Preek gelewer te Bospoort op Sondag 1 Februarie 2009.
VOORSANG:
Lied 538:1-3 Heer Jesus, U was self ‘n kind…
Lied 539:1-3: Tien meisies met hul lampe
Lied 549: Daar’s vissies in die water
Lied 550: Twee ogies om God’s werk te sien
LOFSANG:
Lied 212:1-3 Loof die Heer, Hy is goed.
NA WET, GENADEVERKONDINGING:
Lied 329*2 Want so lief het God die wêreld gehad.
SLOTSANG:
Lied 543:1-3 Ek’s so bly ek ken vir Jesus.
Skrifgedeelte: Jakobus 1:22-25
Ek wonder of een van julle weet wat beurtkrag is? Ja die Engelse se groot Woord daarvoor is Load shedding... Ek weet nie hoekom hulle dit doen nie, maar dit beteken dan die mense wat die krag vir ons voorsien, kort-kort die krag afskakel, sodat ons krag kan bespaar. Dis nie altyd lekker as die krag sommer so in die nag afgaan nie, nê? Sê gou vir my, wie van julle het al in die ligte kamers gesit, en dan gaan die krag sommer af, en dan word dit ewe skielik donker. Ja, Ek sien daar is ‘n hele paar van julle wat weet hoe dit voel. ‘n Mens word sommer bang as jy ewe skielik so in die donker sit, nê maats?
Ek wil julle sommer ‘n ware verhaal gebeur wat so ‘n jaar terug daar in Lobatse, in my vorige gemeente gebeur het. Dit was mense wat op ‘n plaas gebly het, en ‘n kragopwekker vir elektrisiteit moes gebruik. In die nag het die een dogtertjie gekla dat haar oog seer is, en hulle soek toe oogdruppels. Die kragopwekker was klaar af, en hulle moes maar met ‘n kers vir die oogdruppels in die kas soek. Toe hulle die oogdruppels in die dogtertjie se oog gooi, begin sy verskriklik skree. Want dit was nie oogdruppels wat haar ouers in haar oog gegooi het nie, maar Superglue! Die botteltjies het presies dieselfde gelyk in die donker. Sy moes uiteindelik hospitaal toe gaan sodat die dokters haar oog weer kon oopmaak.
Sien julle wat kan gebeur as ‘n mens nie ‘n goeie lig het nie? Maar weet julle, maats, in die Bybel se tyd was daar geen elektriese ligte soos ons vandag het nie. Hulle het nie eers kerse gehad, soos ons vandag het nie. Nee, hulle het sulke klein olielampe gehad. Hierdie lampe was vir hulle baie kosbaar, want as hulle nie hulle lampe by hulle gehad het nie, kon hulle nie in die nag sien nie. Onthou julle nog die liedjie van die tien meisies wat ons voor die tyd gesing het? Ja, dit het gegaan oor die tien meisies wat met hul lampe gewag het vir die bruidegom, en toe het vyf van hulle nie hulle lampe by hulle gehad het nie.
So moet ons ook ons lampe vol olie hou... Maar hoe hou ons ons lampe vol olie. Wat is vir ons die lig in ons lewens? Dit is reg! Dit is die Bybel! God het met mense gewerk om vir ons al die woorde van die Bybel neer te skryf, sodat ons weet hoe om te leef. Ek wil hê dat julle my gou sal help om te weet wat reg is en wat verkeerd is. As dit reg is, steek julle julle regterhande op, en as dit verkeerd is, steek julle julle linkerhande op. Kom luister nou mooi:
As twee van jou vriende baklei probeer jy om vrede te maak,
Om te vloek of lelik te praat,
Om te skinder,
Om mededeelsaam te wees,
Om vriendelik te wees met mense wat jy nie ken nie,
Om behulpsaam te wees,
Om te jok,
Om te steel
Ja, ek sien julle is sommer baie slim... maar waar het julle dit geleer? Ja, Ons leer in die Bybel wat reg en verkeerd is. Maar die Bybel leer nie net vir ons wat reg en verkeerd is nie. Nee, die Bybel leer ons ‘n klomp dinge wat ons nooit geweet het nie... As ‘n mens in ‘n donker kamer instap, dan gebruik ‘n mens ‘n flits om mooi te sien waar jy loop... Jy sal nie weet wat daar alles in die kamer is nie, totdat jy dit met die flits raakgesien het nie. Net so is dit met die Bybel. As ons nie die Bybel gehad het nie, sou ons baie ding nie geweet het nie soos dat:
God die wêreld gemaak het nie
God wonderwerke kan doen nie
God ons gemaak het
God vir ons lief is
God Sy enigste Seun Jesus Christus gestuur het om aan die kruis te sterf, sodat ons die ewige lewe kan hê
Julle sien nou dat ‘n mens ‘n klomp goed uit die Bybel kan leer wat ‘n mens nie sou geweet het, as ‘n mens nie ‘n Bybel gehad het nie. Kom ek vra vir julle nog ‘n vraag. Maar julle moet dit nou nie hard uitskree of met jou maatjie daaroor praat nie, jy moet net so in jou kop daaroor dink.
Jy moet bietjie dink wie in jou skool ken sy Bybel die beste. Dink ‘n bietjie hoe lyk sy lewe. Dan moet jy ook dink wie in jou skool sy Bybel die slegste ken. En dink ‘n bietjie: Hoe lyk sy lewe?
Weet julle, liewe maatjies. Daar is baie mense wat kies om deur die lewe te gaan sonder die flits en die lig van die Bybel in hulle lewens. Maar uiteindelik is hulle lewens sommer donker, en hulle doen net lelike dinge. Ons moet elke dag meer van die Here probeer leer, en Hom dien in alles wat ons doen.
Wie van julle het al gaan kamp? Wat is ‘n baie belangrike ding om saam te vat as jy gaan kamp, en daar is nie lig in die nag nie? Ja, ons moet ‘n flits saamvat? Net so gaan ons nie altyd ons ma’s en pa’s by ons hê om vir ons te vertel wat reg en verkeerd is nie. Nee, ons moet ons flits, die Bybel by ons hê as ons in hierdie donker wêreld ingaan. Ons moet gereeld die Bybel lees, van die Bybel leer, ons moet die Bybel onthou, en ons moet die Bybel goed ken.
Ons moet weet dat ons die lig van die Bybel altyd by ons moet hou. In Psalm 119:105 lees ons:U woord is die lamp wat my die weg wys, die lig op my pad.
Kom ons maak hierdie jaar wat kom, baie moeite om die Here se Woord te lees, en daaruit te leer. Kom ons bid saam...
Bronnelys:
Internet: http://www.ngkerkdrc.co.za/jeug/lig.html
Saturday, January 31, 2009
Kom soek die Here op!
Week van gebed 28 Januarie 2009
Skriflesing: Openbaring 1:3, Gen. 28:11-22
Iemand het eenkeer gesê dat die slegste ding aan die hel nie die vuur, of die sweet, of die wurms of die Satan self is nie. Hy het gesê dat die verskriklikste ding aan die hel die feit is dat die Here nie daar is nie. Dat die Here nie daar is om te help nie. Dat die Here se goedheid nie daar is nie. Dat die Here se beskerming nie daar is teen gevaar nie…
Ons leef meer en meer in ‘n wêreld waar mense die Here se teenwoordigheid ontken. Waar mense as’t ware sê dat die Here dood is, en nie meer by ons as mense is nie. Maar ‘n groot rede hoekom mense so sê, is omdat hulle as’t ware hulle koppe onder die sand steek soos volstruise, en nie wil erken wat om hulle aangaan nie.
Alhoewel hierdie mense so grootpraat, is dit dikwels juis hulle wat uiteindelik selfmoord pleeg, kranksinnig word, of later geen sin meer in die lewe sien nie. Is dit juis hulle wat later niks oor het om voor te leef nie...
Maar ek wil julle graag vanaand herhinner daaraan dat die Bybel ons keer op keer herhinner dat ons wel God se teenwoordigheid moet soek, en dat ons dit op ‘n paar plekke in besonder kan vind. Ons het vanaand in Openbaring 1:3 gelees dat die wat die profesie van Openbaring lees, die wat dit hoor, en ook ter harte neem wat daarin geskrywe staan, geseënd sal wees.
Ja, vriende, in die eerste plek moet ons weet dat as die Here in Jakobus 4:8, in Sondag se boodskap gesê het dat ons tot Hom moet nader, sodat Hy tot ons kan nader, dat ons werklik ook moet besef dat ons geroep word om die Here op te soek in sy Woord. Ons ken almal 1 Timotheus 3:16 wat lui dat die hele Skrif deur God geinspireer is, en dat dit onskatbare waarde vir die gelowige het. Maar ons gaan niks waarde uit die Skrif kan put, as ons nie eerstens moeite maak om dit te lees en ook te hoor hoe God met ons praat nie.
In 1 Petrus 2:2 lees ons dat ons soos pasgebore babatjies moet smag na melk, na die suiwer geestelike melk. Ja, vriende, alhoewel ons baie bederf is met al die bybelstudiegidse en die manier waarop iemand soos Francine Rivers die Bybelse boodskap na ons bring deur Bybelverhale op ‘n ander manier oor te vertel, moet ons altyd weet dat die Bybel as’t ware die biesmelk van die evangelie is. Gerhard het my nou die dag vertel dat van sy klein leeutjies dood is omdat hulle ma hulle nie wou laat drink nie. Hulle het toe nie biesmelk ingekry het nie, en nie weerstand opgebou het teen die siektes en kieme nie. Hoe nodig het ons nie ook die suiwer Woord, die biesmelk van die evangelie as ons werklik in die Here se Woord wil groei nie.
‘n Tweede belangrike aspek van die opsoek van God se teenwoordigheid, is dat God homself ook op sekere plekke in besonder tot ‘n mens openbaar. Ons is almal goed bekend met Moses se ervaring van die brandende bos op Sinai, waar die Here hom beveel het om sy skoene uit te trek. So ook het ons vanaand uit Genesis 28 gelees waar Jakob God se teenwoordigheid in besonder ervaar het tydens die krisis in sy lewe, toe hy vir sy lewe van sy broer Esau af gevlug het. Hy het nie net erken – waarlik, die Here is op hierdie plek nie, maar hy het ook ‘n steen daar opgerig en dit genoem Bet-El, huis van God.
Ons glo vandag dat God oral teenwoordig is, en dat jy met hom kan praat agter die stuur van jou motor, of jou werkstafel by die werk, of selfs terwyl jy besig is om aan sport deel te neem. Dit is egter ook waar dat ons dikwels nodig het om werklik net aan die voete van die Here stil te raak, om ons waarlik af te sluit van alle ander dinge om ons, en op ‘n spesifieke plek, hetsy dit in die natuur, in die kerk, of op ‘n ander stil plek is, tyd maak om op ‘n gefokuste manier met God te praat.
Maar die belangrikste plek waar ons God se nabyheid kan en moet ervaar, is tussen ander gelowiges. Soos die lied wat ek vroeër vanaand gesing het, is God in besonder teenwoordig daar waar twee of drie in Sy naam saam is. Ons moet weet dat ons geroep is om ook in die Here se naam saam te kom, en hom saam as gelowiges te prys en te aanbid. Ons moet nooit die saamwees van gelowiges onderskat nie. Ons moet weet dat God ons ook oproep om die samekoms van die gelowiges te eerbiedig (Hebr. 10:25) en dat onsself uiteindelik die lewende stene is wat opgebou word tot ‘n geestelike huis (1 Pet. 2). Daarom moet ons weet dat om met medegelowiges oor die Here te praat, deel van die opdrag is wanneer Jakobus in Jakobus 4:8 skryf: “Nader tot God...”.
Kom ons gaan hierdie jaar in met ‘n voorneme om waarlik tot die Here te nader. Om waarlik die Here in alles op te soek, en Sy naam groot te maak. Kom ons bestudeer opnuut die Bybel, kom ons maak moeite om onsself vir die Here af te sonder, en kom ons soek die gemeenskap van die gelowiges elke dag op!
AMEN.
Skriflesing: Openbaring 1:3, Gen. 28:11-22
Iemand het eenkeer gesê dat die slegste ding aan die hel nie die vuur, of die sweet, of die wurms of die Satan self is nie. Hy het gesê dat die verskriklikste ding aan die hel die feit is dat die Here nie daar is nie. Dat die Here nie daar is om te help nie. Dat die Here se goedheid nie daar is nie. Dat die Here se beskerming nie daar is teen gevaar nie…
Ons leef meer en meer in ‘n wêreld waar mense die Here se teenwoordigheid ontken. Waar mense as’t ware sê dat die Here dood is, en nie meer by ons as mense is nie. Maar ‘n groot rede hoekom mense so sê, is omdat hulle as’t ware hulle koppe onder die sand steek soos volstruise, en nie wil erken wat om hulle aangaan nie.
Alhoewel hierdie mense so grootpraat, is dit dikwels juis hulle wat uiteindelik selfmoord pleeg, kranksinnig word, of later geen sin meer in die lewe sien nie. Is dit juis hulle wat later niks oor het om voor te leef nie...
Maar ek wil julle graag vanaand herhinner daaraan dat die Bybel ons keer op keer herhinner dat ons wel God se teenwoordigheid moet soek, en dat ons dit op ‘n paar plekke in besonder kan vind. Ons het vanaand in Openbaring 1:3 gelees dat die wat die profesie van Openbaring lees, die wat dit hoor, en ook ter harte neem wat daarin geskrywe staan, geseënd sal wees.
Ja, vriende, in die eerste plek moet ons weet dat as die Here in Jakobus 4:8, in Sondag se boodskap gesê het dat ons tot Hom moet nader, sodat Hy tot ons kan nader, dat ons werklik ook moet besef dat ons geroep word om die Here op te soek in sy Woord. Ons ken almal 1 Timotheus 3:16 wat lui dat die hele Skrif deur God geinspireer is, en dat dit onskatbare waarde vir die gelowige het. Maar ons gaan niks waarde uit die Skrif kan put, as ons nie eerstens moeite maak om dit te lees en ook te hoor hoe God met ons praat nie.
In 1 Petrus 2:2 lees ons dat ons soos pasgebore babatjies moet smag na melk, na die suiwer geestelike melk. Ja, vriende, alhoewel ons baie bederf is met al die bybelstudiegidse en die manier waarop iemand soos Francine Rivers die Bybelse boodskap na ons bring deur Bybelverhale op ‘n ander manier oor te vertel, moet ons altyd weet dat die Bybel as’t ware die biesmelk van die evangelie is. Gerhard het my nou die dag vertel dat van sy klein leeutjies dood is omdat hulle ma hulle nie wou laat drink nie. Hulle het toe nie biesmelk ingekry het nie, en nie weerstand opgebou het teen die siektes en kieme nie. Hoe nodig het ons nie ook die suiwer Woord, die biesmelk van die evangelie as ons werklik in die Here se Woord wil groei nie.
‘n Tweede belangrike aspek van die opsoek van God se teenwoordigheid, is dat God homself ook op sekere plekke in besonder tot ‘n mens openbaar. Ons is almal goed bekend met Moses se ervaring van die brandende bos op Sinai, waar die Here hom beveel het om sy skoene uit te trek. So ook het ons vanaand uit Genesis 28 gelees waar Jakob God se teenwoordigheid in besonder ervaar het tydens die krisis in sy lewe, toe hy vir sy lewe van sy broer Esau af gevlug het. Hy het nie net erken – waarlik, die Here is op hierdie plek nie, maar hy het ook ‘n steen daar opgerig en dit genoem Bet-El, huis van God.
Ons glo vandag dat God oral teenwoordig is, en dat jy met hom kan praat agter die stuur van jou motor, of jou werkstafel by die werk, of selfs terwyl jy besig is om aan sport deel te neem. Dit is egter ook waar dat ons dikwels nodig het om werklik net aan die voete van die Here stil te raak, om ons waarlik af te sluit van alle ander dinge om ons, en op ‘n spesifieke plek, hetsy dit in die natuur, in die kerk, of op ‘n ander stil plek is, tyd maak om op ‘n gefokuste manier met God te praat.
Maar die belangrikste plek waar ons God se nabyheid kan en moet ervaar, is tussen ander gelowiges. Soos die lied wat ek vroeër vanaand gesing het, is God in besonder teenwoordig daar waar twee of drie in Sy naam saam is. Ons moet weet dat ons geroep is om ook in die Here se naam saam te kom, en hom saam as gelowiges te prys en te aanbid. Ons moet nooit die saamwees van gelowiges onderskat nie. Ons moet weet dat God ons ook oproep om die samekoms van die gelowiges te eerbiedig (Hebr. 10:25) en dat onsself uiteindelik die lewende stene is wat opgebou word tot ‘n geestelike huis (1 Pet. 2). Daarom moet ons weet dat om met medegelowiges oor die Here te praat, deel van die opdrag is wanneer Jakobus in Jakobus 4:8 skryf: “Nader tot God...”.
Kom ons gaan hierdie jaar in met ‘n voorneme om waarlik tot die Here te nader. Om waarlik die Here in alles op te soek, en Sy naam groot te maak. Kom ons bestudeer opnuut die Bybel, kom ons maak moeite om onsself vir die Here af te sonder, en kom ons soek die gemeenskap van die gelowiges elke dag op!
AMEN.
Om hartstogtelik te bid.
Week van gebed 21 Januarie 2009.
Skriflesing: 1 Samuel 1:10-20
Daar word na bewering vertel van die Noord-Transvaalse agtsteman, Pote Fourie, wat voor ‘n rugbywedstryd deur sy kaptein gevra is om te bid. Pote was op daardie stadium nog besig om sy valstande uit te haal en sy mondskerm in te sit, en het maar ‘n gebed tot God gemompel. Toe een van sy spanlede so half met hom spot en sê: “Pote ek het dan nie gehoor wat jy gebid het nie, was Pote se antwoord: “Ek het nie met jou gepraat nie!”
Ons dink dikwels dat gebed volgens sekere reels, in ‘n spesifieke volgorde en baie formeel moet plaasvind. Dominee Eli het seker ook so gedink, en het daarom vir Hanna beskuldig dat sy dronk is, terwyl sy woordeloos voor die Here geprewel het. Hanna vertel in vers 15 aan Eli dat sy maar net diep teneergedruk is, en haar hart voor die Here uitgestort het. Eli antwoord dat verskonend dat die Here haar gebed sal verhoor, en dat sy maar in vrede kan gaan.
In die samelewing waarin ons vandag lewe, is dit nie meer gebruik dat mense hartstogtelik tot die Here bid nie. Ons bid in elk geval dikwels maar asof ons ‘n klip in die bos gooi… Asof ons maar kyk of die Here nie dalk ons gebede wil verhoor nie… Daar is die staaltjie van die predikant wat teen die kansel opgeklim het, en soos gebruiklik halfpad teen die kansel op gestop het om te bid. ‘n Seuntjie het vir sy ma gevra… “Wat maak die dominee nou?”. “Hy bid dat die Here hom sal help”, het sy geantwoord… “Maar hoekom help die Here hom dan nie?” Vra hy toe. Ja, liewe vriende, selfs predikante doen baie dinge uit gewoonte en bygelowigheid, sonder dat hulle werklik hulle harte tot die Here oopmaak.
Maar dit is nie hoe Hanna bid nie. Sy bid soos iemand wat weet dat daar vir haar van geen ander plek hulp sal kan kom nie… Sy bly lank met die Here praat. Sy wys haar hartseer vir die Here deur onbedaarlik te huil. Wanneer Hanna klaar gebid het, kry sy die troos van Eli af dat die Here haar wel gehoor het, en verseker sal antwoord.
Hierdie hartstogtelike gebede om hulp is niks vreemds in die Bybel nie… Ons kry dit nie net in die Ou Testament, by persone soos Moses, Jona, en Dawid nie, maar ook in die Nuwe Testament verseker Jesus ons in Lukas 18: 7 dat God sy kinders se geroep hoor, en hulle nie lank sal laat wag nie.
Die Here Jesus self, lees ons in Hebreërs 5:7, het “Gedurende sy aardse lewe… aan God, wat Hom uit die dood kon red, gebede en smekinge geoffer met harde geroep en met trane. En sy gebede is verhoor vanweë sy eerbiedige onderworpenheid aan God.”
As die Here Jesus self se gebede met harde geroep en met trane was, wat keer ons om op dieselfde wyse na God te nader? Is ons gebrek aan opregte en ernstige gebed tot God nie juis die rede hoekom ons kinders so maklik afdwaal nie. Is die feit dat ons nie mekaar aan die Here opdra nie, nie die rede vir die groot getal egskeidings in ons samelewing nie? Is die kerkloosheid van baie van ons eie familielede nie juis omdat ons opgehou het om vir hulle te bid nie?
Toe Jakob (Gen 32:24-30) in sy uiters benoude situasie na sy broer Esau moes terugkeer, sien ons dat hy die hele nag met ‘n Engel van die Here gestoei het. Hy kon uit die aard van die saak nie wen nie, maar het geweier om die Here te los voordat hy nie die Here se seën ontvang het nie. Jakob se volgehoue stryd het daartoe gelid at die Here net Israel soveel meer geseën het as enige volk rondom hulle. Kom ons aanbid weer die Here met ‘n nuwe gesindheid. Kom ons stort ons harte werklik voor Hom uit, en bid tot hom met volle oorgawe. Hy is ons Vader, en Hy is gretig om ons te verhoor!
Kom ons gryp weer opnuut vas aan die belofte in Hebreërs 11:6: “Wie tot die Here nader, moet glo dat Hy bestaan, en dat Hy die wat hom soek, beloon.”
AMEN.
Skriflesing: 1 Samuel 1:10-20
Daar word na bewering vertel van die Noord-Transvaalse agtsteman, Pote Fourie, wat voor ‘n rugbywedstryd deur sy kaptein gevra is om te bid. Pote was op daardie stadium nog besig om sy valstande uit te haal en sy mondskerm in te sit, en het maar ‘n gebed tot God gemompel. Toe een van sy spanlede so half met hom spot en sê: “Pote ek het dan nie gehoor wat jy gebid het nie, was Pote se antwoord: “Ek het nie met jou gepraat nie!”
Ons dink dikwels dat gebed volgens sekere reels, in ‘n spesifieke volgorde en baie formeel moet plaasvind. Dominee Eli het seker ook so gedink, en het daarom vir Hanna beskuldig dat sy dronk is, terwyl sy woordeloos voor die Here geprewel het. Hanna vertel in vers 15 aan Eli dat sy maar net diep teneergedruk is, en haar hart voor die Here uitgestort het. Eli antwoord dat verskonend dat die Here haar gebed sal verhoor, en dat sy maar in vrede kan gaan.
In die samelewing waarin ons vandag lewe, is dit nie meer gebruik dat mense hartstogtelik tot die Here bid nie. Ons bid in elk geval dikwels maar asof ons ‘n klip in die bos gooi… Asof ons maar kyk of die Here nie dalk ons gebede wil verhoor nie… Daar is die staaltjie van die predikant wat teen die kansel opgeklim het, en soos gebruiklik halfpad teen die kansel op gestop het om te bid. ‘n Seuntjie het vir sy ma gevra… “Wat maak die dominee nou?”. “Hy bid dat die Here hom sal help”, het sy geantwoord… “Maar hoekom help die Here hom dan nie?” Vra hy toe. Ja, liewe vriende, selfs predikante doen baie dinge uit gewoonte en bygelowigheid, sonder dat hulle werklik hulle harte tot die Here oopmaak.
Maar dit is nie hoe Hanna bid nie. Sy bid soos iemand wat weet dat daar vir haar van geen ander plek hulp sal kan kom nie… Sy bly lank met die Here praat. Sy wys haar hartseer vir die Here deur onbedaarlik te huil. Wanneer Hanna klaar gebid het, kry sy die troos van Eli af dat die Here haar wel gehoor het, en verseker sal antwoord.
Hierdie hartstogtelike gebede om hulp is niks vreemds in die Bybel nie… Ons kry dit nie net in die Ou Testament, by persone soos Moses, Jona, en Dawid nie, maar ook in die Nuwe Testament verseker Jesus ons in Lukas 18: 7 dat God sy kinders se geroep hoor, en hulle nie lank sal laat wag nie.
Die Here Jesus self, lees ons in Hebreërs 5:7, het “Gedurende sy aardse lewe… aan God, wat Hom uit die dood kon red, gebede en smekinge geoffer met harde geroep en met trane. En sy gebede is verhoor vanweë sy eerbiedige onderworpenheid aan God.”
As die Here Jesus self se gebede met harde geroep en met trane was, wat keer ons om op dieselfde wyse na God te nader? Is ons gebrek aan opregte en ernstige gebed tot God nie juis die rede hoekom ons kinders so maklik afdwaal nie. Is die feit dat ons nie mekaar aan die Here opdra nie, nie die rede vir die groot getal egskeidings in ons samelewing nie? Is die kerkloosheid van baie van ons eie familielede nie juis omdat ons opgehou het om vir hulle te bid nie?
Toe Jakob (Gen 32:24-30) in sy uiters benoude situasie na sy broer Esau moes terugkeer, sien ons dat hy die hele nag met ‘n Engel van die Here gestoei het. Hy kon uit die aard van die saak nie wen nie, maar het geweier om die Here te los voordat hy nie die Here se seën ontvang het nie. Jakob se volgehoue stryd het daartoe gelid at die Here net Israel soveel meer geseën het as enige volk rondom hulle. Kom ons aanbid weer die Here met ‘n nuwe gesindheid. Kom ons stort ons harte werklik voor Hom uit, en bid tot hom met volle oorgawe. Hy is ons Vader, en Hy is gretig om ons te verhoor!
Kom ons gryp weer opnuut vas aan die belofte in Hebreërs 11:6: “Wie tot die Here nader, moet glo dat Hy bestaan, en dat Hy die wat hom soek, beloon.”
AMEN.
‘n Lewe onder die sambreël van God se seën.
Week van gebed – 26 Januarie
Skriflesing: Num. 6:22-27.
Wat is jou hartsbegeerte in die lewe? Hoe voel jy oor dit wat jy het en dit wat jy besit? Ek sal nooit die woorde vergeet hoe skaam vyfjarige Amerikaanse seuntjie in my eerste gemeente my gemaak het nie. Ek het aan hom gesê: “You have got a nice hat – you are lucky.” Hy het my geantwoord: “Mom says you must never say “you are lucky”. You must say “you are blessed”. Van daardie dag af het die woord geseënd vir my ‘n totaal nuwe betekenis gekry. Ek het meteens besef dat ons God se seën in ons lewens totaal miskyk, en nie ‘n benul het van wat dit werklik beteken om geseënd te lewe nie.
Die seëngroet in Numeri 6 word bykans elke Sondag oor die gemeente uitgespreek, maar besef ons wat dit beteken? Het jy al werklik stilgesit en dink wat dit beteken om geseënd te wees? Het jy jouself al afgevra of jy ‘n geseënde van die Here is? Of het dit dalk in jou lewe al vir jou gevoel of jy ‘n vervloekte is, of alles net vir jou verkeerd loop.
In die afgelope 4 jaar het die boekie van Bruce Wilkinson, The prayer of Jabez, baie opgang gemaak. Die boek gaan oor die gebed van Jabez in 1 Kronieke 4:10: “ Jabes het die God van Israel aangeroep met die woorde: “Stort u seën oor my uit, vergroot my grondgebied, neem my onder u besker en weerhou onheil van my sodat geen smart my tref nie.” God het laat gebeur wat hy gevra het.
Bruce Wilkinson het baie daarvan gemaak dat die Here se seën net groei en groei in ‘n mens se lewe as jy hierdie gebed gereëld bid. Hy het verder ook baie daarvan gemaak dat God se seën in jou lewe gemeet kan word in terme van jou grondgebied, of die gebied waarin jy invloed het in hierdie wêreld. Maar ek sit en wonder tog of ons so baie van Jabes se gebed moet maak. Want na alles hou hierdie kort gebed van Jabes ook op met die kort sinnetjie... God het gebeur wat hy gevra het.
Ja liewe vriende, as ‘n mens uiteindelik sien dat die gebed van Jabes maar ‘n enkele vers in die boek van Kronieke beslaan, dan wonder ‘n mens dikwels of dit werklik die kern van ons Godsdiens is. Dat God se seën hoofsaaklik daaruit bestaan dat ons ‘n groot grondgebied het, en dat geen onheil oor ons pad kom nie. Mense dink as’t ware dat God se seën in materiëIe rykdom gemeet kan word.
Die koning Omri het ook so gedink... In 1 Konings 16:16-25 lees ons van Koning Omri wat ‘n baie ryk koning was, en selfs die stad Samaria gebou het. Hy het baie heldedade verrig, en sy naam is in baie geskiendenisboeke van sy tyd opgeteken. Maar in die Bybel is daar baie min oor hom geskryf. In Hosea 12:7-14 lees ons hoe Efraim as ‘n skelm handelaar uitgebeeld word wat sê dat hy ryk is, en niks verkeerd gedoen het nie. Maar ‘n bietjie later staan dit duidelik dat die Here juis vir Gilead gestraf het, al was hy ryk...
Dikwels in die Bybel, soos in Psalm 73 kom wys die Here eintlik die teendeel... Daar word vertel hoe Asaf in God se goedheid begin twyfel het toe hy die materiële voorspoed van die goddelose sien. En hoe hy besef dat die oordeel die Here toekom... Verder sien ons hoe die goeie mens in Ps. 112 ook voorgehou word as iemand wat nie net geseën is in sy huishouding nie , maar regverdig is, en aan die arme uitleen. As iemand wat in die bresse tree, as’t ware die gevaar afweer van hulle wat benadeel word in die lewe.
Maar dit is juis in die Nuwe Testament waar die Gesalfde en geseënde van die Here dikwels mens verbaas. Johannes die Doper word nie in Mattheus 11:8 geskets as ‘n prins in ‘n paleis nie, maar as ‘n man wat onder moeilike omstandighede in die woestyn oorleef het: “8 ... Maar wat het julle dan uitgegaan om te sien? ‘n Man met deftige klere aan? Nee, kyk, dié wat deftig aantrek, kry ‘n mens in koninklike paleise. 9 Maar wat het julle dan uitgegaan om te sien? ‘n Profeet? Ja, Ek verseker julle, nog meer as ‘n profeet. 10 Dit is hy van wie daar geskrywe staan: ‘Kyk, Ek stuur my boodskapper voor jou uit; hy sal die pad vir jou regmaak.’ 11 “Dit verseker Ek julle: Onder die mense op aarde is niemand gebore wat groter is as Johannes die Doper nie, en tog is die geringste in die koninkryk van die hemel groter as hy”
Die wyse manne kon nie die baba Jesus in die paleis van Herodes vind nie, maar wel in Betlehem se stal. Jesus word nie as koning in ‘n paleis groot nie, maar as die seun van ‘n timmerman in Nasaret. Jesus kom sê selfs aan sy dissipels dat jakkalse gate het en voëls neste het, maar dat die seun van die mens nie eers ‘n rusplek het om sy kop op neer te lê nie (Matt. 8:20)..
Die apostel Paulus het ook nie smart in sy lewe vrygespring nie. As ‘n mens net na 2 Kor 6:5 luister, dan besef ‘n mens dat die lewe van die apostel nie maklik was nie. “Ons is geslaan, in die tronk gegooi en het in oproere beland; ons het swaar gewerk, nagte sonder slaap deurgemaak en honger gely.” En bo alles kom verseker Paulus ons in 2 Korinthiers 12 dat onberings en swaarkry positiewe gevolge in ‘n mens se lewe kan hê. “Daarom, sodat ek nie hoogmoedig sou wees nie, is daar vir my ‘n doring in die vlees gegee, ‘n boodskapper van Satan om my met vuiste te slaan.8 Drie maal het ek die Here gebid dat dit van my af weggeneem moet word. 9 Sy antwoord was: “My genade is vir jou genoeg. My krag kom juis tot volle werking wanneer jy swak is.” Daarom sal ek baie liewer oor my swakhede roem, sodat die krag van Christus my beskutting kan wees. 10 Daarom is ek bly oor swakhede, beledigings, ontberings, vervolging en moeilikhede ter wille van Christus, want as ek swak is, is ek sterk.
Ja liewe vriende, saam met die digter in Ps. 73 moet ons kan sê: ” 25 Daar is niks in die hemel of op die aarde wat vir my meer beteken as U nie. 26 Al is ek afgetakel na liggaam en gees, God is my sterkte; aan Hom behoort ek vir altyd.” Die Here se seën oor ons lewens sluit verseker nie materiële sake uit nie, maar as ons net daarvoor vra, is ons uiteindelik die armste en bejammerenswaardigste van alle mense.
Kom ons vra dus werklik vir God se seën nie soseer in aardse dinge nie, maar kom ons vra aan Hom dat Hy ons in besonder in ‘n geestelike sin sal seën. Kom gaan kyk weer na die gebed van Paulus vir die Efesiërs in Ef. 3:14-22, en gaan vra onsself af wat werklik vir God belangrik is. “14 Daarom kniel ek in gebed voor die Vader 15 aan wie die hele gemeenskap van gelowiges in die hemel en op die aarde sy bestaan te danke het. 16 Ek bid dat Hy deur sy Gees uit die rykdom van sy heerlikheid aan julle die krag sal gee om innerlik sterk te word, 17 dat Christus deur die geloof in julle harte sal woon en dat julle in die liefde gewortel en gegrondves sal wees. 18 Mag julle in staat wees om saam met al die gelowiges te begryp hoe wyd en ver en hoog en diep die liefde van Christus strek. 19 Mag julle sy liefde ken, liefde wat ons verstand te bowe gaan, en mag julle heeltemal vervul word met die volheid van God.
Ek sluit af met ‘n verhaal uit my oom, Roelf van Vuuren se lewe. Oom Roelf het heelwat gemeentes op die platteland bedien, en gereken dat hy nooit in ‘n stadsgemeente sou aard nie. Sy laaste beroep was egter na Germiston, midde-in Johannesburg. Oom Roelf het hierdie roeping van God ervaar, en na die stad getrek. Op ‘n dag kry hy ‘n oproep van ‘n baie ryk en hooggeplaaste persoon wat gevra het dat oom Roelf hom moet kom sien. Terwyl oom Roelf so na die wolkekrabber waarin die man se kantoor was, stap, sien hy ‘n klein gediggie op ‘n stukkie brandglas in ‘n Bybelwinkeltjie wat hom dadelik tref. Hy het ingestap en die ornamentjie gekoop.
Toe hy uiteindelik op die heel boonste verdieping van die gebou by hierdie persoon se kantoor instap, het hy hom gegroet, en die gediggie op sy tafel geplaas. Hoe het jy geweet dat dit is wat ek nodig gehad het? Het die man uitgeroep. Op die ornamentjie het die volgende gestaan:
“I said to the man who stood at the gate of the year
'Give me a light that I may tread safely into the unknown.'
And he replied,
'Go into the darkness and put your hand into the hand of God
That shall be to you better than light and safer than a known way!'
AMEN!
Skriflesing: Num. 6:22-27.
Wat is jou hartsbegeerte in die lewe? Hoe voel jy oor dit wat jy het en dit wat jy besit? Ek sal nooit die woorde vergeet hoe skaam vyfjarige Amerikaanse seuntjie in my eerste gemeente my gemaak het nie. Ek het aan hom gesê: “You have got a nice hat – you are lucky.” Hy het my geantwoord: “Mom says you must never say “you are lucky”. You must say “you are blessed”. Van daardie dag af het die woord geseënd vir my ‘n totaal nuwe betekenis gekry. Ek het meteens besef dat ons God se seën in ons lewens totaal miskyk, en nie ‘n benul het van wat dit werklik beteken om geseënd te lewe nie.
Die seëngroet in Numeri 6 word bykans elke Sondag oor die gemeente uitgespreek, maar besef ons wat dit beteken? Het jy al werklik stilgesit en dink wat dit beteken om geseënd te wees? Het jy jouself al afgevra of jy ‘n geseënde van die Here is? Of het dit dalk in jou lewe al vir jou gevoel of jy ‘n vervloekte is, of alles net vir jou verkeerd loop.
In die afgelope 4 jaar het die boekie van Bruce Wilkinson, The prayer of Jabez, baie opgang gemaak. Die boek gaan oor die gebed van Jabez in 1 Kronieke 4:10: “ Jabes het die God van Israel aangeroep met die woorde: “Stort u seën oor my uit, vergroot my grondgebied, neem my onder u besker en weerhou onheil van my sodat geen smart my tref nie.” God het laat gebeur wat hy gevra het.
Bruce Wilkinson het baie daarvan gemaak dat die Here se seën net groei en groei in ‘n mens se lewe as jy hierdie gebed gereëld bid. Hy het verder ook baie daarvan gemaak dat God se seën in jou lewe gemeet kan word in terme van jou grondgebied, of die gebied waarin jy invloed het in hierdie wêreld. Maar ek sit en wonder tog of ons so baie van Jabes se gebed moet maak. Want na alles hou hierdie kort gebed van Jabes ook op met die kort sinnetjie... God het gebeur wat hy gevra het.
Ja liewe vriende, as ‘n mens uiteindelik sien dat die gebed van Jabes maar ‘n enkele vers in die boek van Kronieke beslaan, dan wonder ‘n mens dikwels of dit werklik die kern van ons Godsdiens is. Dat God se seën hoofsaaklik daaruit bestaan dat ons ‘n groot grondgebied het, en dat geen onheil oor ons pad kom nie. Mense dink as’t ware dat God se seën in materiëIe rykdom gemeet kan word.
Die koning Omri het ook so gedink... In 1 Konings 16:16-25 lees ons van Koning Omri wat ‘n baie ryk koning was, en selfs die stad Samaria gebou het. Hy het baie heldedade verrig, en sy naam is in baie geskiendenisboeke van sy tyd opgeteken. Maar in die Bybel is daar baie min oor hom geskryf. In Hosea 12:7-14 lees ons hoe Efraim as ‘n skelm handelaar uitgebeeld word wat sê dat hy ryk is, en niks verkeerd gedoen het nie. Maar ‘n bietjie later staan dit duidelik dat die Here juis vir Gilead gestraf het, al was hy ryk...
Dikwels in die Bybel, soos in Psalm 73 kom wys die Here eintlik die teendeel... Daar word vertel hoe Asaf in God se goedheid begin twyfel het toe hy die materiële voorspoed van die goddelose sien. En hoe hy besef dat die oordeel die Here toekom... Verder sien ons hoe die goeie mens in Ps. 112 ook voorgehou word as iemand wat nie net geseën is in sy huishouding nie , maar regverdig is, en aan die arme uitleen. As iemand wat in die bresse tree, as’t ware die gevaar afweer van hulle wat benadeel word in die lewe.
Maar dit is juis in die Nuwe Testament waar die Gesalfde en geseënde van die Here dikwels mens verbaas. Johannes die Doper word nie in Mattheus 11:8 geskets as ‘n prins in ‘n paleis nie, maar as ‘n man wat onder moeilike omstandighede in die woestyn oorleef het: “8 ... Maar wat het julle dan uitgegaan om te sien? ‘n Man met deftige klere aan? Nee, kyk, dié wat deftig aantrek, kry ‘n mens in koninklike paleise. 9 Maar wat het julle dan uitgegaan om te sien? ‘n Profeet? Ja, Ek verseker julle, nog meer as ‘n profeet. 10 Dit is hy van wie daar geskrywe staan: ‘Kyk, Ek stuur my boodskapper voor jou uit; hy sal die pad vir jou regmaak.’ 11 “Dit verseker Ek julle: Onder die mense op aarde is niemand gebore wat groter is as Johannes die Doper nie, en tog is die geringste in die koninkryk van die hemel groter as hy”
Die wyse manne kon nie die baba Jesus in die paleis van Herodes vind nie, maar wel in Betlehem se stal. Jesus word nie as koning in ‘n paleis groot nie, maar as die seun van ‘n timmerman in Nasaret. Jesus kom sê selfs aan sy dissipels dat jakkalse gate het en voëls neste het, maar dat die seun van die mens nie eers ‘n rusplek het om sy kop op neer te lê nie (Matt. 8:20)..
Die apostel Paulus het ook nie smart in sy lewe vrygespring nie. As ‘n mens net na 2 Kor 6:5 luister, dan besef ‘n mens dat die lewe van die apostel nie maklik was nie. “Ons is geslaan, in die tronk gegooi en het in oproere beland; ons het swaar gewerk, nagte sonder slaap deurgemaak en honger gely.” En bo alles kom verseker Paulus ons in 2 Korinthiers 12 dat onberings en swaarkry positiewe gevolge in ‘n mens se lewe kan hê. “Daarom, sodat ek nie hoogmoedig sou wees nie, is daar vir my ‘n doring in die vlees gegee, ‘n boodskapper van Satan om my met vuiste te slaan.8 Drie maal het ek die Here gebid dat dit van my af weggeneem moet word. 9 Sy antwoord was: “My genade is vir jou genoeg. My krag kom juis tot volle werking wanneer jy swak is.” Daarom sal ek baie liewer oor my swakhede roem, sodat die krag van Christus my beskutting kan wees. 10 Daarom is ek bly oor swakhede, beledigings, ontberings, vervolging en moeilikhede ter wille van Christus, want as ek swak is, is ek sterk.
Ja liewe vriende, saam met die digter in Ps. 73 moet ons kan sê: ” 25 Daar is niks in die hemel of op die aarde wat vir my meer beteken as U nie. 26 Al is ek afgetakel na liggaam en gees, God is my sterkte; aan Hom behoort ek vir altyd.” Die Here se seën oor ons lewens sluit verseker nie materiële sake uit nie, maar as ons net daarvoor vra, is ons uiteindelik die armste en bejammerenswaardigste van alle mense.
Kom ons vra dus werklik vir God se seën nie soseer in aardse dinge nie, maar kom ons vra aan Hom dat Hy ons in besonder in ‘n geestelike sin sal seën. Kom gaan kyk weer na die gebed van Paulus vir die Efesiërs in Ef. 3:14-22, en gaan vra onsself af wat werklik vir God belangrik is. “14 Daarom kniel ek in gebed voor die Vader 15 aan wie die hele gemeenskap van gelowiges in die hemel en op die aarde sy bestaan te danke het. 16 Ek bid dat Hy deur sy Gees uit die rykdom van sy heerlikheid aan julle die krag sal gee om innerlik sterk te word, 17 dat Christus deur die geloof in julle harte sal woon en dat julle in die liefde gewortel en gegrondves sal wees. 18 Mag julle in staat wees om saam met al die gelowiges te begryp hoe wyd en ver en hoog en diep die liefde van Christus strek. 19 Mag julle sy liefde ken, liefde wat ons verstand te bowe gaan, en mag julle heeltemal vervul word met die volheid van God.
Ek sluit af met ‘n verhaal uit my oom, Roelf van Vuuren se lewe. Oom Roelf het heelwat gemeentes op die platteland bedien, en gereken dat hy nooit in ‘n stadsgemeente sou aard nie. Sy laaste beroep was egter na Germiston, midde-in Johannesburg. Oom Roelf het hierdie roeping van God ervaar, en na die stad getrek. Op ‘n dag kry hy ‘n oproep van ‘n baie ryk en hooggeplaaste persoon wat gevra het dat oom Roelf hom moet kom sien. Terwyl oom Roelf so na die wolkekrabber waarin die man se kantoor was, stap, sien hy ‘n klein gediggie op ‘n stukkie brandglas in ‘n Bybelwinkeltjie wat hom dadelik tref. Hy het ingestap en die ornamentjie gekoop.
Toe hy uiteindelik op die heel boonste verdieping van die gebou by hierdie persoon se kantoor instap, het hy hom gegroet, en die gediggie op sy tafel geplaas. Hoe het jy geweet dat dit is wat ek nodig gehad het? Het die man uitgeroep. Op die ornamentjie het die volgende gestaan:
“I said to the man who stood at the gate of the year
'Give me a light that I may tread safely into the unknown.'
And he replied,
'Go into the darkness and put your hand into the hand of God
That shall be to you better than light and safer than a known way!'
AMEN!
Saturday, January 24, 2009
Gee elke dag aan God!
Preek gelewer op Sondag 25 Januarie 2009 te Bospoort gemeente.
Voorsang: Lied 599:1-3 As Hy weer kom
Lied 524:1-2 Ek weet verseker
Lofsang: Lied 212:1-3 Loof die Heer, Hy is goed.
Na wet: Lied 253:1,2 U het die brood gebreek.
Slotsang: Lied 532: O Vader neem ons hande.
Skriflesing: Jakobus 4:1-17
Tema: Gee elke dag aan God!
Die Romeine het ‘n spreekwoord gehad wat lui: “CARPE DIEM!”. Dit beteken pluk die dag! Daarmee het hulle eintlik gesê dat ‘n mens dit wat elke dag vir jou bied ten volle moet geniet, en die beste daaruit haal. Dat die dag eintlik ‘n soort van ‘n vrug is wat jy pluk, en wat jy kan geniet.
Vir party mense in die lewe is dit te veel werk om die vrugte te pluk. Hulle verkies maar om op die grond te sit of te wat dat die vrugte afval, en hulle hoop dat daar darem êrens ‘n vrug sal wees wat nie vrot is nie. Hulle dink dat alles maar net in hulle skoot sal val…
Dit laat my dink aan die verhaal van die lam jakkals... Daar word vertel van ‘n verhaal van ‘n wildbewaarder wat ‘n lam jakkals in die veld teegekom het. Hierdie wildbewaarder het eendag ‘n besondere verskynsel gesien... Hy het gesien hoe daar ‘n lam jakkals in die veld lê, wat eintlik al moes dood gewees het as gevolg van sy gebrek. Maar die jakkals was spekvet!
Die wildbewaarder het toe agter ‘n bos gaan wegkruip, en na ‘n ruk het hy gesien hoe ‘n luiperd vir die jakkals kos bring. Dit is wonderlik! Het die wildbewaarder gedink. As God so goed vir die jakkals sorg, hoe goed sal Hy nie vir my sorg nie. Hy het toe sy werk bedank, en by sy huis gaan sit en wag dat die Here vir hom kos stuur. Maar niks het gebeur nie! Na ‘n paar weke is die wildbewaarder heeltemal uitgeteer, en hy bid toe tot die Here. “Here, hoekom stuur U nie vir my kos nie?” As U so vir die lam jakkals kan sorg, hoekom kan U nie so vir my ook sorg nie. En toe antwoord die Here hom – “Ek wou nie eintlik gehad het jy moet na die lam jakkals kyk nie, maar na die flukse luiperd!”.
Ja liewe vriende, hier waar ons aan die begin van ons week van gebed staan, is dit nodig dat ons ‘n paar misverstande rondom gebed en die doel daarvan met mekaar uitklaar... In die eerste plek moet ons besef dat gebed méér is as om net passief van God ‘n klomp goed te vra.
Gebed beteken dat ons sal opstaan as’t ware die boord bewerk, en die vrugte gaan pluk. Gebed is in ‘n sin harde werk. Vers 7 kom sê vir ons dat gebed beteken om die duiwel tee te staan. Want wanneer ‘n mens bid, is die duiwel baie ongelukkig. Die duiwel wil ons verseker dat ons nie nodig het om te bid nie. Die duiwel wil ons hooghartig maak. Hy was immers eers die engel Lucifer in die hemel, wat geweier het om God te aanbid.
Toe die Here Jesus hom in die woestyn gaan afsonder het om te vas en te bid, wat dit juis die Satan wat hom gaan pla het. Dit was juis die Duiwel wat aan Jesus vertel het dat Hy brood van klippe kon maak, dat Hy van die tempel se dak sou kon afspring sonder om seer te kry, en dat Hy al die koninkryke van die hemel kan besit as Hy vir hom wat Satan is, sou aanbid. Ja, Jesus se beproewing in die woestyn was juis om die Satan te kon teestaan, en van God afhanklik te kon bly...
‘n Tweede belangrike aspek van die “aktiewe deel van gebed”, is dat gebed beteken om tot God te nader. Daar is al hoe meer mense wat vandag klem lê op die feit dat jy God net so goed, en selfs beter kan dien deur by die huis te bly en jouself daar vir die Here af te sonder. Want, sê hulle, in die kerk is daar net ‘n klomp skynheiliges, en as hulle in die kerk saam met sulke persone is, kry hulle dit nie reg om die Here behoorlik te kan aanbid nie...
Maar as ons mooi na Jakobus 4:8 gaan kyk, dan sien ons dat dit baie belangrik is om God te soek, en tot Hom te nader. As ons nie bereid is om ons daaglikse roetine te breek, en moeite maak om saam te gaan soek na die Here se wil en Sy Woord nie, kan ons van die Groot en Almagtige God verwag om aan ons nietige mense se probleme aandag te gee? Nee, liewe broer en suster, ons moet bereid wees om met ‘n nuwe gesindheid tot die Here te nader.
Ons moet ook moeite maak om ons voor te berei vir hierdie tye saam met God. Dit beteken nie noodwendig ons moet mooi aantrek en grimeer nie, maar soos die Israeliete wat hulle hande en voete gewas het, en hulle skoene uitgetrek het voor hulle die tempel binnegegaan het, moet ons ook ons harte was. Ons moet werklik vir die Here vra dat Hy ons sal opgewonde maak oor sy teenwoordigheid in die erediens.
Maar weet julle, liewe vriende, dit kan ook gebeur dat ons so baie aandag gee daaraan om ons vrugteboom te bewerk, en die vrugte te pluk, dat ons vergeet van wie dit alles kom. Jakobus 4:13 vertel van mense wat maklik sê en voorspel wat hulle môre gaan doen. Mense wat grootpraat en alreeds reken hoeveel geld hulle gaan maak... Mense wat nie met God in hulle lewens rekening hou nie.
‘n Egte gebedslewe beteken om altyd ons program en agenda vir die lewe te kan oophou. Ons moet altyd bewus wees daarvan dat die mens sy pad kan beplan, maar dat die Here op die ou end bepaal hoe hy loop... (Prediker 16:9). Al klink dit dikwels outyds, en al kan dit maar net ‘n aangeleerde gewoonte word, moet ons maar weer leer om te sê: “Ek sien jou DV môre (Dit is die afkorting vir die Latynse term Deo Volente, wat beteken “as God wil”.
Om waarlik te kan bid, beteken dat ons altyd besef dat dit God se vrugteboom is. Ja, elke dag wat ons pluk, is deur ons aan God gegee. Ons moet as’t ware na die die vrugteboom van God se tyd toe stap met die verwagting van dit wat God vir ons in hierdie dag wil bied. Ons moet besef dat ons ook in ons gebed altyd moet erken dat elke dag, elke sekond uit Sy hand kom.
‘n Predikant byvoorbeeld, kan so besig wees met die dinge van die Here, dat Hy nie by die Here van die dinge uitkom nie. Iemand het eenkeer gesê: “As dit baie swaar gaan, dat moet ons bid asof roei nie sal help nie, en roei asof bid nie sal help nie.” Dit is ‘n baie mooi stelling, maar is dit regtig waar. Moet ons ooit roei “asof bid nie sal help nie”. Nee liewe vriende, ons moet met al ons energie roei omdat ons weet dat God sal help.
Vir ‘n lewende gebedslewe, liewe vriende, is dit noodsaaklik dat ons dus werklik nederig word voor God. Dit beteken dat ons ons gees heeltemal aan God sal oorgee (vers 5). Dit beteken verder dat ons sal besef dat ons net God se genade kan ontvang as ons waarlik nederig is voor hom (vers 6). Dat ons ons elke dag aan Hom sal onderwerp (vers 7), en ons sonde in nederigheid voor Hom sal erken (vers 8,9). Dat ons laag voor hom sal buig, en sy Koningskap erken (vs 10), en dat ons nie self sal oordeel nie, maar die oordeel aan Hom as regter oorlaat (vers 12). Dat ons sal ophou grootpraat oor wat ons kamtig bereik het en sal bereik (vers 16), maar dat ons werklik gehoorsaam sal wees aan dit wat God ons voorskryf (vers 17).
Maar wat beteken dit om die vrugteboom aan God te gee. Om werklik te besef dat dit God se boom is? Ek wil dit graag verduidelik aan die hand van die pynappel-storie. Die pynappel storie is ‘n ware verhaal wat daar in die Fillipynse eilande afgespeel het. Daar was ‘n sendeling wat maar finansieël swaargekry het, en besluit het om vir hom ‘n paar pynappelbome te plant vir ‘n ekstra inkomste.
Toe die pynappelbome uiteindelik reg is, en pynappels dra, het hy tot ‘n skokkende ontdekking gekom. Die plaaslike bevolking daar het sy pynappels gesteel voordat hy hulle kon pluk en verkoop. Hy het verskriklik met almal geraas en baklei omdat sy pynappels gesteel is. Maar dit het niks gehelp nie. Die volgende jaar was dit weer so.
En toe besluit die sendeling dat hy al die tyd verkeerd was. Dit was nie sy pynappels nie. Hy bid toe tot die Here en gee bely dat dit die Here se pynappels is, en dat dit nie syne is nie. Van toe af het hy ook nie meer baklei as sy pynappels wegraak nie. Na ‘n ruk het die mense begin vra hoekom hy nie meer baklei as sy pynappels wegraak nie. Dit is eenvoudig, het hy dan geantwoord. Dit is nie my pynappels nie, dit is die Here sin. Die mense steel nie van my nie, hulle steel van die Here. Hulle sal eendag voor Hom moet verduidelik hoekom hulle dit gedoen het. En so het dit gebeur dat die sendeling se pynappels nie meer weggeraak het nie, en dat mense ook na sy kerk toe gekom het omdat hulle iets begin verstaan het van wat dit beteken om alles vir die Here te gee.
Kom ons word werklik stil voor die Here vanoggend. Kom ons onderwerp ons in nederigheid aan Hom, en erken dat ons alles net van Hom af kom. Kom ons nader tot Hom met ‘n verwagting dat Hy werklik ook vanoggend vir ons sal antwoord, en ons in sy Heerlikheid en sy Teenwoordigheid sal laat deel.
AMEN.
Voorsang: Lied 599:1-3 As Hy weer kom
Lied 524:1-2 Ek weet verseker
Lofsang: Lied 212:1-3 Loof die Heer, Hy is goed.
Na wet: Lied 253:1,2 U het die brood gebreek.
Slotsang: Lied 532: O Vader neem ons hande.
Skriflesing: Jakobus 4:1-17
Tema: Gee elke dag aan God!
Die Romeine het ‘n spreekwoord gehad wat lui: “CARPE DIEM!”. Dit beteken pluk die dag! Daarmee het hulle eintlik gesê dat ‘n mens dit wat elke dag vir jou bied ten volle moet geniet, en die beste daaruit haal. Dat die dag eintlik ‘n soort van ‘n vrug is wat jy pluk, en wat jy kan geniet.
Vir party mense in die lewe is dit te veel werk om die vrugte te pluk. Hulle verkies maar om op die grond te sit of te wat dat die vrugte afval, en hulle hoop dat daar darem êrens ‘n vrug sal wees wat nie vrot is nie. Hulle dink dat alles maar net in hulle skoot sal val…
Dit laat my dink aan die verhaal van die lam jakkals... Daar word vertel van ‘n verhaal van ‘n wildbewaarder wat ‘n lam jakkals in die veld teegekom het. Hierdie wildbewaarder het eendag ‘n besondere verskynsel gesien... Hy het gesien hoe daar ‘n lam jakkals in die veld lê, wat eintlik al moes dood gewees het as gevolg van sy gebrek. Maar die jakkals was spekvet!
Die wildbewaarder het toe agter ‘n bos gaan wegkruip, en na ‘n ruk het hy gesien hoe ‘n luiperd vir die jakkals kos bring. Dit is wonderlik! Het die wildbewaarder gedink. As God so goed vir die jakkals sorg, hoe goed sal Hy nie vir my sorg nie. Hy het toe sy werk bedank, en by sy huis gaan sit en wag dat die Here vir hom kos stuur. Maar niks het gebeur nie! Na ‘n paar weke is die wildbewaarder heeltemal uitgeteer, en hy bid toe tot die Here. “Here, hoekom stuur U nie vir my kos nie?” As U so vir die lam jakkals kan sorg, hoekom kan U nie so vir my ook sorg nie. En toe antwoord die Here hom – “Ek wou nie eintlik gehad het jy moet na die lam jakkals kyk nie, maar na die flukse luiperd!”.
Ja liewe vriende, hier waar ons aan die begin van ons week van gebed staan, is dit nodig dat ons ‘n paar misverstande rondom gebed en die doel daarvan met mekaar uitklaar... In die eerste plek moet ons besef dat gebed méér is as om net passief van God ‘n klomp goed te vra.
Gebed beteken dat ons sal opstaan as’t ware die boord bewerk, en die vrugte gaan pluk. Gebed is in ‘n sin harde werk. Vers 7 kom sê vir ons dat gebed beteken om die duiwel tee te staan. Want wanneer ‘n mens bid, is die duiwel baie ongelukkig. Die duiwel wil ons verseker dat ons nie nodig het om te bid nie. Die duiwel wil ons hooghartig maak. Hy was immers eers die engel Lucifer in die hemel, wat geweier het om God te aanbid.
Toe die Here Jesus hom in die woestyn gaan afsonder het om te vas en te bid, wat dit juis die Satan wat hom gaan pla het. Dit was juis die Duiwel wat aan Jesus vertel het dat Hy brood van klippe kon maak, dat Hy van die tempel se dak sou kon afspring sonder om seer te kry, en dat Hy al die koninkryke van die hemel kan besit as Hy vir hom wat Satan is, sou aanbid. Ja, Jesus se beproewing in die woestyn was juis om die Satan te kon teestaan, en van God afhanklik te kon bly...
‘n Tweede belangrike aspek van die “aktiewe deel van gebed”, is dat gebed beteken om tot God te nader. Daar is al hoe meer mense wat vandag klem lê op die feit dat jy God net so goed, en selfs beter kan dien deur by die huis te bly en jouself daar vir die Here af te sonder. Want, sê hulle, in die kerk is daar net ‘n klomp skynheiliges, en as hulle in die kerk saam met sulke persone is, kry hulle dit nie reg om die Here behoorlik te kan aanbid nie...
Maar as ons mooi na Jakobus 4:8 gaan kyk, dan sien ons dat dit baie belangrik is om God te soek, en tot Hom te nader. As ons nie bereid is om ons daaglikse roetine te breek, en moeite maak om saam te gaan soek na die Here se wil en Sy Woord nie, kan ons van die Groot en Almagtige God verwag om aan ons nietige mense se probleme aandag te gee? Nee, liewe broer en suster, ons moet bereid wees om met ‘n nuwe gesindheid tot die Here te nader.
Ons moet ook moeite maak om ons voor te berei vir hierdie tye saam met God. Dit beteken nie noodwendig ons moet mooi aantrek en grimeer nie, maar soos die Israeliete wat hulle hande en voete gewas het, en hulle skoene uitgetrek het voor hulle die tempel binnegegaan het, moet ons ook ons harte was. Ons moet werklik vir die Here vra dat Hy ons sal opgewonde maak oor sy teenwoordigheid in die erediens.
Maar weet julle, liewe vriende, dit kan ook gebeur dat ons so baie aandag gee daaraan om ons vrugteboom te bewerk, en die vrugte te pluk, dat ons vergeet van wie dit alles kom. Jakobus 4:13 vertel van mense wat maklik sê en voorspel wat hulle môre gaan doen. Mense wat grootpraat en alreeds reken hoeveel geld hulle gaan maak... Mense wat nie met God in hulle lewens rekening hou nie.
‘n Egte gebedslewe beteken om altyd ons program en agenda vir die lewe te kan oophou. Ons moet altyd bewus wees daarvan dat die mens sy pad kan beplan, maar dat die Here op die ou end bepaal hoe hy loop... (Prediker 16:9). Al klink dit dikwels outyds, en al kan dit maar net ‘n aangeleerde gewoonte word, moet ons maar weer leer om te sê: “Ek sien jou DV môre (Dit is die afkorting vir die Latynse term Deo Volente, wat beteken “as God wil”.
Om waarlik te kan bid, beteken dat ons altyd besef dat dit God se vrugteboom is. Ja, elke dag wat ons pluk, is deur ons aan God gegee. Ons moet as’t ware na die die vrugteboom van God se tyd toe stap met die verwagting van dit wat God vir ons in hierdie dag wil bied. Ons moet besef dat ons ook in ons gebed altyd moet erken dat elke dag, elke sekond uit Sy hand kom.
‘n Predikant byvoorbeeld, kan so besig wees met die dinge van die Here, dat Hy nie by die Here van die dinge uitkom nie. Iemand het eenkeer gesê: “As dit baie swaar gaan, dat moet ons bid asof roei nie sal help nie, en roei asof bid nie sal help nie.” Dit is ‘n baie mooi stelling, maar is dit regtig waar. Moet ons ooit roei “asof bid nie sal help nie”. Nee liewe vriende, ons moet met al ons energie roei omdat ons weet dat God sal help.
Vir ‘n lewende gebedslewe, liewe vriende, is dit noodsaaklik dat ons dus werklik nederig word voor God. Dit beteken dat ons ons gees heeltemal aan God sal oorgee (vers 5). Dit beteken verder dat ons sal besef dat ons net God se genade kan ontvang as ons waarlik nederig is voor hom (vers 6). Dat ons ons elke dag aan Hom sal onderwerp (vers 7), en ons sonde in nederigheid voor Hom sal erken (vers 8,9). Dat ons laag voor hom sal buig, en sy Koningskap erken (vs 10), en dat ons nie self sal oordeel nie, maar die oordeel aan Hom as regter oorlaat (vers 12). Dat ons sal ophou grootpraat oor wat ons kamtig bereik het en sal bereik (vers 16), maar dat ons werklik gehoorsaam sal wees aan dit wat God ons voorskryf (vers 17).
Maar wat beteken dit om die vrugteboom aan God te gee. Om werklik te besef dat dit God se boom is? Ek wil dit graag verduidelik aan die hand van die pynappel-storie. Die pynappel storie is ‘n ware verhaal wat daar in die Fillipynse eilande afgespeel het. Daar was ‘n sendeling wat maar finansieël swaargekry het, en besluit het om vir hom ‘n paar pynappelbome te plant vir ‘n ekstra inkomste.
Toe die pynappelbome uiteindelik reg is, en pynappels dra, het hy tot ‘n skokkende ontdekking gekom. Die plaaslike bevolking daar het sy pynappels gesteel voordat hy hulle kon pluk en verkoop. Hy het verskriklik met almal geraas en baklei omdat sy pynappels gesteel is. Maar dit het niks gehelp nie. Die volgende jaar was dit weer so.
En toe besluit die sendeling dat hy al die tyd verkeerd was. Dit was nie sy pynappels nie. Hy bid toe tot die Here en gee bely dat dit die Here se pynappels is, en dat dit nie syne is nie. Van toe af het hy ook nie meer baklei as sy pynappels wegraak nie. Na ‘n ruk het die mense begin vra hoekom hy nie meer baklei as sy pynappels wegraak nie. Dit is eenvoudig, het hy dan geantwoord. Dit is nie my pynappels nie, dit is die Here sin. Die mense steel nie van my nie, hulle steel van die Here. Hulle sal eendag voor Hom moet verduidelik hoekom hulle dit gedoen het. En so het dit gebeur dat die sendeling se pynappels nie meer weggeraak het nie, en dat mense ook na sy kerk toe gekom het omdat hulle iets begin verstaan het van wat dit beteken om alles vir die Here te gee.
Kom ons word werklik stil voor die Here vanoggend. Kom ons onderwerp ons in nederigheid aan Hom, en erken dat ons alles net van Hom af kom. Kom ons nader tot Hom met ‘n verwagting dat Hy werklik ook vanoggend vir ons sal antwoord, en ons in sy Heerlikheid en sy Teenwoordigheid sal laat deel.
AMEN.
Saturday, January 17, 2009
Intreepreek in Bospoort gemeente
2 Kor 1:21-2:4
Voorsang:
Lied 200:1-3
U Goedheid Heer, kan ons nie peil nie…
Lied 418:1
Blye more, blyste van die dae!
Lofsang:
Lied 205:1-3
Bring lof aan die Vader…
Lied 547:1-3
Al julle volke klap julle hande…
Na Wet en genadeverkondiging:
Lied 553 2*
Slotsang:
Lied 252:1,3
Here hoe blymoedig, en in dank oorvloedig…
Die word “dominee” wek baie verskillende gevoelens by mense op. Ek onthou hoe ek eenkeer by ‘n vorige gemeente by ‘n werktuigkundige gekom het wat my nie geken het nie. Daar was ‘n persoon van Indiese afkoms wat in die werktuigkundige se kantoor gesit het, wat ek wel mee bekend was. Die werktuigkundige het links en regs gevloek terwyl hy met die Indiër gepraat het. Ek het in die deur bly staan, en selfs die Indiër het ongemaklik begin raak… Toe groet die Indiër my op my naam en sê: “Middag, Dominee Wessels”. Die werktuigkundige het so groot geskrik dat hy op die tafel geklap het en geroep het: “Dominee! Wie, wat waar?”
Ja liewe Vriende, die teenwoordigheid van die dominee maak sekere mense dadelik hoogheilig. Hulle glo ‘n mens moenie voor die Dominee, vloek, lelik praat of skinder nie, asof hy die Here self is. Ander glo dat dominees net te goed is om waar te wees. Hulle probeer om elke hoek en draai om die dominee uit te vang dat hy net ‘n mens is, en skinder dan oor sy foute. Ander weer, sien ‘n dominee as die een wat sy eie idees op mense wil afdruk. Hulle is dikwels gefrustreerd dat hulle maar met elke nuwe dominee se grille en giere opgeskeep moet sit. Ja, liewe vriende, hoe ‘n mens ookal daarna kyk, die nuwe dominee op Bospoort is waarskynlik ‘n gewilde tema om oor te praat in die gemeenskap.
My pa praat dikwels oor die fases wat ‘n mens in die gemeente deurgaan. In die eerste jaar (die wittebroodstyd) sê hy, kan ‘n mens niks verkeerds doen nie. In die tweede jaar kan ‘n mens niks reg doen nie, van die derde jaar af gee niemand meer om wat jy doen nie! Maar weet julle, liewe vriende, hierdie interessante verhouding tussen dominee en gemeente is nie ‘n nuwe ding nie...
Die filosoof Favorinus wat so teen 70 na Christus in Korinthe gebly het, ook agtergekom. Favorinus was so gewild by die Korinthiërs dat hulle selfs ‘n standbeeld van hom opgerig het in die teater. Favorinus is later weg na ‘n volgende stad, en kort voor lank hoor hy dat daar ander filosowe in sy plek gekom het, en dat die Korinthiërs nou so min van hom dink, dat hulle sy standbeeld omgetrek het, en weggesleep het uit die teater uit!
Die apostel Paulus het net so ‘n 20 jaar voor Favorinus in Korinthe sendingwerk gedoen... As ‘n mens na die verhouding tussen Paulus en die gemeente in Korinthiërs kyk, dan sien ‘n mens dat Paulus en hierdie gemeente ook aanvanklik ‘n baie goeie verhouding gehad het. Maar na Paulus se voortgaan na ander gemeentes, het daar ander leiers in die gemeente ingekom wat probeer het om Paulus se gesag af te kraak. Hulle het uiteindelik selfs daarin geslaag om ‘n breuk tussen Paulus en die gemeente te bewerkstellig. En daarom skryf Paulus die brief 2 Korinthiërs (party mense reken selfs dat dit ‘n versameling van tot 3 briewe is) om weer aan die gemeente te verduidelik wat sy ware bedoeling met die gemeente is.
Paulus kom skryf aan die gemeente dat hy nie gekom het om baas te speel, of om met die ander leiers na hom te kompeteer nie... nee, Paulus kom stel dit in vers 24 dat hy nie as ‘n heerser wil voorskryf wat hulle moet glo nie, maar ‘n medewerker wil wees om hulle geluk te bevorder...
Weet julle, liewe vriende, ek het baie waarde aan name. Ek soek graag familiebande op, en kyk waar mense vandaan kom. Maar deur my bediening het ek ook ‘n interessante verbindtenis met plekname gehad. My eerste gemeente se naam was vir my so gepas... dit was Nietverdiend. Dat die Here vir my ‘n pad saam met sulke besondere mense laat loop het was virseker nie iets wat ons verdien het nie, dit was GENADE alleen.
Nadat die Here my Lobatse toe beroep het, het die gemeente van Welverdiend my genader om aansoek te doen vir ‘n beroep. In my hart het ek net gevoel – Van Nietverdiend na Welverdiend – Iewers pas dit nie regtig nie... En die Here het ons op Lobatse in Botswana baie meer gegee as wat ons ooit voor kon bid of gevra het...
En toe ons met die trek hier op Bospoort aanland vanaf Coligny se kant af, het ons amper die bordjie Geluk misgery, tot ons die kerk gesien het, en agtergekom het dat die kerk Bospoort op die pad na Geluk lê. Ja, liewe vriende, ek glo dat ons op Bospoort geluk gevind het. Die gemeente het nie ‘n geluk gevind om my as predikant te kry nie – nee, ons het geluk hier kom kry... Ons weet dat julle ‘n resep het, en ons kan dit tot dusver sien, dat julle ‘n resep hier van geluk in die Here het, en dat julle die Here julle gemeentelewe hier kan ervaar.
Maar watter verskil kan ek maak. Saam met Paulus in vers 24 glo ek dat ek nie gestuur is as heerser om vir julle te vertel wat julle moet glo nie, maar om ‘n medewerker te wees wat julle geluk bevorder. Ja ten spyte daarvan dat julle geluk het, glo ek dat daar vir Bospoort gemeente soveel meer geluk lê en wag... Dat ons nie besef hoe groot God se skatkamers van geluk werklik is nie.
Ek was die afgelope Vrydag by die begrafnis van ‘n vriend, en daar het die pastoor genoem dat ‘n begrafplaas die plek is waar die meeste potensiaal opgesluit lê. Ja, soveel mense gaan deur die lewe en deur die kerk sonder dat ‘n kwart van hulle potensiaal benut word. Sonder dat hulle regtig hulle roeping ten volle kan uitleef, en waarlik gelukkig kan wees.
Maar waarin lê ons geluk? Ek kan vanoggend honderde bybeltekste oor geluk, vreugde en blydskap aanhaal. Maar ek wil graag by geluk soos die Here dit vir ons deur Paulus leer kom stilstaan. Paulus skryf in 2 Kor 2:24 dat almal gelukkig is as hy gelukkig is. Geluk is ‘n wedersydse ding. Switserse wetenskaplikes het onlangs uitgevind dat ‘n glimlag werklik aansteeklik is... Dit is moeilik om vir iemand te frons as hy met ‘n glimlag na jou toe kom. Hulle sê dat dit iets te doen het met ‘n mens se ingebore manier om na te aap. Net soos ‘n kind wat lag vir ‘n grap wat hy nie verstaan nie, of ‘n hond wat grom vir sy ewebeeld in die spieël, so word ons geluk ook beïnvloed deur die gemoedstoestand van mense rondom ons.
Maar wat HET Paulus gelukkig gemaak? Paulus skryf in Fillpense 2:14-18 "Doen alles sonder kla of teëpraat. 15 Sorg dat julle bo alle verdenking staan en opreg bly, onberispelike kinders van God te midde van ontaarde en korrupte mense. Tree onder hulle op as ligdraers in die wêreld 16 deur die woord van die lewe uit te dra. Dan sal ek op die dag van Christus se koms rede hê om trots te wees, omdat dit sal blyk dat ek my nie verniet ingespan het nie en nie verniet geswoeg het nie. 17 Julle geloof is ‘n offer in diens van God. Selfs al word my bloed daarby as drankoffer uitgegiet, is ek daaroor bly, ja, is ek saam met julle almal bly. 18 Om dieselfde rede moet julle ook bly wees, ja, saam met my bly wees."
Wat kan ons doen om mekaar se geluk hier in Bospoort gemeente te bevorder? Ons kan leer om alles te doen sonder kla of teëpraat. Dit gebeur so maklik dat ons alles op onsself neem, omdat ons glo dat net ons dit die beste kan doen. Later kla ons dan dat ons alles alleen moet doen. As ons ons geluk in Bospoort gemeente wil bevorder, dan beteken dit dat ons waarlik as slawe van mekaar ons deel in die gemeente moet doen. Slawe wat diensbaar aan mekaar is om soveel as moontlik mense vir Christus te wen (1 Kor. 9:19), maar ook slawe wat vir mense wil tevrede stel nie, maar net God as meester het (Gal. 10). Slawe wat soos Jesus beveel in Lukas 17:10 sê: ” Ons is slawe wat niks verdien nie. Ons het gedoen wat ons verplig was om te doen.”
Ware geluk lê daarin dat ons soos Fillipense 2:15 sê bo verdenking staan en opreg bly te midde van ontaarde en korrupte mense. As gelowiges moet ons nooit deel word van die bedrog van die wêreld nie. Ons moet deursigtig en openlik die Here dien, en nooit agteraf besig wees met dinge wat nie by ‘n kind van God pas nie.
Die laaste, maar nie die minste saak wat Paulus se geluk bevorder, is dat die gemeente ligdraers sal wees wat woord van die lewe in Jesus Christus in die wêreld uitdra. Toe tannie Tersia my die eerste keer gebel het, het ek vir haar gevra waar ek ‘n advertensie van die pos hier op Bospoort kan kry. Wat my getref het van die advertensie is dat Bospoort ‘n omgee-gemeente is. Ek glo dat dit een van die sleutels is van die huidige gelukkige gees en atmosfeer in die gemeente. Maar ek glo ook dat hierdie aspek van die gemeente se geluk ook kan groei, dat ons nog ‘n beter nessie van omgee en aanvaarding van die randeiers in die samelewing kan word, maar dat ons met meer effektiwiteit ook ligdraers kan wees vir almal om ons heen...
‘n Tweede saak in die advertensie wat my getref het, was dat hierdie gemeente die ruimte bied vir ‘n predikant om sy eie roeping uit te leef... En dit is iets waaroor ons almal dalk moet herbesin... Friedriech Buchner het gesê dat die vevulling van ons Roeping plaasvind waar ons gawes in ontmoeting met die wêreld se nood kom. Ek glo ook dat my roeping en my taak in Bospoort gemeente meer moet wees as ‘n persoonlike, private stokperdjie, maar dat ons almal medewerkers moet wees om werklik ook te vra hoe God ons almal se gawes in kontak wil bring met Bospoort, Noordwes, Suid Afrika, Afrika, en die planeet aarde se nood... Ek sien hier in die kantoor hang ‘n sertifikaat dat Bospoort se span op ‘n stadium toutrekkampioene was... Vir ons elkeen om gelukkig te wees in Bospoort, beteken dat ons as God se span met dieselfde ritme in dieselfde rigting sal trek.
Ek wil afsluit vanoggend met ‘n aanhaling van Stuart Evans: "The way we are with ourselves and the way we are with other people depends on the way we are with God..." Bospoort se geluk en ons verhouding met onsself en met ander om ons gaan uiteindelik afhang van ons verhouding met die Here. Dit gaan uiteindelik afhang van hoe sterk ons op Christus as fondament gevestig is (2 Kor 1:21). Kom ons vat hande, en ons stap hierdie pad in afhanklikheid van God drie-Enig, met die wete dat ons dan waarlik sal groei in geluk!
AMEN.
Voorsang:
Lied 200:1-3
U Goedheid Heer, kan ons nie peil nie…
Lied 418:1
Blye more, blyste van die dae!
Lofsang:
Lied 205:1-3
Bring lof aan die Vader…
Lied 547:1-3
Al julle volke klap julle hande…
Na Wet en genadeverkondiging:
Lied 553 2*
Slotsang:
Lied 252:1,3
Here hoe blymoedig, en in dank oorvloedig…
Die word “dominee” wek baie verskillende gevoelens by mense op. Ek onthou hoe ek eenkeer by ‘n vorige gemeente by ‘n werktuigkundige gekom het wat my nie geken het nie. Daar was ‘n persoon van Indiese afkoms wat in die werktuigkundige se kantoor gesit het, wat ek wel mee bekend was. Die werktuigkundige het links en regs gevloek terwyl hy met die Indiër gepraat het. Ek het in die deur bly staan, en selfs die Indiër het ongemaklik begin raak… Toe groet die Indiër my op my naam en sê: “Middag, Dominee Wessels”. Die werktuigkundige het so groot geskrik dat hy op die tafel geklap het en geroep het: “Dominee! Wie, wat waar?”
Ja liewe Vriende, die teenwoordigheid van die dominee maak sekere mense dadelik hoogheilig. Hulle glo ‘n mens moenie voor die Dominee, vloek, lelik praat of skinder nie, asof hy die Here self is. Ander glo dat dominees net te goed is om waar te wees. Hulle probeer om elke hoek en draai om die dominee uit te vang dat hy net ‘n mens is, en skinder dan oor sy foute. Ander weer, sien ‘n dominee as die een wat sy eie idees op mense wil afdruk. Hulle is dikwels gefrustreerd dat hulle maar met elke nuwe dominee se grille en giere opgeskeep moet sit. Ja, liewe vriende, hoe ‘n mens ookal daarna kyk, die nuwe dominee op Bospoort is waarskynlik ‘n gewilde tema om oor te praat in die gemeenskap.
My pa praat dikwels oor die fases wat ‘n mens in die gemeente deurgaan. In die eerste jaar (die wittebroodstyd) sê hy, kan ‘n mens niks verkeerds doen nie. In die tweede jaar kan ‘n mens niks reg doen nie, van die derde jaar af gee niemand meer om wat jy doen nie! Maar weet julle, liewe vriende, hierdie interessante verhouding tussen dominee en gemeente is nie ‘n nuwe ding nie...
Die filosoof Favorinus wat so teen 70 na Christus in Korinthe gebly het, ook agtergekom. Favorinus was so gewild by die Korinthiërs dat hulle selfs ‘n standbeeld van hom opgerig het in die teater. Favorinus is later weg na ‘n volgende stad, en kort voor lank hoor hy dat daar ander filosowe in sy plek gekom het, en dat die Korinthiërs nou so min van hom dink, dat hulle sy standbeeld omgetrek het, en weggesleep het uit die teater uit!
Die apostel Paulus het net so ‘n 20 jaar voor Favorinus in Korinthe sendingwerk gedoen... As ‘n mens na die verhouding tussen Paulus en die gemeente in Korinthiërs kyk, dan sien ‘n mens dat Paulus en hierdie gemeente ook aanvanklik ‘n baie goeie verhouding gehad het. Maar na Paulus se voortgaan na ander gemeentes, het daar ander leiers in die gemeente ingekom wat probeer het om Paulus se gesag af te kraak. Hulle het uiteindelik selfs daarin geslaag om ‘n breuk tussen Paulus en die gemeente te bewerkstellig. En daarom skryf Paulus die brief 2 Korinthiërs (party mense reken selfs dat dit ‘n versameling van tot 3 briewe is) om weer aan die gemeente te verduidelik wat sy ware bedoeling met die gemeente is.
Paulus kom skryf aan die gemeente dat hy nie gekom het om baas te speel, of om met die ander leiers na hom te kompeteer nie... nee, Paulus kom stel dit in vers 24 dat hy nie as ‘n heerser wil voorskryf wat hulle moet glo nie, maar ‘n medewerker wil wees om hulle geluk te bevorder...
Weet julle, liewe vriende, ek het baie waarde aan name. Ek soek graag familiebande op, en kyk waar mense vandaan kom. Maar deur my bediening het ek ook ‘n interessante verbindtenis met plekname gehad. My eerste gemeente se naam was vir my so gepas... dit was Nietverdiend. Dat die Here vir my ‘n pad saam met sulke besondere mense laat loop het was virseker nie iets wat ons verdien het nie, dit was GENADE alleen.
Nadat die Here my Lobatse toe beroep het, het die gemeente van Welverdiend my genader om aansoek te doen vir ‘n beroep. In my hart het ek net gevoel – Van Nietverdiend na Welverdiend – Iewers pas dit nie regtig nie... En die Here het ons op Lobatse in Botswana baie meer gegee as wat ons ooit voor kon bid of gevra het...
En toe ons met die trek hier op Bospoort aanland vanaf Coligny se kant af, het ons amper die bordjie Geluk misgery, tot ons die kerk gesien het, en agtergekom het dat die kerk Bospoort op die pad na Geluk lê. Ja, liewe vriende, ek glo dat ons op Bospoort geluk gevind het. Die gemeente het nie ‘n geluk gevind om my as predikant te kry nie – nee, ons het geluk hier kom kry... Ons weet dat julle ‘n resep het, en ons kan dit tot dusver sien, dat julle ‘n resep hier van geluk in die Here het, en dat julle die Here julle gemeentelewe hier kan ervaar.
Maar watter verskil kan ek maak. Saam met Paulus in vers 24 glo ek dat ek nie gestuur is as heerser om vir julle te vertel wat julle moet glo nie, maar om ‘n medewerker te wees wat julle geluk bevorder. Ja ten spyte daarvan dat julle geluk het, glo ek dat daar vir Bospoort gemeente soveel meer geluk lê en wag... Dat ons nie besef hoe groot God se skatkamers van geluk werklik is nie.
Ek was die afgelope Vrydag by die begrafnis van ‘n vriend, en daar het die pastoor genoem dat ‘n begrafplaas die plek is waar die meeste potensiaal opgesluit lê. Ja, soveel mense gaan deur die lewe en deur die kerk sonder dat ‘n kwart van hulle potensiaal benut word. Sonder dat hulle regtig hulle roeping ten volle kan uitleef, en waarlik gelukkig kan wees.
Maar waarin lê ons geluk? Ek kan vanoggend honderde bybeltekste oor geluk, vreugde en blydskap aanhaal. Maar ek wil graag by geluk soos die Here dit vir ons deur Paulus leer kom stilstaan. Paulus skryf in 2 Kor 2:24 dat almal gelukkig is as hy gelukkig is. Geluk is ‘n wedersydse ding. Switserse wetenskaplikes het onlangs uitgevind dat ‘n glimlag werklik aansteeklik is... Dit is moeilik om vir iemand te frons as hy met ‘n glimlag na jou toe kom. Hulle sê dat dit iets te doen het met ‘n mens se ingebore manier om na te aap. Net soos ‘n kind wat lag vir ‘n grap wat hy nie verstaan nie, of ‘n hond wat grom vir sy ewebeeld in die spieël, so word ons geluk ook beïnvloed deur die gemoedstoestand van mense rondom ons.
Maar wat HET Paulus gelukkig gemaak? Paulus skryf in Fillpense 2:14-18 "Doen alles sonder kla of teëpraat. 15 Sorg dat julle bo alle verdenking staan en opreg bly, onberispelike kinders van God te midde van ontaarde en korrupte mense. Tree onder hulle op as ligdraers in die wêreld 16 deur die woord van die lewe uit te dra. Dan sal ek op die dag van Christus se koms rede hê om trots te wees, omdat dit sal blyk dat ek my nie verniet ingespan het nie en nie verniet geswoeg het nie. 17 Julle geloof is ‘n offer in diens van God. Selfs al word my bloed daarby as drankoffer uitgegiet, is ek daaroor bly, ja, is ek saam met julle almal bly. 18 Om dieselfde rede moet julle ook bly wees, ja, saam met my bly wees."
Wat kan ons doen om mekaar se geluk hier in Bospoort gemeente te bevorder? Ons kan leer om alles te doen sonder kla of teëpraat. Dit gebeur so maklik dat ons alles op onsself neem, omdat ons glo dat net ons dit die beste kan doen. Later kla ons dan dat ons alles alleen moet doen. As ons ons geluk in Bospoort gemeente wil bevorder, dan beteken dit dat ons waarlik as slawe van mekaar ons deel in die gemeente moet doen. Slawe wat diensbaar aan mekaar is om soveel as moontlik mense vir Christus te wen (1 Kor. 9:19), maar ook slawe wat vir mense wil tevrede stel nie, maar net God as meester het (Gal. 10). Slawe wat soos Jesus beveel in Lukas 17:10 sê: ” Ons is slawe wat niks verdien nie. Ons het gedoen wat ons verplig was om te doen.”
Ware geluk lê daarin dat ons soos Fillipense 2:15 sê bo verdenking staan en opreg bly te midde van ontaarde en korrupte mense. As gelowiges moet ons nooit deel word van die bedrog van die wêreld nie. Ons moet deursigtig en openlik die Here dien, en nooit agteraf besig wees met dinge wat nie by ‘n kind van God pas nie.
Die laaste, maar nie die minste saak wat Paulus se geluk bevorder, is dat die gemeente ligdraers sal wees wat woord van die lewe in Jesus Christus in die wêreld uitdra. Toe tannie Tersia my die eerste keer gebel het, het ek vir haar gevra waar ek ‘n advertensie van die pos hier op Bospoort kan kry. Wat my getref het van die advertensie is dat Bospoort ‘n omgee-gemeente is. Ek glo dat dit een van die sleutels is van die huidige gelukkige gees en atmosfeer in die gemeente. Maar ek glo ook dat hierdie aspek van die gemeente se geluk ook kan groei, dat ons nog ‘n beter nessie van omgee en aanvaarding van die randeiers in die samelewing kan word, maar dat ons met meer effektiwiteit ook ligdraers kan wees vir almal om ons heen...
‘n Tweede saak in die advertensie wat my getref het, was dat hierdie gemeente die ruimte bied vir ‘n predikant om sy eie roeping uit te leef... En dit is iets waaroor ons almal dalk moet herbesin... Friedriech Buchner het gesê dat die vevulling van ons Roeping plaasvind waar ons gawes in ontmoeting met die wêreld se nood kom. Ek glo ook dat my roeping en my taak in Bospoort gemeente meer moet wees as ‘n persoonlike, private stokperdjie, maar dat ons almal medewerkers moet wees om werklik ook te vra hoe God ons almal se gawes in kontak wil bring met Bospoort, Noordwes, Suid Afrika, Afrika, en die planeet aarde se nood... Ek sien hier in die kantoor hang ‘n sertifikaat dat Bospoort se span op ‘n stadium toutrekkampioene was... Vir ons elkeen om gelukkig te wees in Bospoort, beteken dat ons as God se span met dieselfde ritme in dieselfde rigting sal trek.
Ek wil afsluit vanoggend met ‘n aanhaling van Stuart Evans: "The way we are with ourselves and the way we are with other people depends on the way we are with God..." Bospoort se geluk en ons verhouding met onsself en met ander om ons gaan uiteindelik afhang van ons verhouding met die Here. Dit gaan uiteindelik afhang van hoe sterk ons op Christus as fondament gevestig is (2 Kor 1:21). Kom ons vat hande, en ons stap hierdie pad in afhanklikheid van God drie-Enig, met die wete dat ons dan waarlik sal groei in geluk!
AMEN.
Subscribe to:
Posts (Atom)
