind aan die dood afstaan, en het sy boesemvriend Jonathan in ’n geveg verloor. Hy moes uit Jerusalem vlug omdat sy eie seun ’n komplot teen hom gesmee het...
Ja, die suksesvolste koning in Israel se persoonlike lewe was gekenmerk deur moeilike verhoudings. In sy eie tyd is hy nooit regtig raakgesien of waardeer vir wie hy werklik is, en vir dit wat hy vir die Here gedoen het nie... Nee, die mense om hom het dikwels hulle geluk daarin probeer vind om Dawid te verkleineer en te vertrap...
As ’n mens na die verhaal in Markus 6:1-13 kyk, dan is dit in Jesus se geval nie veel anders nie... Jesus se lewe was mooi van ver af... Op die oog af moes dit ongelooflik gewees het om soveel wonders te kon doen. Om siekes te genees. Om ’n groot skare volgelinge te hê. En tog was dit alles behalwe maanskyn en rose... Jesus se verhouding met die mense naaste aan hom was altyd baie broos.
Julle sal onthou hoe Jesus se ma en pa na hom kom soek het in die tempel toe hy 12 jaar oud was, en hoe hulle hom verwyt het oor hy met die skrifgeleerdes en die rabbis daar gesels en geredeneer het. Op ’n ander geleentheid hoor ons hoe die broers en moeder van Jesus na hom soek, terwyl hy aan almal sê: “Julle is my moeder en my broers.”
Hier in Markus 6 vind ons die ironiese verhaal van Jesus wat in sy eie omgewing, in sy eie tuisdorp nie veel wonders kon doen nie... Op die oog af sou ’n mens kon sê: “Jesus het in Nasaret misluk...” Die mense het hom erken as die seun van die timmerman Josef... Die dorpie Nasaret het uit ‘n 120 tot ‘n 160 inwoners bestaan, en mense het nie gedink dat daar uit hierdie dorpie iets goeds kon kom nie. Jesus kon daar nie veel wonders doen nie...
Ek het altyd hierdie gedeelte gelees met die gedagte in my agterkop dat Jesus nie mense kon gesond maak nie, omdat die persone wat na Jesus toe gekom het se geloof nie groot genoeg was nie. Maar dit is verseker nie die geval nie. Nee liewe vriende, mense het net nie in daardie gebied mense na Jesus toe gebring nie!
Hulle het byvoorbaat gedink... Wie is hy nou om ons te wil genees. Ons sou eerder ’n dokter uit Jerusalem, of Damaskus, of Egipte, of Athene of Rome verkies. Wat kan boetie Jesus, die seun van die arm timmerman Josef nou vir ons doen! Hy kom dan nog uit Nasaret se onderdorp uit! En so het hulle die geleentheid gemis om genesing te vind...
As dit ek en jy was wat in Jesus se skoene gestaan het, kon dit maklik die einde van ons bediening gewees het! Ons sou geredeneer het... Wat help dit dat ek die wêreld probeer red as my eie mense my nie eers aanvaar nie? As ek nie hier suksesvol is nie, gaan ek nêrens suksesvol wees nie!
Maar nie Jesus nie... Nee, liewe vriende hierdie terugslag spoor hom juis aan... Hy besef net weer opnuut hoe honger die wêreld daarbuite is, en hoe groot hulle nood is... en daarom reageer hy deur sy dissipels twee-twee uit te stuur... Hy hou nie eers met hulle ’n begrotingsvergadering nie... Hy doen nie strategiese beplanning om te bereken waarheen hulle moet gaan, en of almal daarmee gelukkig sal wees nie... Hy vra nie eers of daar dalk nie plaaslik in Nasaret van hierdie mense is wat weer besoek moet word, en mooi gevra moet word om hulle siekes vir die hom te bring nie...
Nee, liewe broer en suster, hy stuur hulle op ’n baie eenvoudige manier uit... Al wat hulle moes neem, was hulle stapstokke. Net met hulle sandale... Geen kos, geen bagasie, geen geld of ekstra klere nie. Nee, net hulle stapstokke en sandale.
Jesus gee aan hulle ’n baie eenvoudige metode. Gaan soontoe, en gaan bly waar jy ingenooi word. Maar daar waar jy verwerp word, vee die stof van jou voete af, en moenie onnodig tyd daar spandeer nie. Laat die persone aan hulle eie lot oor. Gaan aan na ’n volgende huis toe, waar julle teenwoordigheid verwelkom word...
Wat was die gevolg? Die dissipels het twee-twee uitgegaan, en aan mense vertel dat hulle hulle moet bekeer en hulle tot God moet bekeer. En vers 13 leer ons dat hulle baie duiwels uitgedryf het, en baie siek mense gesond gemaak het, terwyl hulle hulle met olyfolie salf.
Vanoggend, hier in die klein gemeente Bospoort, ons gemeente van 120 lidmate, moet ons ook vir onsself afvra: “Ken en waardeer ons Jesus vir wie Hy is? Flip Theron het ’n aangrypende stukkie geskryf in sy boekie Die somer kom saggies, met die titel: “Die Seun van Maria”. Hy sluit aan by ons teksgedeelte en gaan van die standpunt uit dat die mensdom nog steeds wonder oor wie Jesus was. Hy haal aan uit ’n Amerikaanse koerantjie wat die volgende skynlasbrief gepubliseer het: “Gesoek: Jesus van Nasaret, alias die Messias, Seun van God, Koning van die konings, Here van die here, Vors van vrede. Uiterlike voorkoms: lang hare, baard, mantel, sandale. Hy vertoef graag in agterbuurte, het ’n klomp ryk vriende. Vir sy gevaarlike boodskap is veral jong mense ontvanklik wat nog nie oorreed kon word om Hom te ignoreer nie. Hy verander mense en maak daarop aanspraak dat Hy hulle vrymaak. Waarskuwing: Hy bevind Hom nog op vrye voet.”
Die dorpmense van destyds het gedink hulle weet wie Jesus is. Hy het voor hulle oë grootgeword. Hulle ken sy familie. Maar eintlik het hulle Hom nie geken nie.
Ken jy Jesus vir wie Hy is??? Besef jy wat Hy kan doen, en hoe magtig Hy werklik is? Jesus kom dikwels as ’n onbekende mens en op ’n ongewone manier na mense toe – dink maar aan die Samaritaanse vrou by die put, terwyl Hy in die nag op water loop na sy dissipels toe, in die vorm van ’n tuinier na Maria by graf, oppad saam met die Emmausgangers, en terwyl hy kos maak aan Petrus en die ander dissipels by die meer.
Jesus maak moeite met klein gemeenskappies. Hy kon nie sy geboortedorp net oorslaan nie. Maar uiteindelik was Hy nie welkom daar nie. En dit maak juis dat hy meer en meer besef hoe nodig die wêreld daar buite sy innerlike en uiterlike genesing het. Daarom gee Hy sy dissipels die krag om duiwels te gaan uitdryf en mense gesond te gaan maak, sodat hulle in hulle getalle uiteindelik ook so groter dinge as Hy sou doen...
Liewe vriende, die Engelse spreekwoord wat lui: “Familiarity brings contempt”, was deur die eeue dikwels so waar. Die seun van die buurman word dikwels deur ons verag. Daarom is Galileo deur die kerk verban omdat hy beweer het dat die aarde om die son draai, en nie anders nie. Daarom het so baie skilders arm gesterf, terwyl hulle werke eers na hulle dood erken is vir wat dit werklik was...
As jy dus partykeer onseker voel oor dit wat jy vir die Here Jesus doen, is dit belangrik dat jy weereens besef dat jy op God moet vertrou, en nie op die reaksie van mense om jou nie. God sal in die materiële voorsien. God sal in die krag voorsien om die bose en siekte te kan oorwin. God sal voorsien in die vrymoedigheid om aan mense te verkondig dat hulle hulle moet bekeer...
Elkeen in Bospoort is ’n erfgenaam. Maar wat het ons geërf? Ons het nie in die eerste plek die kerk se naam, of die kerkgronde of die kerkgebou van Bospoort van ons voorgeslagte geërf nie. Nee, liewe vriende, ons is in die eerste plek erfgename van God se evangelie, en van die krag daarvan. Ons word geroep om dit te gaan deel...
Is die evangelie vir jou werklik die goeie nuus? Is dit vir jou sulke goeie nuus dat jy dit wil gaan deel, selfs met mense wat niks kan bydra tot ons dankoffers of ons kollekte nie? Is die goeie nuus van die evangelie iets wat jy net in die kerk deel en verkondig, of kan jy dit saam met jou op die pad neem... Glo jy dat jy alles op die pad sal vind wat jy nodig het?
Ons ken almal die Nike – kenteken en slagspreuk. Just do it! As ‘n mens in die oggend wil gaan draf, en dit is koud, of winderig, of jou lyf is moeg, dan is dit dikwels die gedagte aan Nike se slagspreek wat my help om op te staan en dit net te doen...
Waar daar in die lewe baie verskonings kan wees om nie die Here se wil te doen, en gehoorsaam te wees nie... Waar daar baie teenstand van jou familie en vriende mag wees... Kom die Here Jesus vanoggend net weer vir ons sKom die Here Jesus vanoggend net weer vir ons sê: Just do it... Do it for me! Doen dit net. Doen dit vir my! Jy sal die resultate daarvan sien!
AMEN!
“Gees van die lewende God,
wees die tuinier van my siel.
Hoe lank wag ek nou al op U
– stil – in ’n koue winter van my siel.
Maar nou, in die kragtige Naam van Jesus Christus,
waag ek om U te smeek:
Hark weg die dooie blare van die verlede.
Vergruis die harde kluite
van my weerbarstige gewoontes en groewe.
Werk diep in my siel u lewegewende Woord.
Versorg, gee water, koester my hart
totdat die nuwe lewe in my ontkiem, groei en blom.”
(Richard Foster)
Bibliografie:
Van Rensburg, E. 2000. Nog 30 stories vir jong - ore. Wellington: Lux Verbi.
Orsmond, E. & Botha, J. eds. 2011. Preekstudies en liturgiese voorstelle gebasseer op die kerkjaar.
Sunday, July 8, 2012
Pinkster Sessie 7 27 Mei 2012
Pinster – Sessie 7 Die Heilige Gees vul ons met tonge van vuur!
Ek is seker die meeste van julle het al van die Krugermiljoene gehoor... Dit gaan daaroor dat daar getuienis is dat President Kruger tydens die Boere-oorlog ’n hele klomp kiste vol Krugerponde versteek het, sodat dit Engelse dit nie kon kry nie. Die probleem was egter dat die geheim van die Krugerponde so goed bewaar gebly het, dat niemand dit tot vandag toe kon opspoor nie...
Ek het ’n vriend, Steve Weaver, wat in Amerika grootgeword het. Hy vertel dat hy daar ’n Ben Viljoen geken het. Die Ben Viljoen het nog ’n Afrikaanse naam gehad, maar hy kon gladnie Afrikaans verstaan nie. Sy oupa het egter nog by hulle gebly, en die oupa was die kind van Generaal Ben Viljoen, een van Paul Kruger se vertrouelinge.
Steve vertel hoe die hulle eendag by Ben gekuier het, en hoe sy oupa vertel het van die Afrikaanse liedjie wat hy so van gehou het. Steve se vrou Kathy, wat goed Afrikaans praat, vra toe of dit nie “My Sarie Marais” is nie. Toe sy die lied begin sing, toe rol die trane by die oupa van verlange.
Maar die eintlike storie agter die interessante storie gaan oor die oupa wat vertel het dat hy eendag as ’n jong seun onder ’n groot boom gesit het, en onthou hoe sy pa saam met ’n klomp ander ooms ’n hele klomp kiste begrawe het. Nodeloos om te sê dat hy gladnie meer kon onthou waar dit was nie... Ja, liewe vriende, tot vandag toe soek mense nog na die Krugermiljoene, omdat die geheim saam met die persone wat geweet het waar dit begrawe was, graf toe is...
Maar, liewe vriende, dit was ook die groot gevaar na Jesus se kruisdood, opstanding en hemelvaart. Die groot gevaar was dat die dissipels daaroor sou stilbly, en dat die ryk boodskap van Jesus se koms na die aarde, en die feit dat Hy vir ons sondes gesterf het en die dood oorwin het, vir altyd verlore sou raak... Dat al God die Vader se opoffering, en Jesus se swaarkry uiteindelik verniet sou wees...
Nadat Jesus op ’n stadium 5000 volgelinge gehad het, het daar na sy hemelvaart net 120 oorgebly. Die gevaar was groot dat die boodskap kon uitsterf. Maar dit sou God nie toelaat nie... Die Goeie Nuus, die Evangelie moes uit!
En juis daarom stuur God Sy Heilige Gees om die geheim, om die boodskap en die groot skat van God se verlossing die ws daarom stuur God Sy Heilige Gees om die geheim, om die boodskap en die groot skat van God se verlossing die wêreld in te dra, en aan almal bekend te maak. Van die begin af was die Heilige Gees baie duidelik en sigbaar in mense lewens. Ons kan sê die Heilige Gees het met ‘n “bang” aarde toe gekom.
Hier in Handelinge 2 lees ons dat die gebou waarin die gelowiges was, geskud het. Daar was ’n geweldige rukwind. Daar het tonge van vuur op elkeen van die gelowiges se koppe verskyn, en hulle het in al die verskillende tale van die omstanders begin praat. Niemand kon dit miskyk nie. Die Boodskap het soos ’n veldbrand versprei. Dit is deur die apostels en die ander wat deur hulle prediking tot geloof gekom het die wêreld ingedra.
Toe daar in die eerste week 5000 gelowiges by die getal van gelowiges gevoeg is, was dit nie genoeg nie... Die golf van die evangelie het voortgespoel... Die Gees se werking was so kragtig dat mense gesond gewond het wanneer selfs Petrus se skaduwee op die mense geval het (Hand 5:15).
Wanneer die apostels gevang word laat ’n engel hulle vry en sê aan hulle in Handelinge 5:20: “Gaan staan in die tempel en verkonding aan die volk die volle boodskap van hierdie nuwe lewe. Wanneer die wagte ontdek dat hulle nie meer in die tronk is nie, staan hulle reeds al weer in die tempel, besig om die evangelie te verkondig! Wanneer hulle weer gevang word, sê Petrus en Johannes aan die Joodse Raad in hoofstuk 5:29: “Ons moet eerder aan God gehoorsaam wees as aan mense!” “... Ons is getuies hiervan, ons en die Heilige Gees wat deur God gegee is aan die wat Hom gehoorsaam is.”
Weet, julle, liewe vriende, ek weet dit is Nagmaal vanoggend, en kategese en gemeentebraai daarna, maar ek dink dit is tyd dat ons vanoggend met Pinkstersondag bietjie gaan stil staan, en werklik vir onsself afvra waar ons rondom hierdie dinge staan... Ons kan baie argumente ophaal, rondom die gawes van die Gees wat dalk al verdwyn het, of die evangelie wat al tot aan die eindes van die aarde verkondig is, of die groot nood aan die evangelie in ons eie omgewing...
Maar die vraag bly vanoggend staan... Is ons nog aan God gehoorsaam?
’n Predikantvriend van my het onlangs gesê dat hy op ’n slim manier met sy gemeente werk... Hy het vir hulle van die begin af vertel hoe goed hulle is, en hulle begin dit nou uiteindelik glo, en dit gaan goed met die verhoudinge in sy gemeente... Kan ons vir mekaar bly vertel hoe goed dit met ons gaan, en hoe goed dit gaan met ons as gelowiges, hoe die Here ons seën, terwyl ons diep in ons harte weet hoe ver ons te kort skiet???
Ek het vanoggend gebid vir ’n tong van vuur, en miskien is dit nie altyd ’n gewilde tong nie. Want God se vuur is nie sommer enige vuur nie. Dis die vuur van die brandende doringbos wat die hakkelende Moses in Eksodus 3 geroep het om die Israeliete te motiveer om uit Egipte te trek, en die hardkoppige Farao te oortuig dat dit wel gaan gebeur. God se vuur is die gloeiende kool waarmee hy Jesaja se lippe in Jesaja 6:11 aangeraak het, sodat sy sondes versoen kan raak en sy oortredinge vergewe kan word.
God se tong van vuur is ook ’n tong van vuur wat die oortredinge en sondes in my eie lewe en reinig. Maar God se tong van vuur kan nie anders as om oor die evangelie te praat nie. God se tong van vuur kan nie anders as om mense aan die brand te probeer steek vir God se evangelie nie...
As ons na ons eie gemeente en na die vervulling van die Gees in Handelinge kyk, dan lyk dit vir ons baie ver en onbereikbaar. Want in Bospoort sukkel ons om mense te kry wat net bereid is om net Sondae – oggende mense by die deure te gaan groet. In ons Pinksterbiduur is daar twee of drie uit vyftig mense wat die vrymoedigheid het om voor ander te bid. Ons was Mighty Men toe en het die banier saam teruggebring en voor die kerk opgeslaan, maar wat het ons werklik daaraan gedoen??? Die banier was verslete voordat ons werklik by die inhoud van die banier uitgekom het, naamlik om die boodskap van God te verkondig.
Ons sal dikwels sê dat ons vir ons eie mense moet sorg... Ons sukkel om vir net een persoon in die gemeenskap op ’n gereelde basis gekookte kos te voorsien. Die haweloses wat met die Gholf iewers gaan staan en die enjinkap oopslaan sodat mense net by hulle kan stop, is vir ons ’n verleentheid... Hoeveel van ons het regtig saam met die fisiese hulp ook ’n geestelike gesprek met die mense gaan voer oor hulle saligheid?
Hoekom sukkel ons so? Hoekom is dit vir ons so moeilik om oor die Here te praat en net vir Hom oor te borrel. Ons sê so baie – “Ja maar ’n mens moet darem nie met die Bybel onder die arm loop nie... Maar as ek my Bybel reg lees, is die groot probleem dat die Bybel nie onder ons arm moet wees nie, maar in ons hart. Die profeet Esegiël het opdrag gekry om die Boekrol te eet (Eseg. 3:1-3). Dit was vir hom soet soos heuning, en hy kon nie anders as om oor die inhoud van die boekrol te praat nie...
Ons beskuldig dikwels kerke soos die Sewendedaagse Adventiste dat hulle Ou Testamentiese kerke met Ou Testamentiese leringe is. Maar uiteindelik, liewe vriend en vriendin, is ons nie baie beter daaraan toe nie. Ons glo dat die Dominee met die Heilige Gees vervul moet wees, en ons bevestig hom met handoplegging voor sy bediening. Maar van die gewone gelowige kom baie min tot sy reg. Die dominee word mos betaal om die evangelie te verkondig, en oor die Here te praat. Hoekom sal ek en jy dit doen?
Ek moes vanoggend weereens vir myself afvra: “Hoekom staan ek vanoggend hier?” Hoekom is ek op 27 Mei 2012 in Bospoort gemeente predikant? En die Here moes net weer vir my herhinner dat ek ook geroep is om die Uitstorting van die Heilige Gees, die vervulling van die Heilige Gees op ELKE gelowige af te kondig. Ek is hier om aan julle te bevestig dat die Heilige Gees vir elkeen van julle sy vervulling belowe. Ek is hier om te sorg dat die arbeiders vir die oes vermenigvuldig word. Om te sorg dat mense wat vir jare al die evangelie goed ken, opstaan en dit met ander rondom hulle deel...
Dit is wonderlik dat ons eerskomende Saterdag ’n kerk in Setlagole wat deur lidmate begin is, gaan inwy? Maar hoe lyk die res van ons prentjie? Hoe ver het ons gevorder met die groei in ons eie gemeenskap, en onder ons plaaswerkers? Hoe betrokke is ons regtig in Judea, Samaria, en tot aan die uiterstes van die aarde?
Maar dan moet ons weereens vir mekaar afvra? Hoekom is dit so moeilik??? Ek glo dat dit in die eerste plek oor die kwaliteit van ons geestelike lewens gaan. In 1 Kor 11:29-30 staan daar oor die Nagmaal: “...want hy wat eet en drink sonder om te besef dat dit die liggaam van die Here is, bring daardeur ’n oordeel oor homself. Daarom is daar so baie swakkes en sieklikes onder julle en sterf baie van julle.”
Ons moet vanoggend ook besef dat ons as gemeente nie vir die Here bruikbaar is as die tonge van die Heilige Gees se vuur ons nog nie gereining het nie. Efesiërs 5:18 sê duidelik dat ons ons nie met drank en losbandigheid moet ophou nie, maar dat ons ons met die Heilige Gees moet laat vervul. As ons harte vol van ander, verkeerde dinge in ons lewe is, dan is daar nie plek vir die Heilige Gees nie. As ek as gevolg van ’n probleem nie eers met my broer of suster praat nie, hoe op aarde gaan ek oorborrel van die Heilige Gees se getuienis in my lewe?
Maar ek glo ook dat een van die groot redes vir ons gebrek aan vrymoedigheid in die gemeente, is dat ons tevrede is met wat ons doen, en wat ons bereik. Ons dink dat ons darem beter doen as ander gemeentes... Ek onthou nog in ’n vorige gemeente hoe iemand toe sy vir ’n werk moes aansoek doen, net vir my kom sê het dat sy op haar CV gesê het dat sy by ons kerk se gemeenskapsaksie betrokke is, terwyl sy eintlik niks daarmee te doen het nie. Sy wou maar net haar gewete sus, deur dit wel te bely...
As die Heilige Gees jou vervul, en sy tong van vuur op jou bring, kan jy nie maar net ’n passasier bly nie. Dan word jy ’n soldaat, wat die Woord van die Here sonder ophou en met ywer uitdra deur jou woorde en deur jou dade, waar jy ookal kom...
AMEN!
Ek is seker die meeste van julle het al van die Krugermiljoene gehoor... Dit gaan daaroor dat daar getuienis is dat President Kruger tydens die Boere-oorlog ’n hele klomp kiste vol Krugerponde versteek het, sodat dit Engelse dit nie kon kry nie. Die probleem was egter dat die geheim van die Krugerponde so goed bewaar gebly het, dat niemand dit tot vandag toe kon opspoor nie...
Ek het ’n vriend, Steve Weaver, wat in Amerika grootgeword het. Hy vertel dat hy daar ’n Ben Viljoen geken het. Die Ben Viljoen het nog ’n Afrikaanse naam gehad, maar hy kon gladnie Afrikaans verstaan nie. Sy oupa het egter nog by hulle gebly, en die oupa was die kind van Generaal Ben Viljoen, een van Paul Kruger se vertrouelinge.
Steve vertel hoe die hulle eendag by Ben gekuier het, en hoe sy oupa vertel het van die Afrikaanse liedjie wat hy so van gehou het. Steve se vrou Kathy, wat goed Afrikaans praat, vra toe of dit nie “My Sarie Marais” is nie. Toe sy die lied begin sing, toe rol die trane by die oupa van verlange.
Maar die eintlike storie agter die interessante storie gaan oor die oupa wat vertel het dat hy eendag as ’n jong seun onder ’n groot boom gesit het, en onthou hoe sy pa saam met ’n klomp ander ooms ’n hele klomp kiste begrawe het. Nodeloos om te sê dat hy gladnie meer kon onthou waar dit was nie... Ja, liewe vriende, tot vandag toe soek mense nog na die Krugermiljoene, omdat die geheim saam met die persone wat geweet het waar dit begrawe was, graf toe is...
Maar, liewe vriende, dit was ook die groot gevaar na Jesus se kruisdood, opstanding en hemelvaart. Die groot gevaar was dat die dissipels daaroor sou stilbly, en dat die ryk boodskap van Jesus se koms na die aarde, en die feit dat Hy vir ons sondes gesterf het en die dood oorwin het, vir altyd verlore sou raak... Dat al God die Vader se opoffering, en Jesus se swaarkry uiteindelik verniet sou wees...
Nadat Jesus op ’n stadium 5000 volgelinge gehad het, het daar na sy hemelvaart net 120 oorgebly. Die gevaar was groot dat die boodskap kon uitsterf. Maar dit sou God nie toelaat nie... Die Goeie Nuus, die Evangelie moes uit!
En juis daarom stuur God Sy Heilige Gees om die geheim, om die boodskap en die groot skat van God se verlossing die ws daarom stuur God Sy Heilige Gees om die geheim, om die boodskap en die groot skat van God se verlossing die wêreld in te dra, en aan almal bekend te maak. Van die begin af was die Heilige Gees baie duidelik en sigbaar in mense lewens. Ons kan sê die Heilige Gees het met ‘n “bang” aarde toe gekom.
Hier in Handelinge 2 lees ons dat die gebou waarin die gelowiges was, geskud het. Daar was ’n geweldige rukwind. Daar het tonge van vuur op elkeen van die gelowiges se koppe verskyn, en hulle het in al die verskillende tale van die omstanders begin praat. Niemand kon dit miskyk nie. Die Boodskap het soos ’n veldbrand versprei. Dit is deur die apostels en die ander wat deur hulle prediking tot geloof gekom het die wêreld ingedra.
Toe daar in die eerste week 5000 gelowiges by die getal van gelowiges gevoeg is, was dit nie genoeg nie... Die golf van die evangelie het voortgespoel... Die Gees se werking was so kragtig dat mense gesond gewond het wanneer selfs Petrus se skaduwee op die mense geval het (Hand 5:15).
Wanneer die apostels gevang word laat ’n engel hulle vry en sê aan hulle in Handelinge 5:20: “Gaan staan in die tempel en verkonding aan die volk die volle boodskap van hierdie nuwe lewe. Wanneer die wagte ontdek dat hulle nie meer in die tronk is nie, staan hulle reeds al weer in die tempel, besig om die evangelie te verkondig! Wanneer hulle weer gevang word, sê Petrus en Johannes aan die Joodse Raad in hoofstuk 5:29: “Ons moet eerder aan God gehoorsaam wees as aan mense!” “... Ons is getuies hiervan, ons en die Heilige Gees wat deur God gegee is aan die wat Hom gehoorsaam is.”
Weet, julle, liewe vriende, ek weet dit is Nagmaal vanoggend, en kategese en gemeentebraai daarna, maar ek dink dit is tyd dat ons vanoggend met Pinkstersondag bietjie gaan stil staan, en werklik vir onsself afvra waar ons rondom hierdie dinge staan... Ons kan baie argumente ophaal, rondom die gawes van die Gees wat dalk al verdwyn het, of die evangelie wat al tot aan die eindes van die aarde verkondig is, of die groot nood aan die evangelie in ons eie omgewing...
Maar die vraag bly vanoggend staan... Is ons nog aan God gehoorsaam?
’n Predikantvriend van my het onlangs gesê dat hy op ’n slim manier met sy gemeente werk... Hy het vir hulle van die begin af vertel hoe goed hulle is, en hulle begin dit nou uiteindelik glo, en dit gaan goed met die verhoudinge in sy gemeente... Kan ons vir mekaar bly vertel hoe goed dit met ons gaan, en hoe goed dit gaan met ons as gelowiges, hoe die Here ons seën, terwyl ons diep in ons harte weet hoe ver ons te kort skiet???
Ek het vanoggend gebid vir ’n tong van vuur, en miskien is dit nie altyd ’n gewilde tong nie. Want God se vuur is nie sommer enige vuur nie. Dis die vuur van die brandende doringbos wat die hakkelende Moses in Eksodus 3 geroep het om die Israeliete te motiveer om uit Egipte te trek, en die hardkoppige Farao te oortuig dat dit wel gaan gebeur. God se vuur is die gloeiende kool waarmee hy Jesaja se lippe in Jesaja 6:11 aangeraak het, sodat sy sondes versoen kan raak en sy oortredinge vergewe kan word.
God se tong van vuur is ook ’n tong van vuur wat die oortredinge en sondes in my eie lewe en reinig. Maar God se tong van vuur kan nie anders as om oor die evangelie te praat nie. God se tong van vuur kan nie anders as om mense aan die brand te probeer steek vir God se evangelie nie...
As ons na ons eie gemeente en na die vervulling van die Gees in Handelinge kyk, dan lyk dit vir ons baie ver en onbereikbaar. Want in Bospoort sukkel ons om mense te kry wat net bereid is om net Sondae – oggende mense by die deure te gaan groet. In ons Pinksterbiduur is daar twee of drie uit vyftig mense wat die vrymoedigheid het om voor ander te bid. Ons was Mighty Men toe en het die banier saam teruggebring en voor die kerk opgeslaan, maar wat het ons werklik daaraan gedoen??? Die banier was verslete voordat ons werklik by die inhoud van die banier uitgekom het, naamlik om die boodskap van God te verkondig.
Ons sal dikwels sê dat ons vir ons eie mense moet sorg... Ons sukkel om vir net een persoon in die gemeenskap op ’n gereelde basis gekookte kos te voorsien. Die haweloses wat met die Gholf iewers gaan staan en die enjinkap oopslaan sodat mense net by hulle kan stop, is vir ons ’n verleentheid... Hoeveel van ons het regtig saam met die fisiese hulp ook ’n geestelike gesprek met die mense gaan voer oor hulle saligheid?
Hoekom sukkel ons so? Hoekom is dit vir ons so moeilik om oor die Here te praat en net vir Hom oor te borrel. Ons sê so baie – “Ja maar ’n mens moet darem nie met die Bybel onder die arm loop nie... Maar as ek my Bybel reg lees, is die groot probleem dat die Bybel nie onder ons arm moet wees nie, maar in ons hart. Die profeet Esegiël het opdrag gekry om die Boekrol te eet (Eseg. 3:1-3). Dit was vir hom soet soos heuning, en hy kon nie anders as om oor die inhoud van die boekrol te praat nie...
Ons beskuldig dikwels kerke soos die Sewendedaagse Adventiste dat hulle Ou Testamentiese kerke met Ou Testamentiese leringe is. Maar uiteindelik, liewe vriend en vriendin, is ons nie baie beter daaraan toe nie. Ons glo dat die Dominee met die Heilige Gees vervul moet wees, en ons bevestig hom met handoplegging voor sy bediening. Maar van die gewone gelowige kom baie min tot sy reg. Die dominee word mos betaal om die evangelie te verkondig, en oor die Here te praat. Hoekom sal ek en jy dit doen?
Ek moes vanoggend weereens vir myself afvra: “Hoekom staan ek vanoggend hier?” Hoekom is ek op 27 Mei 2012 in Bospoort gemeente predikant? En die Here moes net weer vir my herhinner dat ek ook geroep is om die Uitstorting van die Heilige Gees, die vervulling van die Heilige Gees op ELKE gelowige af te kondig. Ek is hier om aan julle te bevestig dat die Heilige Gees vir elkeen van julle sy vervulling belowe. Ek is hier om te sorg dat die arbeiders vir die oes vermenigvuldig word. Om te sorg dat mense wat vir jare al die evangelie goed ken, opstaan en dit met ander rondom hulle deel...
Dit is wonderlik dat ons eerskomende Saterdag ’n kerk in Setlagole wat deur lidmate begin is, gaan inwy? Maar hoe lyk die res van ons prentjie? Hoe ver het ons gevorder met die groei in ons eie gemeenskap, en onder ons plaaswerkers? Hoe betrokke is ons regtig in Judea, Samaria, en tot aan die uiterstes van die aarde?
Maar dan moet ons weereens vir mekaar afvra? Hoekom is dit so moeilik??? Ek glo dat dit in die eerste plek oor die kwaliteit van ons geestelike lewens gaan. In 1 Kor 11:29-30 staan daar oor die Nagmaal: “...want hy wat eet en drink sonder om te besef dat dit die liggaam van die Here is, bring daardeur ’n oordeel oor homself. Daarom is daar so baie swakkes en sieklikes onder julle en sterf baie van julle.”
Ons moet vanoggend ook besef dat ons as gemeente nie vir die Here bruikbaar is as die tonge van die Heilige Gees se vuur ons nog nie gereining het nie. Efesiërs 5:18 sê duidelik dat ons ons nie met drank en losbandigheid moet ophou nie, maar dat ons ons met die Heilige Gees moet laat vervul. As ons harte vol van ander, verkeerde dinge in ons lewe is, dan is daar nie plek vir die Heilige Gees nie. As ek as gevolg van ’n probleem nie eers met my broer of suster praat nie, hoe op aarde gaan ek oorborrel van die Heilige Gees se getuienis in my lewe?
Maar ek glo ook dat een van die groot redes vir ons gebrek aan vrymoedigheid in die gemeente, is dat ons tevrede is met wat ons doen, en wat ons bereik. Ons dink dat ons darem beter doen as ander gemeentes... Ek onthou nog in ’n vorige gemeente hoe iemand toe sy vir ’n werk moes aansoek doen, net vir my kom sê het dat sy op haar CV gesê het dat sy by ons kerk se gemeenskapsaksie betrokke is, terwyl sy eintlik niks daarmee te doen het nie. Sy wou maar net haar gewete sus, deur dit wel te bely...
As die Heilige Gees jou vervul, en sy tong van vuur op jou bring, kan jy nie maar net ’n passasier bly nie. Dan word jy ’n soldaat, wat die Woord van die Here sonder ophou en met ywer uitdra deur jou woorde en deur jou dade, waar jy ookal kom...
AMEN!
Subscribe to:
Posts (Atom)
