Skriflesing: Spreuke 23:15-25
Inleiding voor Skriflesing:
Ons almal het al om die kampvuur of by huisgodsdiens as kinders gesit, en aan ons oupas se lippe gehang terwyl hulle stories uit die verlede oorvertel, of terwyl ouma vir ons ‘n Bybelstorie lees. Die boek Spreuke vertel nie noodwendig spookstories of snaakse gebeure uit die verlede nie, maar dit is ‘n besondere boek waaruit kinders ook geleer word hoe om hulleself te gedra in die dae wat kom.
BOODSKAP
Daar word vertel van die ou oom van 94 jaar, en sy vrou wat by die prokureur gekom het, en aan hom vertel het dat hulle wil skei. Die prokureur wou toe weet hoekom hulle nou eers, noudat hulle so oud is, wil skei. Hy wou weet hoe dit gebeur dat hulle nou al so lank getroud is en nou eers probleme kry. “Nee boetie, die saak staan so” het die ou oom verduidelik”, ons het al lankal probleme, maar ons het net eers gewag dat die kinders almal dood is voor ons skei.”
Weet julle liewe vriende, in vandag se tyd is daar so baie senior lidmate wie se drome aan skerwe lê. Mense wat almal ‘n droom gehad het met hulle huwelik van heerlike oudag met kinders en kleinkinders om hulle, wat uiteindelik nie net teleurgestel is nie, maar selfs ontnugter is deur die toestand waarin hulle hulle laaste jare hier op aarde moet deurbring.
Of ons dit wil weet of nie, die geluk van ‘n ouer persoon draai so dikwels om die situasie waarin sy kinders en kleinkinders hulle bevind. In die tehuise vir bejaardes kry ‘n mens nog so dikwels die seer van ‘n kind wat gesterf het voor sy ouer. Ons kry so baie skatryk mense in hierdie lewe wat al hulle miljoene sou verruil, as hulle maar net geweet het dat dit hulle wegloopkind sou terugbring.
In my bediening van 14 jaar het ek ook al verstom gestaan oor wat ouers alles vir hulle kinders sal doen. Of dit ‘n pa is wat duisende rande betaal om sy kind uit die tronk te hou, of selfs in die uiterste armoede leef, sodat hulle kind sy potensiaal op universiteit kan bereik, was dit nog altyd vir my duidelik. Daar word vertel van die stokou oom wat vrugtebome in die tuin geplant het. Iemand het verbygeloop, en gevra: “Maar oom, wat maak jy nou – Jy gaan mos nooit leef om van daardie vrugte te kan geniet nie? “Ek weet boet, het die oom geantwoord. Maar ek plant dit nie vir myself nie. Ek plant dit vir my kinders en kleinkinders. Of dit nou ma’s en pa’s, of oumas en oupas is, hulle gemoedstoestand hang dikwels af van die geluk van hulle kinders.
En daarom, liewe vriende, glo ek dat die Here hier op die Sondag wat ons spesiaal aan ons Seniors wy, nie in die eerste plek met hulle wil praat nie. Nee, ek glo dat die Here ook met ons as kinders en kleinkinders wil praat oor hoe ons hulle werklik gelukkig kan maak. En al dink ons nie altyd so nie, is dit moontlik om hulle gelukkig te maak... In Spreuke 23:24 en 25 lees ons: “‘n Vader van ‘n kind wat reg doen, is baie gelukkig, ‘n wyse seun verskaf sy vader groot vreugde. Mag ook jou vader die vreugde hê, mag ook jou moeder wat jou in die wêreld gebring het, so gelukkig wees.” In vers 15 en 16 sê die wyse Salomo: My seun, as jy ‘n wyse mens word, sal dit my baie vreugde verskaf, Ek sal juig as wat jy sê, altyd reg is.
Ons elkeen gun dit tog vir ons ouers en grootouers om baie vreugde oor ons te hê, om as’t ware juigend deur die lewe te gaan. Maar liewe vriende, ons besef nie altyd hoe groot rol ons in hulle geluk kan speel nie. Ons besef nie altyd hoe belangrik ons manier van lewe vir die vreugde van ons ouer mense inhou nie.
En daarom kom nooi ek julle graag vanoggend om saam met my aan die voete van die wyse Salomo te kom sit, en die resep vir gelukkige ouers te kom leer en onthou. Ons gaan vanoggend kyk na 8 bestanddele om gelukkige ouers te kan hê. Hierdie 8 bestanddele is wysheid, tevredenheid, ywer, leergierigheid, koersvastheid, gehoorsaamheid, eerlikheid, en selfbeheersing.
In die eerste plek verwys spreuke na ‘n wyse mens as iemand wat sê net wat reg is. Soos ons in Jakobus 1 in die Nuwe Testament gewaarsku word oor die ontsettende krag van die tong, so waarsku Salomo sy seun in vers 16 om te sê net wat reg is. Ware wysheid word gemeet aan ‘n mens se woorde, en jou vermoë om ‘n wag voor jou tong te kan hou. Ja, ek weet dat hier baie van ons sit wat ons tonge dalk kan afbyt oor dinge wat ons al teenoor ons ouers, of selfs ons grootouers kwytgeraak het.
‘n Tweede belangrike bestandeel vir hierdie resep is tevredenheid. In 1 Tim 6:6 lees ons dat die godsdiens van groot waarde is vir iemand wat tevrede is met wat hy het.” Ons moenie afgunstig wees op sondaars en hulle manier van lewe nie, maar ons moet die derde bestanddeel van ywer in ons lewe hê. Ons moet die Here ywerig dien. Ons moenie halfhartige kerklidmate wees nie. Ons moenie wees soos die bokser wat in die lug slaan waarvan Paulus praat nie. Nee, as ons in die spore van die Here Jesus loop, sal ons sien hoe ons drome waar word, en ons hoop op die toekoms nie wegkwyn nie.
Die vierde bestandeel in hierdie resep is leergierigheid. Ons mense van vandag verval so maklik in ‘n groef, waar ons dink dat ons alles weet. Veral dokters en ander geleerde mense dink dat hulle te slim is om hulle met die Bybel op te hou. In vers 19 word ons gemaan om altyd die regte insig te soek, en altyd bereid te wees om te vra, eerder as om net oorhaastig op te tree. Ons moet ook kan koersvas bly. Soos Hebr. 12:1-3 ons aanmoedig, moet ons ons oog op Jesus vestig, en ons nie met suiplappe en vrate ophou nie. Ons moenie wees soos hasie wat so weggelê het aan die wortels, dat hy die resies verloor het nie. Van Moses word daar in Hebr. 11:25 gesê dat hy verkies het om eerder sleg behandel te word saam met die volk, as om die kortstondige genieting van sonde te hê. Ons ken almal die verhaal van Daniël en sy drie vriende, wat verkies het om ‘n gesonde dieet te volg, en op die ou end baie sterker was die ander was.
Julle moet nog net so ‘n bietjie geduldig wees, ons het amper die koek klaar gebak. Die sesde bestanddeel is gehoorsaamheid. Gehoorsaamheid aan ons ouers en ons meerdere is nie bloot om te doen wat hulle van ons vra nie. Dit beteken nie net om iets vir hulle te doen terwyl ons onderling mor of kla oor al hulle fieterjasies nie. Die woord wat vir eer gebruik word in Exodus 20:12, hou verband met die Hebreeuse term vir gewig. Dit beteken dat ons nie net ons ouers moet gehoorsaam wanneer hulle in ons oë meer wysheid, insig, ervaring en rypheid as ons het nie, maar omdat God hulle gesag oor ons gegee het, omdat hulle as’t ware die Hand is waarmee God sy kinders op aarde wil regeer.
Ons het nou nog net twee bestanddele oor. Eerlikheid is vir ouers baie belangrik. Ek dink nie daar is ‘n kind hier vanoggend wat nog nie deur sy ouers gestraf is omdat hy gejok het nie (miskien gebeur dit wel). Maar net so is eerlikheid en integriteit vir ons Hemelse Vader soveel te meer belangrik. Ons moet weet dat ons geroep is om werklik deursigtig en oop teenoor ons medemens te lewe. Dit help nie om dinge weg te steek nie. Johannes 8:32 leer vir ons dat die waarheid, en veral die waarheid van Jesus Christus se sterwe aan die kruis, ons sal vry maak.
Die laaste bestanndeel vanoggend, maar verseker nie die minste nie, is selfbeheersing. Selfbeheersing is nie net ‘n vrug van die gees nie, maar ‘n ouer se opvoeding word juis gesien in die mate waarin kinders hulle kan gedra, en nie hulle humeur verloor nie. Mense wat hulle humeur maklik verloor, is dikwels ‘n getuienis van die wyse waarop hulle grootgemaak is in hulle ouerhuise.
Daar’s hy! Nou het julle al die bestanddele vir die resep! Maar ongelukkig kon ons nie die koek bak vanoggend nie. Dit is ‘n koek wat julle by die huis moet gaan bak. Dit is ‘n koek wat julle deur julle leefstyl, veral teenoor julle ouers en grootouers gaan bak. En die wyse waarop julle hierdie koek gaan bak, gaan uiteindelik bepaal of julle ‘n werklik gelukkige familie saam kan hê. Of julle julle eie en God se droom vir julle familie sal kan laat waar word.
Ek wil afsluit met ‘n kosbaarheid wat ek onlangs op ‘n e-pos gelees het. Daar het gestaan: A woman is not loved because she is beautiful, but she his beautiful because she is being loved. Hierdie wysheid kan op ons ouers en grootouers ook toegepas word. Ons kan ook sê: Ons ouers is nie pragtig omdat hulle nie foute maak nie, maar hulle is pragtig omdat hulle deur hulle kinders bemin word. Wanneer ons hulle die nodige respek en aavaarding gee, wanneer ons werklik in ons lewens die Here dien, sal hulle ook waarlik gelukkig wees, en sal ons saam die Here voluit kan dien.
Kom ons stap elkeen die pad om ware respek aan ons ouers te gee, en hulle ook deur ons optrede, pragtige en trotse ouers te maak.
AMEN!
Sunday, February 22, 2009
Riglyne vir leierskapsbediening in die platteland
Riglyne vir Geestelike leiers om in ‘n plattelandse opset te funksioneer.
Johannes Wessels.
Praatjie gelewer tydens die jaarlikse toerustingsgeleentheid van die Ring van Delareyville op 21 Februarie 2009.
Daar word vertel van die dominee wat gaan huisbesoek doen het, en aspres sy Bybel by die huis gelos het, om te kyk of die betrokke lidmate darem ‘n Bybel besit. Toe dit nou op daardie punt van die besoek kom, vra die dominee aan die man van die huis of hy nie vir hom ‘n Bybel het om uit te lees nie. Die man gaan haal toe ‘n Bybel wat opmerklik vol stof is. Die dominee het niks gesê nie, maar kon homself nie keer om die stof met ‘n groot gebaar van die Bybel af te stof nie. “Ja dominee”, sê die lidmaat toe, “hierdie Bybel is maar vol stof, want ons bêre dit spesiaal vir die dominee se besoeke!”
Ons kan dalk glimlag vir hierdie staaltjie, maar in hierdie staaltjie sit daar duidelik ‘n paar verwagtings opgesluit wat uiters van toepassing is op vanoggend se praatjie. Wanneer ons oor die funksionering van leiers in ‘n plattelandse gemeente dink, dan dink ons dadelik aan huisbesoek. Dit is dan ook die riglyne vir die inhoud van my praatjie vanoggend, dat ek die volgende sake moet aanspreek:
1. Hoe moet ons huisbesoek doen?
2. Moet die lidmate nog voor die nagmaal besoek word?
3. Hoe moet die gemeentedankoffers ingevorder word?
4. Hoe, en deur wie moet daar siekebesoeke gedoen word?
5. Wat is die rol van die kerkraad (en die kategete) in gemeenteregering?
Uit die bogenoemde staaltjie is die volgende duidelik:
1. Dat daar van ‘n predikant/ouderling/diaken verwag word om huisbesoek te doen, en dat hy/sy altyd pakslae kry omdat hulle nie genoeg huisbesoek doen nie.
2. Dat die huisbesoek in die eerste plek daar is vir die uitoefening van die gesag en die kontrole oor die lidmate se lewe, d.w.s dat die lidmate aangespreek moet word oor aspekte in hulle lewe wat nie reg is nie, soos persoonlike godsdiens, huisgodsdiens, kerkbesoek, en hulle kinders wat nie gereeld Sondagskool toe kom nie.
3. Dat die gesprek tydens huisbesoek altyd met koeitjies en kalfies begin, en dan op ‘n kritiese moment geestelik word wanneer die dominee vir die Bybel vra, lees en bid, en dan totsiens sê.
4. Dat daar Bybels in ons huise rondlê wat net vir die dominee se besoek gebruik word, terwyl dit eintlik baie beter gebruik kon word in iemand anders se huis, of elders in die koninkryk.
Maar ek wil graag vanoggend verder gaan as bloot ‘n uiteensetting van hoe huisbesoek moet lyk. In die eerste plek wil ek graag gaan kyk na die vraag: “Watter verskil maak dit dat al hierdie goed op die platteland plaasvind?” Wanneer ons die woorde “op die platteland” hoor, kan ons dadelik agteroor sit en sê: “Wat ons dikwels daarmee bedoel, is hoe die mense wat nog in sekere ou tradisies vasgevang is, bedien wil word.”
Maar ek glo dat ons verseker ‘n bietjie meer omslagtig met die begrip “in die platteland” moet omgaan, as net die gedagte dat ons hier met outydse mense wat nog outydse verwagtings koester te doen het. Ek het ‘n boek, (weliswaar ‘n kopie) van Pappas saamgebring met die titel, “Entering the world of the small church: a guide for leaders”, wat myns insiens vir ons ‘n bietjie meer van ‘n kykie in die groter atmosfeer en aard van ‘n plattelandse gemeente inlei.
Wanneer Pappas praat oor die “wêreld van die klein gemeente”, spreek hy vier basiese sake aan, wat ek glo, baie ooreenstem met die plattelandse gemeenskap waarin ons vandag funksioneer. Pappas kom noem veral 4 kenmerke wat vandag ons aandag gaan vra, naamlik die konsepte van tyd, spasie, beweegredes, en inpasbaarheid.
In die eerste plek praat hy oor die konsep van tyd binne ‘n klein gemeenskap. Amper in lyn met die Afrika begrip, word tyd en gebeure gesiens soos Prediker 3:15 ons leer: “Wat is, was alreeds, wat kom, was ook alreeds. God laat weer gebeur wat vroeër gebeur het.”
Tyd in die plattelandse opset word dikwels in terme van sirkels gesien, en nie noodwendig ‘n lyn van vooruitgang nie. Mense kyk na tyd en gebeure in terme van patrone in die verlede, en sien in die moderne tyd dieselfde tendense raak. ‘n Predikant, byvoorbeeld, word dikwels gesien as ‘n hanswors wat ‘n klomp toertjies kom uithaal, en dan later maar gewoon inskakel by die gemeenskap as sy toertjies opgeraak het, of die pad vat omdat hy nie verstaan hoe om die gemeenskap te benader nie. Die groot voordeel van hierdie “verstaan van tyd” van ‘n plattelandse sisteem, is dat wanneer ‘n mens dit wel regkry om sinvolle en positiewe veranderings te maak, dit deel word van ‘n sisteem, wat vir jare daarna in stand gehou word.
Wanneer ons praat oor die plattelandse konsep van spasie, gaan dit oor baie meer as net die letterlike afmetings van ‘n gebou. Omdat mense as ‘n reel dikwels langer en oor meer geslagte in ‘n plattelandse gemeente bly, het elke item in die kerk ‘n geskiedenis. In Bospoort is die kerkgronde deur iemand geskenk. Bykans elke item teen die mure, hetsy dit die gemeentewapen met die visie en missie is, of die flitsbord agter die kansel is, het ‘n geskiedenis. Nie net die lidmate wat al vir baie jare met hulle ouers en hulle kinders op dieselfde plek sit heg ‘n waarde aan hulle “spasie” nie, maar selfs die predikant of die koster se hond het ‘n bepaalde “plek” in die kerk.
Die derde saak wat Pappas uitwys, is die beweegredes waarom mense sekere dinge doen. Wanneer ons oor vooruitgang dink, dink ons dikwels oor masjiene en gereedskap wat die wêreld om ons makliker maak. Vir mense in die klein kerk, of die platteland, is dit dikwels belangriker om dit wat werk, te preserveer en te behou. Dit wat in hulle betrokke opset nog “die ding doen”, is wat ten alle koste behou moet word. En dit beteken nie noodwendig dat alles in die plattelandse gemeenskappe ‘n stilstaande proses is nie. Nee, dit is ‘n proses wat amper soos ‘n mielieboer se seisoen werk, met verskeie gebeure en selfs hoogtepunte deur die jaar. In die meeste aktiwiteite waarmee ‘n plattelandse gemeente homself mee besig hou, is die instandhouding van hierdie sisteem, bygesê (wat werk) vir hulle baie belangrik.
Die laaste saak waarna Pappas verwys, is die inpasbaarheid van lede binne so ‘n gemeenskap. In ‘n groot sin gaan dit in plattelandse gemeentes nie om die aanpasbaarheid van ‘n nuweling nie – (aanpasbaarheid veronderstel nog ‘n sekere vlak van buigsaamheid), maar die inpasbaarheid. As ‘n nuweling nie in die behoudende sisteem kan inpas nie, sal hy baie gou gefrustreerd word, en ervaar dat hy deur die gemeenskap “uitgespoeg” word, alhoewel dit hyself is wat nie by magte is om die mense te verstaan en te besef dat hy eers die toets van die tyd deurstaan het nie. ‘n Oom in my vorige gemeente, wat kanker gekry het, het byvoorbeeld sy vrou en die winkelbestuurder beveel om asseblief niks aan die besigheid te verander vir die eerste jaar nie. Hy wou hê dat hulle eers presies verstaan hoekom dinge werk soos dit werk, voordat hulle veranderinge aanbring.
Hoekom bestee ek soveel tyd aan die plattelanse aard van my tema, voordat ek by die praktyk van die leiers in die gemeente se bediening uitkom? Ek glo dat leierskap by uitstek oor die vermoë gaan om jou omgewing te kan lees en interpreteer. In sy boek “Nuwe drome vir nuwe werklikhede” skryf Nelus Niemandt dat een van die belangrike skuiwe wat in vandag se kerk moet plaasvind, die beweging weg van die gebou en die kerkgronde moet wees, na die lidmate as die kerk en die liggaam van Christus.
Aan die een kant voel hierdie beweging vir ons baie ver en onmoontlik in ‘n plattelandse opset, omdat ons te doen het met mense wat geweldig baie waarde heg aan die kerk as ‘n gebou, en die heiligheid van die kerkgebou en die grond waarop dit gebou is. Maar aan die ander kant is dit so dat onderlinge verhoudinge op die platteland dikwels baie nouer en intenser is as die verhoudinge in die stad. Dat daar werklik ruimte hier is om mekaar as lewende stene tot God se eer en die uitbreiding van sy koninkryk op te bou.
Daar word vertel van die lidmaat wat die dominee weereens pakslae gegee het, en gesê het: “Maar dominee, ek het jou darem baie lanklaas gesien.” Waarop die dominee geantwoord het: “Dit is snaaks, ek is dan elke Sondag in die kerk.” Ek is seker dat elkeen van julle julle met een van hierdie twee persone kan vereenselwig. Of die lidmaat wat verwag dat die kerk na hom toe moet kom, of die dominee, kerkraadslid of die kategeet, wat verwag dat die kerk na hom toe moet kom, en dat alles om hom of haar moet draai.
Maar ons moet uiteindelik vir onsself afvra: “Wat is die kerk?” Is dit ‘n passasierskip, of ‘n oorlogskip? Is dit ons uiteindelike doel om net passasiers tevrede te stel en vet te voer, of om die kerk ook toe te rus en op te lei om die koninkryk binne te gaan met die Goeie nuus van Christus. Ons lees dikwels 1 Timotheus 2:2, wat sê dat ons die boodskap van Christus Jesus aan betroubare manne moet toevertrou, wat bekwaam sal wees om dit ook aan ander te leer. Maar ons lees nie verder nie...
2 Tim 2:3 Dra jou deel van die ontberings soos ‘n goeie soldaat van Christus Jesus.
4 ‘n Soldaat in aktiewe diens wat sy bevelvoerder tevrede wil stel, bemoei hom nie met die dinge van die gewone lewe nie.
5 ‘n Atleet wat aan ‘n wedstryd deelneem, kan die prys wen slegs as hy volgens die reëls meeding.
Net soos ‘n soldaat wat nie altyd die slagveld of die omstandighede vir die geveg kan kies nie, kan ons nie altyd die tyd en omstandigheid van ons bediening in die platteland kies nie. Ons moet besef dat ons almal moet werk aan ons “inpasbaarheid” met ‘n besef dat sekere dinge oor tyd moet verander, vir die sisteem om te bly werk.
Maar wat beteken al hierdie dinge in die praktyk. Hoe gaan dit ons huisbesoek prakties beinvloed? Hoe gaan dit benadering tot geestelike leierskap hanteer? Uit bogenoemde blyk dit dat huisbesoek en die kontak met lidmate onontbeerlik bly in ons gemeentes. Ons moet egter ook besef dat ons baie dinge het waarmee ons huisbesoek in die lewe van dag tot dag kan aanvul. Net deur ekstra aandag te gee aan verjaardae, en ander lief en leed soos siekte, dood in die familie, prestasies, ensovoorts, kan ons werklik ‘n voet in die deur kry by soveel lidmate wat andersins ontoeganklik is.
Ons moet ook besef dat ons deesdae die tegnologie tot ons beskikking het, en dat die gebruik van selfone, sms’e en selfs e-pos nie onderskat moet word nie. Ons moet dalk meer wegbeweeg vanaf formele besoeke, soos die besoek voor nagmaal, waar die gesagsdeel van huisbesoek sterk na vore kom, tot ‘n groot klem op in-die-verbygaan-besoeke waar ons na persone se welstand verneem.
Ek sluit af met die staaltjie van die predikant wat by die pasgetroude paartjie, wat ook nuwe intrekkers was, gaan huisbesoek doen het. Die deur het half oopgestaan, en die predikant het beleefdheidsonthalwe geklop. Dit jong vroutjie (menende dat dit haar man is wat net gou uit is), vra toe sonder om te kyk: “Is dit jy engel?”. Nee, antwoord die predikant, “maar ek is van dieselfde departement!”. Mag ons huisbesoek en die gesindheid waarin dit gedoen word, meer en meer die karakter kry van “engele” wat aan die lidmate besoek bring.
Johannes Wessels.
Praatjie gelewer tydens die jaarlikse toerustingsgeleentheid van die Ring van Delareyville op 21 Februarie 2009.
Daar word vertel van die dominee wat gaan huisbesoek doen het, en aspres sy Bybel by die huis gelos het, om te kyk of die betrokke lidmate darem ‘n Bybel besit. Toe dit nou op daardie punt van die besoek kom, vra die dominee aan die man van die huis of hy nie vir hom ‘n Bybel het om uit te lees nie. Die man gaan haal toe ‘n Bybel wat opmerklik vol stof is. Die dominee het niks gesê nie, maar kon homself nie keer om die stof met ‘n groot gebaar van die Bybel af te stof nie. “Ja dominee”, sê die lidmaat toe, “hierdie Bybel is maar vol stof, want ons bêre dit spesiaal vir die dominee se besoeke!”
Ons kan dalk glimlag vir hierdie staaltjie, maar in hierdie staaltjie sit daar duidelik ‘n paar verwagtings opgesluit wat uiters van toepassing is op vanoggend se praatjie. Wanneer ons oor die funksionering van leiers in ‘n plattelandse gemeente dink, dan dink ons dadelik aan huisbesoek. Dit is dan ook die riglyne vir die inhoud van my praatjie vanoggend, dat ek die volgende sake moet aanspreek:
1. Hoe moet ons huisbesoek doen?
2. Moet die lidmate nog voor die nagmaal besoek word?
3. Hoe moet die gemeentedankoffers ingevorder word?
4. Hoe, en deur wie moet daar siekebesoeke gedoen word?
5. Wat is die rol van die kerkraad (en die kategete) in gemeenteregering?
Uit die bogenoemde staaltjie is die volgende duidelik:
1. Dat daar van ‘n predikant/ouderling/diaken verwag word om huisbesoek te doen, en dat hy/sy altyd pakslae kry omdat hulle nie genoeg huisbesoek doen nie.
2. Dat die huisbesoek in die eerste plek daar is vir die uitoefening van die gesag en die kontrole oor die lidmate se lewe, d.w.s dat die lidmate aangespreek moet word oor aspekte in hulle lewe wat nie reg is nie, soos persoonlike godsdiens, huisgodsdiens, kerkbesoek, en hulle kinders wat nie gereeld Sondagskool toe kom nie.
3. Dat die gesprek tydens huisbesoek altyd met koeitjies en kalfies begin, en dan op ‘n kritiese moment geestelik word wanneer die dominee vir die Bybel vra, lees en bid, en dan totsiens sê.
4. Dat daar Bybels in ons huise rondlê wat net vir die dominee se besoek gebruik word, terwyl dit eintlik baie beter gebruik kon word in iemand anders se huis, of elders in die koninkryk.
Maar ek wil graag vanoggend verder gaan as bloot ‘n uiteensetting van hoe huisbesoek moet lyk. In die eerste plek wil ek graag gaan kyk na die vraag: “Watter verskil maak dit dat al hierdie goed op die platteland plaasvind?” Wanneer ons die woorde “op die platteland” hoor, kan ons dadelik agteroor sit en sê: “Wat ons dikwels daarmee bedoel, is hoe die mense wat nog in sekere ou tradisies vasgevang is, bedien wil word.”
Maar ek glo dat ons verseker ‘n bietjie meer omslagtig met die begrip “in die platteland” moet omgaan, as net die gedagte dat ons hier met outydse mense wat nog outydse verwagtings koester te doen het. Ek het ‘n boek, (weliswaar ‘n kopie) van Pappas saamgebring met die titel, “Entering the world of the small church: a guide for leaders”, wat myns insiens vir ons ‘n bietjie meer van ‘n kykie in die groter atmosfeer en aard van ‘n plattelandse gemeente inlei.
Wanneer Pappas praat oor die “wêreld van die klein gemeente”, spreek hy vier basiese sake aan, wat ek glo, baie ooreenstem met die plattelandse gemeenskap waarin ons vandag funksioneer. Pappas kom noem veral 4 kenmerke wat vandag ons aandag gaan vra, naamlik die konsepte van tyd, spasie, beweegredes, en inpasbaarheid.
In die eerste plek praat hy oor die konsep van tyd binne ‘n klein gemeenskap. Amper in lyn met die Afrika begrip, word tyd en gebeure gesiens soos Prediker 3:15 ons leer: “Wat is, was alreeds, wat kom, was ook alreeds. God laat weer gebeur wat vroeër gebeur het.”
Tyd in die plattelandse opset word dikwels in terme van sirkels gesien, en nie noodwendig ‘n lyn van vooruitgang nie. Mense kyk na tyd en gebeure in terme van patrone in die verlede, en sien in die moderne tyd dieselfde tendense raak. ‘n Predikant, byvoorbeeld, word dikwels gesien as ‘n hanswors wat ‘n klomp toertjies kom uithaal, en dan later maar gewoon inskakel by die gemeenskap as sy toertjies opgeraak het, of die pad vat omdat hy nie verstaan hoe om die gemeenskap te benader nie. Die groot voordeel van hierdie “verstaan van tyd” van ‘n plattelandse sisteem, is dat wanneer ‘n mens dit wel regkry om sinvolle en positiewe veranderings te maak, dit deel word van ‘n sisteem, wat vir jare daarna in stand gehou word.
Wanneer ons praat oor die plattelandse konsep van spasie, gaan dit oor baie meer as net die letterlike afmetings van ‘n gebou. Omdat mense as ‘n reel dikwels langer en oor meer geslagte in ‘n plattelandse gemeente bly, het elke item in die kerk ‘n geskiedenis. In Bospoort is die kerkgronde deur iemand geskenk. Bykans elke item teen die mure, hetsy dit die gemeentewapen met die visie en missie is, of die flitsbord agter die kansel is, het ‘n geskiedenis. Nie net die lidmate wat al vir baie jare met hulle ouers en hulle kinders op dieselfde plek sit heg ‘n waarde aan hulle “spasie” nie, maar selfs die predikant of die koster se hond het ‘n bepaalde “plek” in die kerk.
Die derde saak wat Pappas uitwys, is die beweegredes waarom mense sekere dinge doen. Wanneer ons oor vooruitgang dink, dink ons dikwels oor masjiene en gereedskap wat die wêreld om ons makliker maak. Vir mense in die klein kerk, of die platteland, is dit dikwels belangriker om dit wat werk, te preserveer en te behou. Dit wat in hulle betrokke opset nog “die ding doen”, is wat ten alle koste behou moet word. En dit beteken nie noodwendig dat alles in die plattelandse gemeenskappe ‘n stilstaande proses is nie. Nee, dit is ‘n proses wat amper soos ‘n mielieboer se seisoen werk, met verskeie gebeure en selfs hoogtepunte deur die jaar. In die meeste aktiwiteite waarmee ‘n plattelandse gemeente homself mee besig hou, is die instandhouding van hierdie sisteem, bygesê (wat werk) vir hulle baie belangrik.
Die laaste saak waarna Pappas verwys, is die inpasbaarheid van lede binne so ‘n gemeenskap. In ‘n groot sin gaan dit in plattelandse gemeentes nie om die aanpasbaarheid van ‘n nuweling nie – (aanpasbaarheid veronderstel nog ‘n sekere vlak van buigsaamheid), maar die inpasbaarheid. As ‘n nuweling nie in die behoudende sisteem kan inpas nie, sal hy baie gou gefrustreerd word, en ervaar dat hy deur die gemeenskap “uitgespoeg” word, alhoewel dit hyself is wat nie by magte is om die mense te verstaan en te besef dat hy eers die toets van die tyd deurstaan het nie. ‘n Oom in my vorige gemeente, wat kanker gekry het, het byvoorbeeld sy vrou en die winkelbestuurder beveel om asseblief niks aan die besigheid te verander vir die eerste jaar nie. Hy wou hê dat hulle eers presies verstaan hoekom dinge werk soos dit werk, voordat hulle veranderinge aanbring.
Hoekom bestee ek soveel tyd aan die plattelanse aard van my tema, voordat ek by die praktyk van die leiers in die gemeente se bediening uitkom? Ek glo dat leierskap by uitstek oor die vermoë gaan om jou omgewing te kan lees en interpreteer. In sy boek “Nuwe drome vir nuwe werklikhede” skryf Nelus Niemandt dat een van die belangrike skuiwe wat in vandag se kerk moet plaasvind, die beweging weg van die gebou en die kerkgronde moet wees, na die lidmate as die kerk en die liggaam van Christus.
Aan die een kant voel hierdie beweging vir ons baie ver en onmoontlik in ‘n plattelandse opset, omdat ons te doen het met mense wat geweldig baie waarde heg aan die kerk as ‘n gebou, en die heiligheid van die kerkgebou en die grond waarop dit gebou is. Maar aan die ander kant is dit so dat onderlinge verhoudinge op die platteland dikwels baie nouer en intenser is as die verhoudinge in die stad. Dat daar werklik ruimte hier is om mekaar as lewende stene tot God se eer en die uitbreiding van sy koninkryk op te bou.
Daar word vertel van die lidmaat wat die dominee weereens pakslae gegee het, en gesê het: “Maar dominee, ek het jou darem baie lanklaas gesien.” Waarop die dominee geantwoord het: “Dit is snaaks, ek is dan elke Sondag in die kerk.” Ek is seker dat elkeen van julle julle met een van hierdie twee persone kan vereenselwig. Of die lidmaat wat verwag dat die kerk na hom toe moet kom, of die dominee, kerkraadslid of die kategeet, wat verwag dat die kerk na hom toe moet kom, en dat alles om hom of haar moet draai.
Maar ons moet uiteindelik vir onsself afvra: “Wat is die kerk?” Is dit ‘n passasierskip, of ‘n oorlogskip? Is dit ons uiteindelike doel om net passasiers tevrede te stel en vet te voer, of om die kerk ook toe te rus en op te lei om die koninkryk binne te gaan met die Goeie nuus van Christus. Ons lees dikwels 1 Timotheus 2:2, wat sê dat ons die boodskap van Christus Jesus aan betroubare manne moet toevertrou, wat bekwaam sal wees om dit ook aan ander te leer. Maar ons lees nie verder nie...
2 Tim 2:3 Dra jou deel van die ontberings soos ‘n goeie soldaat van Christus Jesus.
4 ‘n Soldaat in aktiewe diens wat sy bevelvoerder tevrede wil stel, bemoei hom nie met die dinge van die gewone lewe nie.
5 ‘n Atleet wat aan ‘n wedstryd deelneem, kan die prys wen slegs as hy volgens die reëls meeding.
Net soos ‘n soldaat wat nie altyd die slagveld of die omstandighede vir die geveg kan kies nie, kan ons nie altyd die tyd en omstandigheid van ons bediening in die platteland kies nie. Ons moet besef dat ons almal moet werk aan ons “inpasbaarheid” met ‘n besef dat sekere dinge oor tyd moet verander, vir die sisteem om te bly werk.
Maar wat beteken al hierdie dinge in die praktyk. Hoe gaan dit ons huisbesoek prakties beinvloed? Hoe gaan dit benadering tot geestelike leierskap hanteer? Uit bogenoemde blyk dit dat huisbesoek en die kontak met lidmate onontbeerlik bly in ons gemeentes. Ons moet egter ook besef dat ons baie dinge het waarmee ons huisbesoek in die lewe van dag tot dag kan aanvul. Net deur ekstra aandag te gee aan verjaardae, en ander lief en leed soos siekte, dood in die familie, prestasies, ensovoorts, kan ons werklik ‘n voet in die deur kry by soveel lidmate wat andersins ontoeganklik is.
Ons moet ook besef dat ons deesdae die tegnologie tot ons beskikking het, en dat die gebruik van selfone, sms’e en selfs e-pos nie onderskat moet word nie. Ons moet dalk meer wegbeweeg vanaf formele besoeke, soos die besoek voor nagmaal, waar die gesagsdeel van huisbesoek sterk na vore kom, tot ‘n groot klem op in-die-verbygaan-besoeke waar ons na persone se welstand verneem.
Ek sluit af met die staaltjie van die predikant wat by die pasgetroude paartjie, wat ook nuwe intrekkers was, gaan huisbesoek doen het. Die deur het half oopgestaan, en die predikant het beleefdheidsonthalwe geklop. Dit jong vroutjie (menende dat dit haar man is wat net gou uit is), vra toe sonder om te kyk: “Is dit jy engel?”. Nee, antwoord die predikant, “maar ek is van dieselfde departement!”. Mag ons huisbesoek en die gesindheid waarin dit gedoen word, meer en meer die karakter kry van “engele” wat aan die lidmate besoek bring.
Monday, February 16, 2009
Werk in die skaduwee van God se genade!
Erediens gehou op 15 Februarie 2009:
As votum:
Lees die Vader se liefdesbrief voor:
Die uitroep van die Vader se hart van Genesis tot Openbaring.
“My Kind....Al ken jy My nie, weet ek alles van jou af.”“
--Psalm 139:1
“Ek weet van jou sit en jou opstaan.“--Psalm 139:2
”Ek is bekend met al jou weë.”--Psalm 139:3
”Ek het selfs die hare op jou hoof getel.”--Mattheus:10:29-31
”Ek het jou gemaak om net soos Ek te lyk.”--Genesis 1:27
”In My lewe jy, beweeg jy, en bestaan jy.”--Handelinge 17:28
”Jy is ook gebore om deel van My familie te wees.”--Handelinge 17:28
”Ek ken jou voor jy in jou moederskoot gevorm is.”--Jeremia 1:4-5
”Ek het jou reeds uitgekies voor die begin van die wêreld.”--Efesiers 1:11-12
”Jy is nie 'n fout nie, Ek het jou beplan.”--Psalm 139:15-16
”Al jou lewensdae is geskryf in My Boek.”--Psalm 139:15-16
“Ek het die regte tyd en plek bepaal waar jy gebore moes word.”--Handelinge 17:26
”Jy Is Wonderlik mooi geskape.”/> --Psalm 139:14
”Ek het jou gevorm in jou moederskoot.”--Psalm139:13
”Ek beskerm jou van voor jou geboorte af.”--Psalm 71:6
“Ek word nie erken deur die mense wat My nie ken nie.”--Johannes 8:41-44
“Ek is Liefde en wil tuis voel by jou.”--1 Johannes 4:16
“Dit is my begeerte om jou met My liefde te oorweldigNet omdat jy My kind is en Ek jou Vader.”1 Johannes 3:1
· ”Ek wil jou meer goeie dinge gee as wat jou aardse vader ooit aan jou kan gee.”--Mattheus7:11
“Ek is die volmaakte Vader.”--Mattheus5:48
“Elke goeie en volmaakte gawe wat jy ontvang kom uit My Hand.”--Jakobus1:1
“Ek wee twat jy nodig het en sal voorsien in al jou behoeftes.”--Mattheus6:31-33
“My plan vir jou toekoms is altyd gevul met hoop en met 'n verwagting.”--Jeremia29:11
“Ek het jou lief met 'n ewige liefde.”--Jeremia31:3
“My gedagtes oor jou is ontelbaar soos die sand van die see.”--Psalm139:17-18
“Ek verheug My oor jou met blydskap.”--Sefanja3:17
“ Eksalnooitophouomgoeiedingevirjoutedoennie.Jeremia32:40
“Jy is My waardevolste besitting”.--Exodus19:5
“Ek begeer om goed aan jou te doen met My hele wese.”--Jeremia32:41
“Ek wil aan jou groot en wonderlike dinge wys.”--Jeremia33:3
“As jy My met jou hele hart soek, sal jy My vind.”--Deuternomium4:29
“Verbly jou in My en ek sal jou gee die begeertes van jou hart.”--Psalm37:4
“Want dit is Ek wat jou gewillig en bekwaam maak om My wil uit te voer.”--Filippense2:13
“Ek is in staat om meer vir jou te doen as wat jy kan bid of dink.”--Efesiërs 3:20
“Ek is jou grootse motiveerder.”--2 Thessalonicense 2:16-17
“ Ek is jou Vader wat jou vertroos en uithelp uit al jou moeilikheid.”--2 Korinthiërs 1:3-4
“ As jy hartseer is, is Ek by jou.”--Psalm 34:18
“ Soos 'n herder 'n lammetjie dra, so dra Ek jou teen My hart.”--Jesaja 40:11
“Eendag sal Ek al jou trane afvee.”--Openbaring 21:3-4
“Ek is jou Vader, en Ek het jou net so lief soos My eie Seun.”--Johannes 17:23
“Want in Jesus is My liefde vir jou geopenbaar.”--Johannes 17:26
“Jesus is die volmaakte weergawe van wie Ek is.”--Hebreërs 1:3
“Hy het gekom om te wys dat Ek vir jou is en nie teen jou is nie.”--Romeine 8:31
“Om jou te vertel dat Ek nie boekhou van jou sonde nie.”--2 Korinthiërs 5:18-19
“Jesus het gesterf sodat Ek en jy vrede kan maak.”--2 Korinthiërs 5:18-19
“Jesus se dood was die volmaakte uitdrukking van My liefde vir jou.”--1 Johannes 4:10
“Ek het alles opgegee wat vir My kosbaar was, sodat Ek jou liefde kan wen.”--Romeine 8:31-32
“As jy My Seun ontvang as geskenk ontvang jy My.”--1 Johannes 2:23
“En niks sal jou ooit skei van My liefde vir jou nie.”--Romeine 8:38-39
“Kom huis toe en Ek sal die grootste partytjie gee wat die Hemel ooit gesien het.”--Lukas 15:7
“Ek is nou en vir ewig jou Vader. Ek het jou by jou naam geroep.”--Efesiërs 3:14-15
“My vraag is... Wil jy My kind wees?”--Johannes 1:12-13
“Ek wag vir jou.”--Lukas 15:11- 32
“Liefde,Jou Vader,Almagtige God”
1 Kor 15:1-11
Ek is nuuskiering om te weet watter kos vir elkeen van julle die lekkerste is... Vir my is dit ‘n heerlike varsgebakte brood van skoonma, wat vars uit die oond uit kom... Ons het die voorreg gehad om gisteraand so ‘n brood te eet, en dit was heerlik. Maar hierdie brood kan ook net so sleg word. Na ‘n paar dae in die broodblik, word dit sommer hard, en kry ‘n groen muflagie op, en is niemand meer lus daarvoor nie...
Die Israeliete het dit ook ervaar. Die manna wat hulle in die woestyn gekry het, was net goed genoeg vir die dag waarop hulle dit bymekaargemaak het. Die volgende dag was dit vrot, en het dit hulle siek gemaak. In ‘n sin het die kerk vir baie mense vandag ook die smaak van ou, gemufte brood. Hulle drink die wyn tydens nagmaal asof dit ou wyn is, wat lug gekry het, en asyn geword het. Dit het vir hulle niks betekenis meer nie.
Maar dit het alreeds in die gemeente van Korinte gebeur. Paulus skryf aan hulle in 1 Korintiërs 10:16-22 dat selfs die Nagmaal vir hulle nie meer ‘n heilige maaltyd was nie, maar dat dit deel van hulle afgodsdiens geword het. Dat die Nagmaal nie meer vir hulle die betekenis van Jesus se liggaam en se bloed ingehou het nie.
Maar wat het in die Korintiërs se gemeente gebeur...? In ‘n sin het die vars brood van die opstanding vir hulle vervaag. Hulle het nie meer die krag van Christus se opstanding ervaar nie, en gesoek na iets nuuts wat hulle sou interesseer. Hulle het vasgevang geraak in die roetiene van hulle daaglikse godsdiens.
En daarom het hulle op verskillende maniere opwinding in die kerk gesoek. Party het teruggekeer na die ou heidense feeste, waar hulle selfs met prostitute omgegaan het. Ander het groepe gevorm wat gedink het hulle is beter as ander omdat hulle sogenaamd beter gawes van die Gees besit. Ander het probeer om God saam met die afgode van daardie tyd te dien, en die beste uit elke godsdiens te haal.
Maar weet julle, liewe vriende, vandag is hierdie probleme nog steeds met ons. 2000 jaar na Jesus se opstanding reken baie mense dat God dood is. Selfs gelowiges raak weer vasgevang in ander heidense godsdienste soos die New Age, Vryemesselaars, en die voorspel van die sterre sonder dat hulle dit dadelik besef. Ander probeer die godsdiens interpreteer en verstaan teen die agtergrond van die Postmodernisme, en sê daarmee dat daar geen hoop in hierdie wêreld meer oor is nie, en dat dit net gaan oor ons ervarings. Hulle sê dat Jesus nie werklik opgestaan het uit die dood nie, maar dat dit maar net iets is wat die Bybelskrywers daar ingevoeg het.
Liewe vriende, ons kan ‘n klomp toertjies gebruik om hierdie aaklige gevoel van doodsheid in die kerk teen te werk. Ons kan dalk heeltemal probeer om alles te doen presies soos ons voorouers 100 jaar terug. Ons kan probeer om die Bybel eenkant te sit en aan mense allerhande mooi geestelike storietjies te vertel. Ons kan van die kerk ‘n sosiale klub maak waar ons dit vir mense probeer lekker maak om mekaar te ontmoet en te kuier, sonder dat dit meer oor God gaan. Maar is dit werklik die oplossing?
Maar God gebruik ook vir Paulus om ons hier in 1 Kor. 15:1-4 te kom herhinner aan die feit dat Jesus vir ons sonde kom sterf het. Dat hy in ons plek gesterf het, maar dat Hy werklik lewe, en opgestaan het uit die dood. Dat dit die krag en die kern moet wees van ons daaglikse geloof. Ons moet weer besef waaroor die goeie nuus, die lewende nuus van Jesus Christus se dood en opstanding gaan.
Paulus herhinner die mense dat ten spyte van wat almal wat ontken dat Jesus opgestaan het en lewe, dat daar baie getuies was wat Jesus se opstanding uit die dood kon bevestig. Nie net Simon Petrus of Sefas nie, maar ook die twaalf apostels, en ook aan vyfhonderd mense met die vermeerdering van die brood.
Maar selfs na Jesus se hemelvaart leef Hy voort. Paulus kom herhinner die Korinthiërs dat Jesus ook aan Hom, die ontydig geborene verskyn het. Met die woorde “ontydig geborene”, kom sê Paulus dat hy eintlik ‘n nikswerd was nie. Hy was besig om Christus en sy kinders te vervolg en hulle dood te maak. En tog het Christus hom uitgekies, en deur ‘n helder lig op die pad na Damaskus aan hom verskyn. Hy is self getuie daarvan dat Christus opgestaan het, en dat Hy leef!
En omdat die Here so ‘n groot verskil aan Paulus se lewe gemaak het, dryf dit Paulus om sy alles vir die Here te gee. Paulus het nie eers getrou nie, en besluit om homself geheel aan die Here te wy. Hy noem hier dat Hy harder as almal gewerk het – nie omdat hy so goed is nie, maar omdat die Genade van God by Hom was.
Ek wonder vanoggend hoekom jy elke dag werk? Is dit net om kos in jou bord te hou. Is dit net om jou karpaaiement, of jou huis en plaaspaaiement af te betaal? Is dit net om te sorg dat jy darem ‘n goeie pensioen het? Navorsing het getoon dat meer as die helfte van jou salaris uiteindelik deur belastings opgevreet word, en dat jy eintlik vir die staat of die regering werk...
Ek het onlangs daar in vredefort ‘n baie indrukwekkende grafsteen met pilare en ‘n marmerstandbeeld gesien. Toe ek daaroor navraag doen, hoor ek dat dit ‘n ryk ou man se grafsteen was. Hy het in sy testament bepaal dat elke begrafnisganger R 10 moet kry, en dat die res van die geld vir ‘n grafsteen gebruik moet word. Ten spyte van die familie se protes het die prokureur toe die hele boedel gevat en ‘n grafsteen uit Italië uit bestel en ingevoer.
‘n Onlangse meningspeiling het aangetoon dat die meeste mense vir hulle kinders werk. Hulle werk hard om vir hulle kinders goeie opleiding, ‘n goeie werk, en ‘n blink toekoms te verseker. Maar dit is juis baie mense se groot frustrasie in die lewe. Dat hulle voel dat hulle kinders nie waardeer wat hulle vir hulle doen nie, of nie in die loopbane ingaan wat hulle as ouers vir hulle beplan het nie. Baie mense het nie eers kinders om voor te werk nie, en voel dat die lewe doelloos en nutteloos is. Dat hulle lewe maar stomp gaan eindig sonder ‘n nageslag...
Paulus kom herhinner ons vanoggend aan die eintlike rede hoekom ons van dag tot dat met vreugde kan werk. Ons moet opnuut besef dat ons saam met Koos du Plessis in sy “gebed” moet kan sê: “Wat ek is, is net genade, wat ek het is net geleen.” Ons lewe net in God se genade. Ons staan elke oggend op as ‘n teken van God se genade en bewaring oor ons lewens.
Kom ons besef vanoggend hier aan die nagmaalstafel weer wat dit beteken dat Jesus vir ons in ons plek kom sterf het. Kom ons besef weer dat Jesus se opstanding die lewe vir ons die moeite werd kom maak. Kom ons pluk hierdie dag, en elke dag wat kom met die wete dat ons geroep word om dankie te sê vir God se genade, al voel ons nikswerd, al voel ons soos ontydig geborenes...
Kom ons wens saam met Paulus in Fillipense 3: 10-11 om Christus te ken, die krag van sy opstanding te ondervind en deel te hê aan sy lyding deur aan Hom gelyk te word in sy dood, in die verwagting dat ons self deel sal hê aan die opstanding uit die dood.
AMEN.
As votum:
Lees die Vader se liefdesbrief voor:
Die uitroep van die Vader se hart van Genesis tot Openbaring.
“My Kind....Al ken jy My nie, weet ek alles van jou af.”“
--Psalm 139:1
“Ek weet van jou sit en jou opstaan.“--Psalm 139:2
”Ek is bekend met al jou weë.”--Psalm 139:3
”Ek het selfs die hare op jou hoof getel.”--Mattheus:10:29-31
”Ek het jou gemaak om net soos Ek te lyk.”--Genesis 1:27
”In My lewe jy, beweeg jy, en bestaan jy.”--Handelinge 17:28
”Jy is ook gebore om deel van My familie te wees.”--Handelinge 17:28
”Ek ken jou voor jy in jou moederskoot gevorm is.”--Jeremia 1:4-5
”Ek het jou reeds uitgekies voor die begin van die wêreld.”--Efesiers 1:11-12
”Jy is nie 'n fout nie, Ek het jou beplan.”--Psalm 139:15-16
”Al jou lewensdae is geskryf in My Boek.”--Psalm 139:15-16
“Ek het die regte tyd en plek bepaal waar jy gebore moes word.”--Handelinge 17:26
”Jy Is Wonderlik mooi geskape.”/> --Psalm 139:14
”Ek het jou gevorm in jou moederskoot.”--Psalm139:13
”Ek beskerm jou van voor jou geboorte af.”--Psalm 71:6
“Ek word nie erken deur die mense wat My nie ken nie.”--Johannes 8:41-44
“Ek is Liefde en wil tuis voel by jou.”--1 Johannes 4:16
“Dit is my begeerte om jou met My liefde te oorweldigNet omdat jy My kind is en Ek jou Vader.”1 Johannes 3:1
· ”Ek wil jou meer goeie dinge gee as wat jou aardse vader ooit aan jou kan gee.”--Mattheus7:11
“Ek is die volmaakte Vader.”--Mattheus5:48
“Elke goeie en volmaakte gawe wat jy ontvang kom uit My Hand.”--Jakobus1:1
“Ek wee twat jy nodig het en sal voorsien in al jou behoeftes.”--Mattheus6:31-33
“My plan vir jou toekoms is altyd gevul met hoop en met 'n verwagting.”--Jeremia29:11
“Ek het jou lief met 'n ewige liefde.”--Jeremia31:3
“My gedagtes oor jou is ontelbaar soos die sand van die see.”--Psalm139:17-18
“Ek verheug My oor jou met blydskap.”--Sefanja3:17
“ Eksalnooitophouomgoeiedingevirjoutedoennie.Jeremia32:40
“Jy is My waardevolste besitting”.--Exodus19:5
“Ek begeer om goed aan jou te doen met My hele wese.”--Jeremia32:41
“Ek wil aan jou groot en wonderlike dinge wys.”--Jeremia33:3
“As jy My met jou hele hart soek, sal jy My vind.”--Deuternomium4:29
“Verbly jou in My en ek sal jou gee die begeertes van jou hart.”--Psalm37:4
“Want dit is Ek wat jou gewillig en bekwaam maak om My wil uit te voer.”--Filippense2:13
“Ek is in staat om meer vir jou te doen as wat jy kan bid of dink.”--Efesiërs 3:20
“Ek is jou grootse motiveerder.”--2 Thessalonicense 2:16-17
“ Ek is jou Vader wat jou vertroos en uithelp uit al jou moeilikheid.”--2 Korinthiërs 1:3-4
“ As jy hartseer is, is Ek by jou.”--Psalm 34:18
“ Soos 'n herder 'n lammetjie dra, so dra Ek jou teen My hart.”--Jesaja 40:11
“Eendag sal Ek al jou trane afvee.”--Openbaring 21:3-4
“Ek is jou Vader, en Ek het jou net so lief soos My eie Seun.”--Johannes 17:23
“Want in Jesus is My liefde vir jou geopenbaar.”--Johannes 17:26
“Jesus is die volmaakte weergawe van wie Ek is.”--Hebreërs 1:3
“Hy het gekom om te wys dat Ek vir jou is en nie teen jou is nie.”--Romeine 8:31
“Om jou te vertel dat Ek nie boekhou van jou sonde nie.”--2 Korinthiërs 5:18-19
“Jesus het gesterf sodat Ek en jy vrede kan maak.”--2 Korinthiërs 5:18-19
“Jesus se dood was die volmaakte uitdrukking van My liefde vir jou.”--1 Johannes 4:10
“Ek het alles opgegee wat vir My kosbaar was, sodat Ek jou liefde kan wen.”--Romeine 8:31-32
“As jy My Seun ontvang as geskenk ontvang jy My.”--1 Johannes 2:23
“En niks sal jou ooit skei van My liefde vir jou nie.”--Romeine 8:38-39
“Kom huis toe en Ek sal die grootste partytjie gee wat die Hemel ooit gesien het.”--Lukas 15:7
“Ek is nou en vir ewig jou Vader. Ek het jou by jou naam geroep.”--Efesiërs 3:14-15
“My vraag is... Wil jy My kind wees?”--Johannes 1:12-13
“Ek wag vir jou.”--Lukas 15:11- 32
“Liefde,Jou Vader,Almagtige God”
1 Kor 15:1-11
Ek is nuuskiering om te weet watter kos vir elkeen van julle die lekkerste is... Vir my is dit ‘n heerlike varsgebakte brood van skoonma, wat vars uit die oond uit kom... Ons het die voorreg gehad om gisteraand so ‘n brood te eet, en dit was heerlik. Maar hierdie brood kan ook net so sleg word. Na ‘n paar dae in die broodblik, word dit sommer hard, en kry ‘n groen muflagie op, en is niemand meer lus daarvoor nie...
Die Israeliete het dit ook ervaar. Die manna wat hulle in die woestyn gekry het, was net goed genoeg vir die dag waarop hulle dit bymekaargemaak het. Die volgende dag was dit vrot, en het dit hulle siek gemaak. In ‘n sin het die kerk vir baie mense vandag ook die smaak van ou, gemufte brood. Hulle drink die wyn tydens nagmaal asof dit ou wyn is, wat lug gekry het, en asyn geword het. Dit het vir hulle niks betekenis meer nie.
Maar dit het alreeds in die gemeente van Korinte gebeur. Paulus skryf aan hulle in 1 Korintiërs 10:16-22 dat selfs die Nagmaal vir hulle nie meer ‘n heilige maaltyd was nie, maar dat dit deel van hulle afgodsdiens geword het. Dat die Nagmaal nie meer vir hulle die betekenis van Jesus se liggaam en se bloed ingehou het nie.
Maar wat het in die Korintiërs se gemeente gebeur...? In ‘n sin het die vars brood van die opstanding vir hulle vervaag. Hulle het nie meer die krag van Christus se opstanding ervaar nie, en gesoek na iets nuuts wat hulle sou interesseer. Hulle het vasgevang geraak in die roetiene van hulle daaglikse godsdiens.
En daarom het hulle op verskillende maniere opwinding in die kerk gesoek. Party het teruggekeer na die ou heidense feeste, waar hulle selfs met prostitute omgegaan het. Ander het groepe gevorm wat gedink het hulle is beter as ander omdat hulle sogenaamd beter gawes van die Gees besit. Ander het probeer om God saam met die afgode van daardie tyd te dien, en die beste uit elke godsdiens te haal.
Maar weet julle, liewe vriende, vandag is hierdie probleme nog steeds met ons. 2000 jaar na Jesus se opstanding reken baie mense dat God dood is. Selfs gelowiges raak weer vasgevang in ander heidense godsdienste soos die New Age, Vryemesselaars, en die voorspel van die sterre sonder dat hulle dit dadelik besef. Ander probeer die godsdiens interpreteer en verstaan teen die agtergrond van die Postmodernisme, en sê daarmee dat daar geen hoop in hierdie wêreld meer oor is nie, en dat dit net gaan oor ons ervarings. Hulle sê dat Jesus nie werklik opgestaan het uit die dood nie, maar dat dit maar net iets is wat die Bybelskrywers daar ingevoeg het.
Liewe vriende, ons kan ‘n klomp toertjies gebruik om hierdie aaklige gevoel van doodsheid in die kerk teen te werk. Ons kan dalk heeltemal probeer om alles te doen presies soos ons voorouers 100 jaar terug. Ons kan probeer om die Bybel eenkant te sit en aan mense allerhande mooi geestelike storietjies te vertel. Ons kan van die kerk ‘n sosiale klub maak waar ons dit vir mense probeer lekker maak om mekaar te ontmoet en te kuier, sonder dat dit meer oor God gaan. Maar is dit werklik die oplossing?
Maar God gebruik ook vir Paulus om ons hier in 1 Kor. 15:1-4 te kom herhinner aan die feit dat Jesus vir ons sonde kom sterf het. Dat hy in ons plek gesterf het, maar dat Hy werklik lewe, en opgestaan het uit die dood. Dat dit die krag en die kern moet wees van ons daaglikse geloof. Ons moet weer besef waaroor die goeie nuus, die lewende nuus van Jesus Christus se dood en opstanding gaan.
Paulus herhinner die mense dat ten spyte van wat almal wat ontken dat Jesus opgestaan het en lewe, dat daar baie getuies was wat Jesus se opstanding uit die dood kon bevestig. Nie net Simon Petrus of Sefas nie, maar ook die twaalf apostels, en ook aan vyfhonderd mense met die vermeerdering van die brood.
Maar selfs na Jesus se hemelvaart leef Hy voort. Paulus kom herhinner die Korinthiërs dat Jesus ook aan Hom, die ontydig geborene verskyn het. Met die woorde “ontydig geborene”, kom sê Paulus dat hy eintlik ‘n nikswerd was nie. Hy was besig om Christus en sy kinders te vervolg en hulle dood te maak. En tog het Christus hom uitgekies, en deur ‘n helder lig op die pad na Damaskus aan hom verskyn. Hy is self getuie daarvan dat Christus opgestaan het, en dat Hy leef!
En omdat die Here so ‘n groot verskil aan Paulus se lewe gemaak het, dryf dit Paulus om sy alles vir die Here te gee. Paulus het nie eers getrou nie, en besluit om homself geheel aan die Here te wy. Hy noem hier dat Hy harder as almal gewerk het – nie omdat hy so goed is nie, maar omdat die Genade van God by Hom was.
Ek wonder vanoggend hoekom jy elke dag werk? Is dit net om kos in jou bord te hou. Is dit net om jou karpaaiement, of jou huis en plaaspaaiement af te betaal? Is dit net om te sorg dat jy darem ‘n goeie pensioen het? Navorsing het getoon dat meer as die helfte van jou salaris uiteindelik deur belastings opgevreet word, en dat jy eintlik vir die staat of die regering werk...
Ek het onlangs daar in vredefort ‘n baie indrukwekkende grafsteen met pilare en ‘n marmerstandbeeld gesien. Toe ek daaroor navraag doen, hoor ek dat dit ‘n ryk ou man se grafsteen was. Hy het in sy testament bepaal dat elke begrafnisganger R 10 moet kry, en dat die res van die geld vir ‘n grafsteen gebruik moet word. Ten spyte van die familie se protes het die prokureur toe die hele boedel gevat en ‘n grafsteen uit Italië uit bestel en ingevoer.
‘n Onlangse meningspeiling het aangetoon dat die meeste mense vir hulle kinders werk. Hulle werk hard om vir hulle kinders goeie opleiding, ‘n goeie werk, en ‘n blink toekoms te verseker. Maar dit is juis baie mense se groot frustrasie in die lewe. Dat hulle voel dat hulle kinders nie waardeer wat hulle vir hulle doen nie, of nie in die loopbane ingaan wat hulle as ouers vir hulle beplan het nie. Baie mense het nie eers kinders om voor te werk nie, en voel dat die lewe doelloos en nutteloos is. Dat hulle lewe maar stomp gaan eindig sonder ‘n nageslag...
Paulus kom herhinner ons vanoggend aan die eintlike rede hoekom ons van dag tot dat met vreugde kan werk. Ons moet opnuut besef dat ons saam met Koos du Plessis in sy “gebed” moet kan sê: “Wat ek is, is net genade, wat ek het is net geleen.” Ons lewe net in God se genade. Ons staan elke oggend op as ‘n teken van God se genade en bewaring oor ons lewens.
Kom ons besef vanoggend hier aan die nagmaalstafel weer wat dit beteken dat Jesus vir ons in ons plek kom sterf het. Kom ons besef weer dat Jesus se opstanding die lewe vir ons die moeite werd kom maak. Kom ons pluk hierdie dag, en elke dag wat kom met die wete dat ons geroep word om dankie te sê vir God se genade, al voel ons nikswerd, al voel ons soos ontydig geborenes...
Kom ons wens saam met Paulus in Fillipense 3: 10-11 om Christus te ken, die krag van sy opstanding te ondervind en deel te hê aan sy lyding deur aan Hom gelyk te word in sy dood, in die verwagting dat ons self deel sal hê aan die opstanding uit die dood.
AMEN.
Sunday, February 8, 2009
Wees 'n pronkstuk vir God!
Skrifgedeelte: Jeremia 13:1-11
Tema: Wees ‘n pronkstuk vir God!
Voorsang:
Ld 481:1-3 Ontwaak jy wat slaap
Ld 273:1-3 Laat my met U verenig lewe
Ld 585:1-3 O Jesus laat my nooit vergeet.
Lofsang: Lied 488:1-5 Helder skyn U lig vir die nasies.
Na Wet: Lied 505:1-4 Jesus U gaan voor.
Slotsang: Lied 284:1-3 Laat Heer U liefde deur my vloei…
Boodskap gelewer te Bospoort gemeente op Sondag 8 Februarie 2009.
Weet julle wat het ek hier in my hand? Wie van julle kinders kan raai? Ja, dit is ‘n pen. En waarvoor dink julle gebruik ek dit? Nee, ek gebruik dit nie om te skryf nie. Hierdie pen het so ‘n lekker dun agterkant wat ideal is om jou oor mee te krap. Ja, ek weet julle dink ek is simpel as ek ‘n mooi pen gebruik om my oor mee te krap, maar dit is eintlik presies wat ons as mense doen. Ons is spesiaal gemaak om God te verheerlik, maar ons gebruik ons lewens om baie ander nuttelose en selfs gevaarlike dinge te doen. Die dokter sê buitendien dat die enigste ding waarmee jy in jou oor mag krap, is jou elmboog.
Die Here gebruik die profeet Jeremia in ‘n tyd waar die Here baie gefrustreerd was met die volk Israel. Hy het vir hulle alles gedoen... Hy het hulle uit Egipte uitgelei, en die land Kanaän aan hulle gegee. Hy het hulle gehelp om al die reuse in die land Kanaän te oorwin... Hy het hulle liefgehad en wou vir hulle net die beste gee. Hy wou met Israel spog en aan al die ander volke sy pragtige bruid, sy lieflingsvolk wys...
Hier in Jeremia gebruik die Here die beeld van ‘n pragtige gordel, ‘n belt wat gebruik is om die rokke wat die mense daardie tyd gedra het, vas te maak. Die Here gee aan Jeremia die opdrag om ‘n pragtige linnegordel te gaan koop, en dit om sy lyf vas te maak. Daarmee het die Here ook gewys dat Hy Israel as sy volk gekies het, en Israel aan hom vasgemaak het. Hy het Israel aan Hom verbind om ‘n om ‘n sieraad, ‘n pronkstuk, ‘n trots vir die Here wees.
Ek het vanoggend ook my “Groot Vyf” belt of gordel saamgebring. Dit is nou nie ‘n materiaalgordel nie, maar dit is ‘n belt wat ek aan die begin van my bediening daar in Botswana gekry het. Hierdie belt is nie net baie mooi nie (die leeu, die luiperd die olifant, die renoster, en die buffel is op hom uitgekerf) maar hy dra verskriklik lekker, en hy hou al baie lank. Dit is vir my lekker as mense my belt raaksien en vir my vra waar ek dit gekry het.
Maar wat het Israel, wat ook so ‘n mooi gordel moes wees, gemaak? Israel se optrede laat my dink aan ‘n vriend op universiteit. Hy het ‘n pragtige meisie gekry, en almal het gepraat van sy “aster”. Maar kort voor lank het hy agtergekom hierdie mooi meisie het ‘n baie lelike en hoogmoedige persoonlikheid, dat sy eintlik maar ‘n los meisie was, en toe word sy sy “disaster”. Net so was dit met Israel. Die volk wat God aan hom vasgemaak het, en bestem het om sy pronkstuk sy trots onder die nasies te wees, het ‘n groot mislukking geword. Hulle het van die Here af weggedwaal, en hoogmoedig geword. Hulle het geleef asof hulle nie die Here nodig gehad het nie, en het begin om ander gode te dien...
Ja liewe vriende, in die boek Hosea vergelyk God selfs die volk Israel met ‘n prostituut, wat keer op keer van haar man af weggeloop het na ander mans toe. In Jeremia 13:9-10 kom sê die Here dat Israel hoogmoedig geword het, en agter ander gode begin aanloop het. Omdat hulle hierdie dinge gedoen het, het hulle uiteindelik nutteloos vir die Here geword.
En daarom sê die Here vir Jeremia in vers 1 dat hy nie sy gordel moet laat nat word nie. Die Here wou vir die volk wys hoe lelik en verslete, hoe vol stof en sweet raak ‘n gordel wat nie gereeld gewas word nie. En toe beveel die Here nog boonop vir Jeremia om die mooi gordel in ‘n skeur te gaan wegsteek vir hele ruk. Na ‘n ruk het die Here vir Jeremia beveel om die gordel weer te gaan uithaal, en julle kan seker glo dat die gordel heeltemal nutteloos en onbruikbaar geword het.
So wou die Here wys wat het met Israel gebeur. Israel was die Here se volk, hulle was aan hom vasgebind. Die Here het hulle aan hom vasgemaak... Maar hulle het nie omgegee om hulleself skoon te hou nie. Soos ‘n kind wat nie gereeld bad nie, was hulle maar tevrede om so vuil te lewe, sonder om vir die Here werklik om verskoning te vra vir hulle sonde. Dit het so ver gegaan, dat hulle hulleself losgemaak het van die Here, en nie meer aan Hom verbind was nie – dat hulle ander gode gaan dien het.
As ons so luister na wat Israel gedoen het, kan ons maklik dink – maar Israel was darem dom! Hoe kon hulle die Here verruil vir ander volke. Hoe kon hulle vergeet dat die Here hulle gemaak het, gekoop het – hoe kon hulle so ver gaan om hulleself los te maak van die Here, en ander gode te gaan dien... Hoe het dit gebeur dat hulle wat die Here so goed kon gebruik, nutteloos geword het, sodat die Here hulle gladnie meer kon gebruik nie?
Liewe vriende, ek weet nie hoekom nie, maar ek weet dat dit wat met Israel gebeur het, nog elke dag met lidmate in die kerk gebeur. Ons sien baie jongmanne en meisies, sierade en pronkstukke vir die Here wat belydenis van geloof aflê, wat hulleself aan die Here verbind, wat uiteindelik heeltemal kerklos en afvallig raak. Ons sien baie volwassenes wat selfs kerkraadslede was, wat baie betrokke by die Here se werk was, wat stadig maar seker terugval, en niks met die Here of Sy kerk te doen wil hê nie. Ons sien elke dag hoe mense hoogmoedig raak, en dink dat hulle die Here nie nodig het nie, vir wie ontspanning, sport, studies, en selfs hulle besigheid belangriker as die Here word...
Ek kan maar net dink hoe die Here se hart voel wanneer mense lyf wegsteek, wanneer hulle wat bedoel was om sierade en pronkstukke in die Here se koninkryk te wees, uiteindelik verslete en nutteloos in die Here se koninkryk word.
Liewe vriend en vriendin, liewe kinders, die Here wil jou ‘n juweel, ‘n diamant in Sy kroon maak. In Sagaria 9:16 sê Hy vir ons: Die gelowiges “sal in sy land vonkel soos die edelstene in ‘n kroon”. Hy wil jou in Sy koninkryk gebruik. Hy wil jou skoon en rein hou vir Hom. Daarom het Hy sy Seun Jesus gestuur om ons van ons sondes te was. Juis daarom het Hy ook geleenthede soos volgende Sondag se Nagmaal geskep dat ons onsself opnuut ondersoek.
Kom ons vra om ons te was, daar waar ons afgedwaal het, en toegelaat het dat ons vuil en nutteloos word. Dat ons Hom ook vanoggend vra om ons te was, en ons werklik ‘n pronkstuk, ‘n sieraad en ‘n juweel in Sy koninkryk te maak. Om as’t ware die kersie op die koek van God se skepping te wees.
Ek sluit af... ‘n Aster word darem nie altyd ‘n disaster nie. Al het ek ‘n hele paar meisies in my lewe gehad, het die Here ook vir my en Elzette aan mekaar gebind, en kan ek vandag getuig dat ons aanvanklike verliefdheid op mekaar nie net ‘n verbygaande “fling” was nie, maar dat die band tussen ons deur die jare net beter en inniger geword het. Ja, dit is vir ons lekker om mekaar as lewensmaats te hê, met mekaar te kan spog, en mekaar te kan aanvul met ons gawes.
Net so, glo ek dat die Here ons ook nie net vir ‘n kortstondige ontstuimige liefdesverhouding in ons lewe wil hê nie. Hy soek van ons ‘n lewenslange verbindtenis, waar ons werklik aan Hom vasgebind is en vir Hom lewe. Waar staan jy vanoggend in jou lewe. Is jy werklik ‘n sieraad, ‘n pronkstuk vir Hom? Is jy dalk aan die Here verbind, maar is jy vuil, omdat daar sondes in jou lewe is wat jy nie bely het, en aan die voete van die kruis gelê het nie? Of is jy dalk in die skeur, los van die Here, besig om verder van Hom af weg te dryf? Is jy dalk al totaal nutteloos hier in Bospoort gemeente, of daar waar jy Hom aanbid?
Kom ons verbind ons vanoggend opnuut aan die Here. Kom ons vra Hom om ons aan Hom te verbind, en elke dag bruikbaar vir Hom te lewe.
AMEN.
Tema: Wees ‘n pronkstuk vir God!
Voorsang:
Ld 481:1-3 Ontwaak jy wat slaap
Ld 273:1-3 Laat my met U verenig lewe
Ld 585:1-3 O Jesus laat my nooit vergeet.
Lofsang: Lied 488:1-5 Helder skyn U lig vir die nasies.
Na Wet: Lied 505:1-4 Jesus U gaan voor.
Slotsang: Lied 284:1-3 Laat Heer U liefde deur my vloei…
Boodskap gelewer te Bospoort gemeente op Sondag 8 Februarie 2009.
Weet julle wat het ek hier in my hand? Wie van julle kinders kan raai? Ja, dit is ‘n pen. En waarvoor dink julle gebruik ek dit? Nee, ek gebruik dit nie om te skryf nie. Hierdie pen het so ‘n lekker dun agterkant wat ideal is om jou oor mee te krap. Ja, ek weet julle dink ek is simpel as ek ‘n mooi pen gebruik om my oor mee te krap, maar dit is eintlik presies wat ons as mense doen. Ons is spesiaal gemaak om God te verheerlik, maar ons gebruik ons lewens om baie ander nuttelose en selfs gevaarlike dinge te doen. Die dokter sê buitendien dat die enigste ding waarmee jy in jou oor mag krap, is jou elmboog.
Die Here gebruik die profeet Jeremia in ‘n tyd waar die Here baie gefrustreerd was met die volk Israel. Hy het vir hulle alles gedoen... Hy het hulle uit Egipte uitgelei, en die land Kanaän aan hulle gegee. Hy het hulle gehelp om al die reuse in die land Kanaän te oorwin... Hy het hulle liefgehad en wou vir hulle net die beste gee. Hy wou met Israel spog en aan al die ander volke sy pragtige bruid, sy lieflingsvolk wys...
Hier in Jeremia gebruik die Here die beeld van ‘n pragtige gordel, ‘n belt wat gebruik is om die rokke wat die mense daardie tyd gedra het, vas te maak. Die Here gee aan Jeremia die opdrag om ‘n pragtige linnegordel te gaan koop, en dit om sy lyf vas te maak. Daarmee het die Here ook gewys dat Hy Israel as sy volk gekies het, en Israel aan hom vasgemaak het. Hy het Israel aan Hom verbind om ‘n om ‘n sieraad, ‘n pronkstuk, ‘n trots vir die Here wees.
Ek het vanoggend ook my “Groot Vyf” belt of gordel saamgebring. Dit is nou nie ‘n materiaalgordel nie, maar dit is ‘n belt wat ek aan die begin van my bediening daar in Botswana gekry het. Hierdie belt is nie net baie mooi nie (die leeu, die luiperd die olifant, die renoster, en die buffel is op hom uitgekerf) maar hy dra verskriklik lekker, en hy hou al baie lank. Dit is vir my lekker as mense my belt raaksien en vir my vra waar ek dit gekry het.
Maar wat het Israel, wat ook so ‘n mooi gordel moes wees, gemaak? Israel se optrede laat my dink aan ‘n vriend op universiteit. Hy het ‘n pragtige meisie gekry, en almal het gepraat van sy “aster”. Maar kort voor lank het hy agtergekom hierdie mooi meisie het ‘n baie lelike en hoogmoedige persoonlikheid, dat sy eintlik maar ‘n los meisie was, en toe word sy sy “disaster”. Net so was dit met Israel. Die volk wat God aan hom vasgemaak het, en bestem het om sy pronkstuk sy trots onder die nasies te wees, het ‘n groot mislukking geword. Hulle het van die Here af weggedwaal, en hoogmoedig geword. Hulle het geleef asof hulle nie die Here nodig gehad het nie, en het begin om ander gode te dien...
Ja liewe vriende, in die boek Hosea vergelyk God selfs die volk Israel met ‘n prostituut, wat keer op keer van haar man af weggeloop het na ander mans toe. In Jeremia 13:9-10 kom sê die Here dat Israel hoogmoedig geword het, en agter ander gode begin aanloop het. Omdat hulle hierdie dinge gedoen het, het hulle uiteindelik nutteloos vir die Here geword.
En daarom sê die Here vir Jeremia in vers 1 dat hy nie sy gordel moet laat nat word nie. Die Here wou vir die volk wys hoe lelik en verslete, hoe vol stof en sweet raak ‘n gordel wat nie gereeld gewas word nie. En toe beveel die Here nog boonop vir Jeremia om die mooi gordel in ‘n skeur te gaan wegsteek vir hele ruk. Na ‘n ruk het die Here vir Jeremia beveel om die gordel weer te gaan uithaal, en julle kan seker glo dat die gordel heeltemal nutteloos en onbruikbaar geword het.
So wou die Here wys wat het met Israel gebeur. Israel was die Here se volk, hulle was aan hom vasgebind. Die Here het hulle aan hom vasgemaak... Maar hulle het nie omgegee om hulleself skoon te hou nie. Soos ‘n kind wat nie gereeld bad nie, was hulle maar tevrede om so vuil te lewe, sonder om vir die Here werklik om verskoning te vra vir hulle sonde. Dit het so ver gegaan, dat hulle hulleself losgemaak het van die Here, en nie meer aan Hom verbind was nie – dat hulle ander gode gaan dien het.
As ons so luister na wat Israel gedoen het, kan ons maklik dink – maar Israel was darem dom! Hoe kon hulle die Here verruil vir ander volke. Hoe kon hulle vergeet dat die Here hulle gemaak het, gekoop het – hoe kon hulle so ver gaan om hulleself los te maak van die Here, en ander gode te gaan dien... Hoe het dit gebeur dat hulle wat die Here so goed kon gebruik, nutteloos geword het, sodat die Here hulle gladnie meer kon gebruik nie?
Liewe vriende, ek weet nie hoekom nie, maar ek weet dat dit wat met Israel gebeur het, nog elke dag met lidmate in die kerk gebeur. Ons sien baie jongmanne en meisies, sierade en pronkstukke vir die Here wat belydenis van geloof aflê, wat hulleself aan die Here verbind, wat uiteindelik heeltemal kerklos en afvallig raak. Ons sien baie volwassenes wat selfs kerkraadslede was, wat baie betrokke by die Here se werk was, wat stadig maar seker terugval, en niks met die Here of Sy kerk te doen wil hê nie. Ons sien elke dag hoe mense hoogmoedig raak, en dink dat hulle die Here nie nodig het nie, vir wie ontspanning, sport, studies, en selfs hulle besigheid belangriker as die Here word...
Ek kan maar net dink hoe die Here se hart voel wanneer mense lyf wegsteek, wanneer hulle wat bedoel was om sierade en pronkstukke in die Here se koninkryk te wees, uiteindelik verslete en nutteloos in die Here se koninkryk word.
Liewe vriend en vriendin, liewe kinders, die Here wil jou ‘n juweel, ‘n diamant in Sy kroon maak. In Sagaria 9:16 sê Hy vir ons: Die gelowiges “sal in sy land vonkel soos die edelstene in ‘n kroon”. Hy wil jou in Sy koninkryk gebruik. Hy wil jou skoon en rein hou vir Hom. Daarom het Hy sy Seun Jesus gestuur om ons van ons sondes te was. Juis daarom het Hy ook geleenthede soos volgende Sondag se Nagmaal geskep dat ons onsself opnuut ondersoek.
Kom ons vra om ons te was, daar waar ons afgedwaal het, en toegelaat het dat ons vuil en nutteloos word. Dat ons Hom ook vanoggend vra om ons te was, en ons werklik ‘n pronkstuk, ‘n sieraad en ‘n juweel in Sy koninkryk te maak. Om as’t ware die kersie op die koek van God se skepping te wees.
Ek sluit af... ‘n Aster word darem nie altyd ‘n disaster nie. Al het ek ‘n hele paar meisies in my lewe gehad, het die Here ook vir my en Elzette aan mekaar gebind, en kan ek vandag getuig dat ons aanvanklike verliefdheid op mekaar nie net ‘n verbygaande “fling” was nie, maar dat die band tussen ons deur die jare net beter en inniger geword het. Ja, dit is vir ons lekker om mekaar as lewensmaats te hê, met mekaar te kan spog, en mekaar te kan aanvul met ons gawes.
Net so, glo ek dat die Here ons ook nie net vir ‘n kortstondige ontstuimige liefdesverhouding in ons lewe wil hê nie. Hy soek van ons ‘n lewenslange verbindtenis, waar ons werklik aan Hom vasgebind is en vir Hom lewe. Waar staan jy vanoggend in jou lewe. Is jy werklik ‘n sieraad, ‘n pronkstuk vir Hom? Is jy dalk aan die Here verbind, maar is jy vuil, omdat daar sondes in jou lewe is wat jy nie bely het, en aan die voete van die kruis gelê het nie? Of is jy dalk in die skeur, los van die Here, besig om verder van Hom af weg te dryf? Is jy dalk al totaal nutteloos hier in Bospoort gemeente, of daar waar jy Hom aanbid?
Kom ons verbind ons vanoggend opnuut aan die Here. Kom ons vra Hom om ons aan Hom te verbind, en elke dag bruikbaar vir Hom te lewe.
AMEN.
Subscribe to:
Posts (Atom)
